Οι διαδηλώσεις είναι «ένδειξη κοινωνικής ευαισθησίας» και όχι «έκρηξη οργής». Η αγανάκτηση και η κατακραυγή γίνονται «ειρηνική έκφραση συναισθημάτων» και οι ευθύνες της κυβέρνησης γίνονται «διαχρονικό πρόβλημα του κράτους».
Η δικαιολογημένη έλλειψη εμπιστοσύνης στη Δικαιοσύνη αντιπαραβάλλεται με τα «λαϊκά δικαστήρια» και η υπόσχεση για ασφαλή τρένα το 2027 μεταθέτει για το μέλλον το πρόβλημα δίνοντας την ψευδαίσθηση ενός συγκεκριμένου πλάνου.
Και βέβαια οι διαδηλωτές διαχωρίζονται σε «ειρηνικούς» και σε «λίγους που αμαυρώνουν τη μνήμη των νεκρών» για να διασπαστεί το κίνημα και να νομιμοποιηθεί η κρατική καταστολή.
Κάποια στιγμή όμως τα κόλπα σταματάνε να πιάνουν. Ολοι στους δρόμους τίποτα άλλο.
Μάριος Διονέλλης / Πίσω Σελίδες
