Η πρωτοβουλία της Νέας Αριστεράς να προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Χρήστο Ράμμο αιφνιδίασε τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης. Ηταν μια κίνηση που έβαλε το θέμα της συνεννόησης στη δημόσια συζήτηση με αφορμή την εκλογή προέδρου που θα απασχολήσει την πολιτική ζωή το επόμενο διάστημα. Για να το κάνει πιο επίσημο ο πρόεδρος του κόμματος, Αλέξης Χαρίτσης, έστειλε επιστολή στις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της Πλεύσης Ελευθερίας, ζητώντας συναντήσεις.
Το ΚΚΕ απέρριψε, όπως αναμενόταν, την πρόταση· το ΠΑΣΟΚ παρέπεμψε το ζήτημα στο μέλλον λέγοντας ότι θα περιμένει τον πρωθυπουργό να ανοίξει τα χαρτιά του· ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκλεισε την πόρτα, αλλά είπε ότι δεν είναι της παρούσης· και η Πλεύση Ελευθερίας δεν πήρε θέση. Να σημειωθεί εδώ ότι ο κ. Χαρίτσης, όταν η κ. Κωνσταντοπούλου πριν από μερικές μέρες πρότεινε τη δημιουργία Συμβουλίου Αντιπολίτευσης, είχε δηλώσει ότι πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ιδέα.
Από το Κίνημα Δημοκρατίας δεν είχαμε απάντηση, ενδεχομένως γιατί ο κ. Χαρίτσης δεν έστειλε την επιστολή στον προσωρινό πρόεδρό του Στέφανο Κασσελάκη. Προφανώς γιατί η Νέα Αριστερά δεν θέλει επαφές με το Κίνημα Δημοκρατίας ούτε γι’ αυτό το ζήτημα ούτε και για κανένα άλλο. Αυτός ήταν η αιτία που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτόν καταγγέλλουν για τοξικό τραμπισμό. Αυτόν θεωρούν εκλεκτό της διαπλοκής. Δεν προτίθενται να τον νομιμοποιήσουν ως μέρος μιας δημοκρατικής λύσης.
Επαφές με το Κίνημα Δημοκρατίας δεν επιθυμούν ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν ήθελε σχέσεις με τον κ. Κασσελάκη όταν ήταν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει λόγους να αλλάξει γνώμη σήμερα. Στον ΣΥΡΙΖΑ ακούνε Κασσελάκης και ξινίζουν τα μούτρα τους, η διάσπαση είναι πολύ πρόσφατη, η αντιπαράθεση για τις ευθύνες δεν θα σταματήσει, το κλίμα θα φορτίζεται συνεχώς με δηλώσεις, αιχμές, κατηγορίες που θα εκτοξεύουν και οι δύο πλευρές, στον ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να πείσουν μέλη και φίλους που σκέφτονται να πάνε στο Κίνημα Δημοκρατίας να μην το κάνουν, στο Κίνημα Δημοκρατίας δίνουν μάχη για να τραβήξουν κόσμο από τον ΣΥΡΙΖΑ και να εξασφαλίσουν δέκα έδρες στη Βουλή που θα τους επιτρέψουν να φτιάξουν κοινοβουλευτική ομάδα (χθες ανεξαρτητοποιήθηκε η κ. Θρασκιά), συνεπώς δεν υπάρχει περίπτωση να πέσουν οι τόνοι και να βρεθεί τρόπος επικοινωνίας.
Το Κίνημα Δημοκρατίας δεν έχει συνομιλητές στην περιοχή της προοδευτικής αντιπολίτευσης. Συναντά αδιαφορία στα όρια της εχθρότητας. Αυτό το έχει καταλάβει ο κ. Κασσελάκης και επιχειρεί να μετατρέψει σε πλεονέκτημα την αρνητική στάση που έχουν γι’ αυτόν και το εγχείρημά του τα άλλα κόμματα. Κατά την κρίση του, το «δεν με θέλουν» οφείλεται στο «δεν είμαι δεδομένος και συστημικός». Ετσι εξηγείται η παρέμβασή του για το γενικότερο θέμα της συνεργασίας όπου υπάρχει μια κινητικότητα.
Εγραψε σε ανάρτησή του: «δεν θα είναι εύκολο για μας να μπούμε σε αυτή τη συζήτηση. Οχι γιατί είμαστε δογματικοί αλλά γιατί στόχος είναι να είμαστε κάτι εντελώς διαφορετικό από το πολιτικό σύστημα. Εμείς συμβιβασμένοι με το σύστημα δεν είμαστε». Αν λοιπόν όλοι οι άλλοι λειτουργούν ως συνιστώσες του συστήματος, εμείς, λένε στον Ταύρο, δεν έχουμε καμιά δουλειά μαζί τους. Μόνοι μας εναντίον όλων. Ποια θα είναι η τύχη του νέου κόμματος; Είναι νωρίς για εκτιμήσεις. Θα είναι κόμμα-κομήτης που θα κάνει έναν σύντομο κύκλο και θα εξαφανιστεί, όπως πολλά άλλα σχήματα που προέκυψαν από διασπάσεις, ή θα καταφέρει να γίνει η εξαίρεση στον κανόνα και να μακροημερεύσει;
Τάσος Παππάς
