Νταξ, πάμε πάλι απ’ την αρχή το μάθημα ιστορίας, το έχω διδάξει εκατό φορές, αλλά γιατί να μην το επαναλάβω; Ήζυ μάνεϋ που λένε και στην πραγματική πατρίδα του Κασσελάκη, τα λιγουρεύομαι όσο και να με πληρώνει ηγεμονικά ο θείος Τάκης.
Λα τα μινόρια:
Κινηματικές διαδικασίες στην χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, είχαμε μόνο τέσσερις φορές τα τελευταία ογδόντα χρόνια. Πραγματικές κινηματικές διαδικασίες, όχι παραμυθάκια του τύπου κατέβηκαν στο δρόμο δυο χιλιάδες άτομα και πλακώθηκαν με τα ΜΑΤ και το βαφτίσαμε εμείς εξέγερση. Πραγματικές και ξεκάθαρες και μαζικές, μόνο τέσσερις φορές.
* Μία το σαράντα και κάτι με το ΕΑΜ.
* Δεύτερη το εξήντα και κάτι με το 1-1-4
* Τρίτη το ογδόντα με την Αλλαγή.
* Τέταρτη και πιο πρόσφατη το δέκα και κάτι με τους Αγανακτισμένους.
Αυτά είναι κοκόνες μου και άλλα δεν έχει, οπότε μην παραξενεύεστε που ξεκαρδίζομαι όταν ακούω και διαβάζω κάθε τρεις και λίγο τις προτροπές του τύπου “να ξεσηκωθούμε”, “να ορμήξουμε”, “να καταλάβουμε τα θερινά ανάκτορα” και βάλε και πάρε και δώσε. Διακηρύξεις και παντιέρες από πολεμιστές του καναπέ και δράκους του πληκτρολογίου, που μέχρι να σηκώσουν το ένα πόδι βρωμάει το άλλο. Τους είδαμε που υπέγραψαν ενάμιση εκατομμύριο φορές το κείμενο για το έγκλημα των Τεμπών, αλλά στις ευρωεκλογές δεν μπήκαν στον κόπο να επισκεφθούν το παραβάν γιατί “όλοι ίδιοι είναι”. Που λένε και οι τρότσκες…
Ας επιστρέψουμε, όμως, στις κινηματικές διαδικασίες, που χρειάστηκε πολύς χρόνος, πολύ χρήμα και, ενίοτε, πολύ αίμα για να εξουδετερωθούν.
- Για να ξεμπερδέψουνε με το ΕΑΜ τα πραγματικά αφεντικά της Ελλάδας (αυτοί που κάποτε κακοχαρακτήρισε ο Κώστας Καραμανλής…), μας προέκυψε ο εμφύλιος.
- Για να ξεμπερδέψουνε με το 1-1-4 τα πραγματικά αφεντικά της Ελλάδας, μας προέκυψε η χούντα.
- Για να ξεμπερδέψουνε με την Αλλαγή τα πραγματικά αφεντικά της χώρας μας προέκυψαν πρώτα το “Βρώμικο ‘89” και ακολούθως το τρίχρονο καρναβαλιστάν με Δήμητρα, Τουρλουμούση, Βλαχοπούλου, Νίτσα, κωλόσπιτο, ξεματιάστρες, παπάδες, βασιλικό εξάδερφο, ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Και τώρα;
Τι θα απογίνουμε χωρίς κατσαπλιάδες, τι θα μας ξημερώσει δίχως άπλυτους;
Ξέρω, ξέρω βροχή πέφτουν τα σενάρια, για συνενώσεις, συγκολλήσεις και ρευστοποιήσεις, βράζει ο τόπος στην ΚεντροΑριστερά, πάει κι έρχεται κόσμος στα πονηρά ραντεβού, δεν προλαβαίνουν να δέχονται μικρές και μεγάλες προσωπικότητες αυτοί που κάποτε κακοχαρακτήρισε ο Κώστας Καραμανλής, όπου να ‘ναι θα βγει κουπόνι για τη “Μεγάλη Επιστροφή” και μόνο ο Ανδρουλάκης κοιμάται ήσυχος γιατί νομίζει ότι εξασφάλισε το μέλλον του. Τουρλουμπούκι ξεκάθαρα, λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι, σάρα κακιά, που όπως θα σημείωνε και ο αλησμόνητος Τζόρτζο Γκάμπερ το τσαταλιάζουν το όνειρο και τιγκάρουν το κορμί μας στη μιζέρια. Στην υγεία των κορόιδων παιδιά, στην υγεία των κορόιδων…
Χρήστος Ξανθάκης
