Τα γεγονότα είναι πάνω κάτω γνωστά.
Ήρθε ο Χάρος έκοψε το νήμα του Τζορτζ Μπάλντοκ, νωρίς, αδιανόητα νωρίς, επιβεβαιώθηκε ο θάνατος απ’ τους γιατρούς, πέρασε η υπόθεση στα χέρια της ενημέρωσης.Ενημέρωσης εντός και εκτός εισαγωγικών, γιατί δουλειά των καναλιών, των ραδιοφώνων, των ιστοσελίδων, των εφημερίδων είναι από τη μία να το καλύπτουν το γεγονός και από την άλλη να αποφεύγουν τους κιτρινισμούς. Όσο γίνεται, δηλαδή, σε αυτή τη χώρα όπου κάποτε φιγουράρισε πρωτοσέλιδη η συναρμολογημένη σoρός της Φραντζή…
Τέλος πάντων, κάπως συμμαζεμένο ήταν το πράγμα αρχικώς, ώσπου ανακατεύτηκαν τα πρωινάδικα και μας μπάσανε στη ζώνη του λυκόφωτος. Με πλείστα όσα παραδείγματα, ανάμεσα στα οποία ξεχώρισε εκείνο του Γιώργου Λιάγκα σε ρόλο μεσιτικού γραφείου. Αν ήταν μεγάλη η βίλα όπου διέμενε ο συγχωρεμένος, τι θέα είχε, πόσο κόστιζε πάνω κάτω, λες και το θέμα ήταν τα ντουβάρια και όχι ο θάνατος του παλικαριού. Όλα στο μίξερ κι από εκεί στον υπόνομο για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια τηλεθέαση…
Να μην τα πολυλογώ εξερράγη το διαδίκτυο, δικαίως αυτή τη φορά, τσατάλιασε τον άνκορμαν, ως και πανό γηπεδικό είδαμε για την περίπτωσή του, που ενέπλεκε τόσο τον ίδιο όσο και την ΕΣΗΕΑ. Για να έρθει ο Λιάγκας αρχικώς να κάνει όπισθεν μέσω Ίνσταγκραμ και ακολούθως να παρακαλάει γονατιστός για συγχώρεση στη μικρή οθόνη. Το κανάλι δεν μίλησε, αλλά γράφτηκε δεξιά αριστερά ότι του τράβηξε τ’ αυτιά και του είπε “άλλη μία και τέλος”, ενώ και η Ένωση τον στέλνει στο Πειθαρχικό…
Και λοιπόν, τι έγινε;
Πες ότι τον διαγράφει η ΕΣΗΕΑ τον άνκορμαν για έξι μήνες, για έναν χρόνο, για δύο.
Τι θα πάθει;
Θα του λείψουν μήπως τα δωρεάν εισιτήρια στα κινηματογραφικά μούλτιπλεξ;
Γιατί άλλη παροχή δεν υπάρχει που να ξεχωρίζει τους λειτουργούς του Τύπου (αχ, Παναγία μου!) από τους κοινούς θνητούς.
Το 3 % αφορολόγητο μας το έκοψε ο πατήρ Μητσοτάκης.
Τη τζάμπα είσοδο στον Αστέρα Βουλιαγμένης την έχουμε ξεχάσει από καιρό, όπως και τα δωρεάν εισιτήρια σε τραίνα και λεωφορεία. Για να μην πω για το αλησμόνητο 50 % έκπτωση στα αεροπλάνα.
Άρα, μηδέν από μηδέν, μηδέν μας κάνει, μιας και από το εκθαμβωτικό ταμείο των δημοσιογράφων καμία ΕΣΗΕΑ δεν μπορεί να σε διώξει. Πλήρωσες εισφορές αφού, όλα τα δικαστήρια θα σε δικαιώσουν.
Ούτε το κανάλι θα στενάξει άμα ένα ή δύο ή τρία άτομα από το μισθολόγιό του χάσουν την ιδιότητα του μέλους στη δημοσιογραφική Ένωση. Διαθέτει εκατοντάδες άλλα για να δικαιολογεί τις ενισχύσεις από κρατικά και κοινοτικά προγράμματα, nema problema.
Οπότε, δεν κουνιέται φύλλο;
Όχι ακριβώς γοργόνες μου, διότι τη λύση θα τη δώσει ο καπιταλισμός!
Ε ναι παιδιά, μόνο εκεί μπορούμε να βασιζόμαστε ως την ώρα που θα δικαιωθούν τα όνειρα του Φιντέλ.
Να λειτουργήσει η λογική του κέρδους και να πούνε οι διαφημιζόμενοι:
“Ξέρετε κάτι, δεν θέλω το προϊόν μου πλάι σε κάποιους που προσβάλλουν με τέτοιο τρόπο τη μνήμη ενός αδικοχαμένου αθλητή. Δεν γουστάρω να έχω καμία σχέση, παρακαλώ να αποσυρθούν τα σποτάκια μου”.
Θα μου πεις, μόνο κέρδος; Δεν είναι και ήθος;
Θα απαντήσω:
Το ήθος το θέλω, το αγαπάω και το ζητάω. Αλλά δεν μπορώ να βασιστώ επάνω του. Άσε που μιλάμε για εντελώς προσωπική υπόθεση.
Ενώ το κέρδος είναι κάτι το απολύτως χειροπιαστό και τέλος πάντων χωρίς τη λαγνεία του δεν θα την άνοιγες καν την επιχείρηση.
Ας κάνει, λοιπόν, τα δέοντα για καλό αυτή τη φορά, να πούμε κι ένα “μπράβο” εμείς τα αναρχοκομμούνια. Για μια φορά μόνο, αλλά θα το πούμε!
Υ.Γ.: Το πιο παλαβό με τον Λιάγκα, είναι ότι στις ιδιωτικές συζητήσεις του τοποθετείται στα αριστερά του Γερουλάνου. Το λένε διάφοροι στην πιάτσα, το επιβεβαιώνω κι εγώ που τον άκουσα κάποτε με τ’ αυτάκια μου (που αλλού;) στον Αστέρα της Βουλιαγμένης. Αλλά απέναντι στο φακό, κυριολεκτικά χάνει τη μπάλα…
Χρήστος Ξανθάκης
