Τελειώνω το Λύκειο φίλε, νόμιζα ότι τα ξέρω όλα. Δηλαδή και τώρα το νομίζω, είναι ο χαρακτήρας μου τέτοιος, αλλά τότε που μου περίσσευε η φούρια της νεότητας, τι να σου πω φωτεινός παντογνώστης. Είχα διαβάσει και Κομμουνιστικό Μανιφέστο, είχα διαβάσει και Ένα Βήμα Εμπρός Δυο Βήματα Πίσω, είχα διαβάσει και Μισθός, Τιμή, Κέρδος, βάλε και Λουντέμη μπόλικο, βάλε και Αναγνωστάκη ποιήματα, βάλε και Χόρχε Αμάντο διεθνής καριέρα, ξεχείλιζε η κεφάλα μου από γνώση. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον. Γιατί ήρθα φοιτητής στην Αθήνα κι σκάσανε απανωτά τα φαπίδια!
Έτυχε, βλέπετε, να πέσω πάνω στα γατόνια της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, που τον παίζανε στα δάχτυλα τον ιστορικό υλισμό και την διαλεκτική την κάνανε κομπολόι. Και διασκεδάζανε, φυσικά, με κάτι ραδίκια σαν και του λόγου μου, που είχαν την εντύπωση πως κατείχαν όλη τη σοφία του κόσμου. Με κορυφαίο παράδειγμα την αγροτιά, που είχα εγώ την ευφυή ιδέα να την χαρακτηρίσω «κοινωνική τάξη» και ήρθε ατάκα η ανάστροφη:
Δεν είναι κοινωνική τάξη όρνιο, είναι κοινωνική κατηγορία!
Γιατί οι αγρότες δεν είναι, ας πούμε, σαν τους οικοδόμους, όλοι πένητες. Έχει και φτωχούς αγρότες, έχει και μικρομεσαίους, έχει και πλούσιους, απ’ όλους και όλες και όλα έχει ο μπαξές!
Κάπως έτσι και με τους δημοσιογράφους, αλήθειες να λέμε παιδιά και να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας.
Υπάρχουν δημοσιογράφοι που βγάζουν ένα σκασμό λεφτά, υπάρχουν δημοσιογράφοι που τα κουτσοκαταφέρνουν με δυο δουλειές, υπάρχουν δημοσιογράφοι που ψωμοζούνε με επτά κατοστάρικα και υπάρχουν και δημοσιογράφοι άνεργοι ένα σωρό, διότι κατέρρευσαν οι πιάτσες των εφημερίδων και του ραδιοφώνου και το ίντερνετ δεν αρκεί από μόνο του για να καλύψει την προσφορά εργασίας.
Άρα είμαστε κοινωνική κατηγορία σαν τους αγρότες, με τα συμφέροντα των αποδώ να μην ταυτίζονται και τόσο με τα συμφέροντα των αποκεί. Δύσκολη η εξίσωση και πώς να τη λύσεις;
Ίσως έτσι εξηγείται το γεγονός ότι η Ένωση των δημοσιογράφων στην Αθήνα, η γνωστή μας ΕΣΗΕΑ, συγκυβερνάται εδώ και αρκετά έτη από μια πλειοψηφία που την ορίζουν η σαφώς διευρυμένη (γειά σου Μάκη!) γαλάζια παράταξη με τέσσερις έδρες στις έντεκα με την σαφώς διευρυμένη μπορντοροδοκόκκινη παράταξη που έχει τρεις έδρες.
Ίσως έτσι εξηγείται το γεγονός ότι η Ένωση των δημοσιογράφων στην Αθήνα, η γνωστή μας ΕΣΗΕΑ, συγκυβερνάται εδώ και αρκετά έτη από μια πλειοψηφία που την ορίζουν η σαφώς διευρυμένη (γειά σου Μάκη!) γαλάζια παράταξη με τέσσερις έδρες στις έντεκα με την σαφώς διευρυμένη μπορντοροδοκόκκινη παράταξη που έχει τρεις έδρες.
Ιστορικός συμβιβασμός λέμε, σαν αυτόν που ονειρεύονταν ο Μόρο με τον Μπερλινγκουέρ, εκεί δεν το κατάφεραν, εδώ έγινε πράξη. Με το αποτέλεσμα σε άλλους να αρέσει και σε άλλους να μην αρέσει, δημοκρατία έχουμε επιτρέπονται οι καυγάδες. Λεπτομέρειες άλλη φορά, μην αρχίσουμε τα συνδικαλιστικά ποτέ δεν θα τελειώσουμε.
Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι η διευρυμένη μπορντοροδοκόκκινη παράταξη έμοιαζε ως εύκολο θύμα πριν από τις εκλογές της περασμένης εβδομάδας για νέο διοικητικό συμβούλιο στην Ένωση. Είχε προηγηθεί η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν εκτοξευτεί κατάρες, είχαν χαλάσει καρδιές, τα είδαμε, τα ξέρουμε. Έλα όμως που έχουν γνώση οι φύλακες. Ο λόγος στο φίλο μου τον Βαγγέλη (ας τον πούμε Βαγγέλη) στέλεχος των μπορντοροδοκόκκινων:
Υ.Γ.: Όπως με πληροφορούν οι άνθρωποί μου από το σπέης του υπαρκτού συνδικαλισμού (είπαμε, δεν υπάρχει τίποτα που να μην το ξέρω), και σε άλλα σωματεία παραμένουν ενωμένες οι μπορντοροδοκόκκινες παρατάξεις. Για την ώρα;
Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι η διευρυμένη μπορντοροδοκόκκινη παράταξη έμοιαζε ως εύκολο θύμα πριν από τις εκλογές της περασμένης εβδομάδας για νέο διοικητικό συμβούλιο στην Ένωση. Είχε προηγηθεί η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν εκτοξευτεί κατάρες, είχαν χαλάσει καρδιές, τα είδαμε, τα ξέρουμε. Έλα όμως που έχουν γνώση οι φύλακες. Ο λόγος στο φίλο μου τον Βαγγέλη (ας τον πούμε Βαγγέλη) στέλεχος των μπορντοροδοκόκκινων:
«Πολύ πριν απ’ τα Χριστούγεννα, είχαμε απευθυνθεί τόσο στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όσο και στην ηγεσία της Νέας Αριστεράς και τους είχαμε ζητήσει να μας αφήσουν ήσυχους στον αγώνα μας. Να μην ασχοληθούν, να μην παρέμβουν, να μην εμπλακούν, κουβέντα να μη βγάλουν. Μας το υποσχέθηκαν, μας είπαν ναι, τήρησαν το λόγο τους, κατεβήκαμε ενιαία παράταξη άνευ διασπάσεων και μια χαρά τα καταφέραμε»!Όντως μια χαρά τα κατάφεραν, μιας και μπόρεσαν να κρατήσουν την τρίτη τους έδρα, έστω και οριακά. Δίνοντας, παρακαλώ, ένα μάθημα στους πάσης φύσεως αριστερούς και κάθε είδους αριστεριστές (ξέρω τι λέω…), ότι μόνο με την ενότητα θα καταφέρουν κάτι. Αν το κατάλαβαν, έχει καλώς. Αν όχι, δεν πειράζει μεγάλο είναι το χρονοντούλαπο χωράει ένα σωρό κόσμο!
Υ.Γ.: Όπως με πληροφορούν οι άνθρωποί μου από το σπέης του υπαρκτού συνδικαλισμού (είπαμε, δεν υπάρχει τίποτα που να μην το ξέρω), και σε άλλα σωματεία παραμένουν ενωμένες οι μπορντοροδοκόκκινες παρατάξεις. Για την ώρα;
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost (12.2.2024)
