Η υποψηφιότητα Κασσελάκη όντως τάραξε τα νερά στον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό είναι σε πρώτη ανάγνωση καλό γιατί είχαν αρχίσει να λιμνάζουν. Ελάχιστοι εκτός ΣΥΡΙΖΑ και όχι όλοι εντός ΣΥΡΙΖΑ ασχολούνταν με την εκλογή νέου/νέας προέδρου. Ακόμη και τα μέσα ενημέρωσης έδιναν λίγο χώρο, φιλοξενώντας τα απολύτως απαραίτητα.
Επαιξαν ρόλο ο Αύγουστος και κυρίως οι φονικές πυρκαγιές. Η μισή Ελλάδα καιγόταν, στον ΣΥΡΙΖΑ επικρατούσε άπνοια. Η εσωκομματική συζήτηση δεν είχε τα χαρακτηριστικά σύγκρουσης, δεν υπήρχε πόλωση, οι υποψήφιοι απέφευγαν τα συντροφικά μαχαιρώματα.
Παράδειγμα πολιτικού πολιτισμού και ενότητας; Σωστά. Είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε εμφυλίους στην Αριστερά. Ο ναρκισσισμός της λεπτομέρειας δημιουργούσε χαρακώματα και οι ειρηνευτικές πρωτοβουλίες συναντούσαν τοίχο. Ομως πήγαν στο αντίθετο άκρο με την πλήξη να κυριαρχεί. Σε πολλές περιπτώσεις η αντιπαράθεση γινόταν με το «σεις» και το «σας» και θύμιζε απογευματινή σύναξη σε σαλόνι για «τσάι και συμπάθεια». Το ιδεολογικό και πολιτικό μενού έμοιαζε με ξαναζεσταμένο φαγητό. Σίγουρα δεν ήταν κολοσσιαίας σημασίας δίλημμα αυτό που δέσποζε: «Προς τ’ αριστερά παρέα με το Κέντρο ή προς το Κέντρο παρέα με την Αριστερά;».
Με την εμφάνιση Κασσελάκη κάτι άλλαξε. Πρώτα πρώτα άρχισαν να ενδιαφέρονται και μάλιστα ζωηρά τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης. Μάλλον τους άρεσε ο Κασσελάκης επειδή ως πολιτική παρουσία δεν ταίριαζε με τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεχομένως θα τους συνέφερε να έχει για αρχηγό το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς ένα πρόσωπο που μιλάει περισσότερο για τα δικαιώματα (γενικώς και αορίστως) και λιγότερο για την Αριστερά και τις παραδόσεις της. Με τον Κασσελάκη επικεφαλής πίστεψαν ότι δεν θα απειληθεί η ιδιοκτησία της χώρας, η οποία κατά τη γνώμη τους ανήκει στο κόμμα-πυλώνα της συντηρητικής παράταξης, δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία.
Αλλαξαν όμως μελωδία μόλις ο κ. Κασσελάκης άρχισε να μιλάει εναντίον του Μητσοτάκη δηλώνοντας ότι αυτός μπορεί να τον κερδίσει. Οι εξωθεσμικοί φίλοι της Νέας Δημοκρατίας στους χώρους των επιχειρήσεων, των τραπεζών και των μίντια ήθελαν να απαλλαγούν από τον Τσίπρα, ο οποίος τους τρόμαξε το 2015 και διέψευσε τη θεωρία τους για αριστερή παρένθεση αφού άντεξε κοντά πέντε χρόνια, έκαναν τα πάντα για να τον στείλουν (προσωρινά μάλλον) εκτός πεδίου, αλλά δεν είναι δυνατόν να υποστηρίξουν ένα άτομο που έχει βάλει στόχο να εκπαραθυρώσει τον εκλεκτό τους. Οπότε ξεκίνησαν να ανακαλύπτουν και να αναδεικνύουν τα τρωτά σημεία του.
Φοβήθηκαν όμως και στον ΣΥΡΙΖΑ. Από πού τους ήρθε αυτός ο τύπος;
- Πού ήταν τόσο καιρό; Τι ακριβώς είναι; Ενας bo-bo (μπουρζουά μποέμ);
- Υπάρχει κάποιος κρυφός καθοδηγητής του; Εκπροσωπεί την Αριστερά του χαβιαριού (Gauche caviar); Ο καλός καπιταλισμός για τον οποίο μιλάει έχει θέση στο πρόγραμμα του κόμματος;
- Θέλει να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, όπως έγραψε ο πρώην υπουργός Αριστείδης Μπαλτάς (του Μπάιντεν, όχι του Σάντερς);
- Εχει παίξει κάποιο ρόλο ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος τον έβαλε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας;
- Γιατί τον στηρίζει με πάθος ο Παύλος Πολάκης;
● Ποια θα είναι η έκβαση της μάχης; Φαβορί υπάρχουν αλλά δεν ξέρουμε το εκλογικό σώμα. Πόσοι και ποιοι θα πάνε στις κάλπες; Ποιος υποψήφιος ευνοείται από τη μαζική συμμετοχή; Πώς θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη μέρα; Δύο υποθέσεις: Αν ηττηθεί ο Κασσελάκης θα μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως μπει στον πειρασμό να δοκιμάσει την τύχη του με ένα δικό του σχήμα, μαζί με άλλους από τον ΣΥΡΙΖΑ; Αν κερδίσει ο Κασσελάκης θα έχουμε φυγόκεντρες τάσεις, ίσως και διάσπαση;
Τάσος Παππάς
Εφημερίδα των Συντακτών (04.9.2023)
