Δευτέρα 28 Αυγούστου στη Χλώρακα της Πάφου. Ενα προσφυγόπουλο από τη Συρία μαζεύει τα σπασμένα τζάμια από το μαγαζί των γονιών του που κατέστρεψαν οι φασίστες στα επεισόδια κατά μεταναστών. Αυτή η εικόνα ντροπής θα έπρεπε να είχε προκαλέσει τα αντανακλαστικά της πολιτικής ηγεσίας, των πολιτικών κομμάτων και των ΜΜΕ σε Κύπρο και Ελλάδα.
Μια εικόνα που στοιχειώνει κάθε δημοκρατικό πολίτη, και ειδικά κάθε Κύπριο που έχει ζήσει στο πετσί του τι σημαίνει προσφυγιά. Την Παρασκευή το βράδυ η Λεμεσός έζησε τη δική της Νύχτα των Κρυστάλλων. Κανένα ελληνικό κόμμα δεν εξέδωσε ανακοίνωση καταδίκης του περιστατικού. Αναιμική ήταν η κάλυψη των γεγονότων από τα ΜΜΕ.
Η έξαρση της βίας στην Κύπρο αποτελεί την κορύφωση της ρατσιστικής υστερίας που ήδη σιγόβραζε επί διακυβέρνησης Αναστασιάδη, όταν ο τότε ΥΠΕΣ Νίκος Νουρής εξέδωσε διάταγμα που απαγόρευε στους αιτούμενους διεθνούς προστασίας να διαμένουν εντός των διοικητικών ορίων της Χλώρακας. Ο ίδιος είχε δηλώσει στα τέλη του 2022 πως το «μεταναστευτικό είναι τριπλή επιβάρυνση και απειλή για την Κύπρο».
Μια χώρα που χρωστά μέρος της ευμάρειάς της στη μαύρη εργασία των μεταναστών αφήνει χιλιάδες κατατρεγμένους πρόσφυγες να ζουν στα όρια της εξαθλίωσης, ενώ το κράτος συσσωρεύει χιλιάδες αιτήσεις ασύλου. Η απάνθρωπη διαχείριση του μεταναστευτικού έσπασε το αυγό του φιδιού και στην Κύπρο.
Ελλάδα και Κύπρος φαίνεται πως κινούνται σε παράλληλα, πολύ επικίνδυνα μονοπάτια ως προς τη νομιμοποίηση αυτόκλητων σερίφηδων, «εθνοφυλάκων» και ταγμάτων εφόδου.
Οπως είναι γνωστό, ο Ελληνας πρωθυπουργός επέλεξε πρόσφατα στη Βουλή τη στοχοποίηση των προσφύγων ως άλλοθι για την αποτυχημένη πολιτική αντιμετώπισης των καταστροφικών πυρκαγιών.
Η κλιμακούμενη ξενοφοβική ρητορική στις δύο χώρες συμπίπτει με μια ακολουθία σχετιζόμενων γεγονότων. Το έγκλημα της Πύλου, η επίθεση των Κροατών νεοναζί στη Νέα Φιλαδέλφεια, οι σερίφηδες-απαγωγείς του Εβρου και τα ρατσιστικά πογκρόμ σε Χλώρακα και Λεμεσό δείχνουν μια ανησυχητική ανασυγκρότηση των φασιστικών πυρήνων στη γειτονιά μας. Κοινό χαρακτηριστικό, η ανεπαρκής αντιμετώπιση από τις αρμόδιες κρατικές αρχές και η ανατριχιαστική απάθεια των πολιτικών προϊσταμένων τους.
Μπορεί η Κύπρος όπως και ο Εβρος να φαίνεται ότι απέχουν πολύ από το κράτος δικαίου. Ομως τις συνέπειες αυτών των πολιτικών και του «ρεύματος» που δείχνει να κερδίζει η Ακροδεξιά θα τις βρούμε μπροστά μας και στις δύο χώρες.
ΕΦ.ΣΥΝ. / Aποψη
