Στην «Αγιά – Σοφιά» της Νέας Φιλαδέλφειας, το νέο γήπεδο της ΑΕΚ, δόξες και τιμές, λαϊκός ενθουσιασμός, πυροτεχνήματα και πυρσοί, ένας τεράστιος σιδερένιος δικέφαλος αετός κι ένας φυσικός που εκπαιδεύτηκε να κουβαλάει την μπάλα στο κέντρο του γηπέδου (ας ελπίσουμε ότι δεν θα σκεφτεί κανείς να του κοτσάρει και δεύτερο κεφάλι, πλαστικό, για να δικεφαλίζει). Και βέβαια, το μεν κράτος καμαρώνει που υπήρξε «πρόθυμος αρωγός», οι δε πολιτευόμενοι (δήμαρχοι, περιφερειάρχες, υπουργοί) διαγκωνίζονται για ένα μερίδιο λάμψης, ικανό να τους αποφέρει κρίσιμες ψήφους.
Τα αντίθετα συμβαίνουν, τις ίδιες στιγμές, στο «Αγία Σοφία», το μεγαλύτερο παιδιατρικό νοσοκομείο της χώρας. Εδώ τα χειρουργεία πάγωσαν, μαζί τους και οι προσδοκίες των μικρών ασθενών. Ποιος λαϊκός ενθουσιασμός να υπάρξει, όταν 3.000 παιδιά, δικά μας παιδιά, που βασανίζονται από κάποιο σοβαρό χρόνιο νόσημα, έχουν καθηλωθεί σε μιαν ατέλειωτη ουρά, με την ελπίδα ότι θα χειρουργηθούν, ότι θα μπορέσουν επιτέλους να γελάσουν ελεύθερα, να ματαιώνεται μέρα τη μέρα, μήνα το μήνα, εξάμηνο το εξάμηνο.
Ποιοι πολιτευόμενοι να σπεύσουν να φωτογραφηθούν δίπλα σε γονιούς που τους τρώει η αγωνία και το παράπονο.
Ποιοι κυβερνητικοί να δηλώσουν «βαθιά συγκινημένοι» ή να αναγνωρίσουν πως η ευθύνη είναι (και) δική τους.
Και ποιο κράτος να καμαρώσει πως υπήρξε και εδώ «πρόθυμος αρωγός», απαιτώντας ανταμοιβή σε είδος· σε ψήφο και πάλι.
Στην «Αγιά – Σοφιά» όλα ήταν εν αφθονία: τα νικηφόρα χαμόγελα, οι δυνατές φωνές χαράς, τα βεγγαλικά, οι λέξεις οι πρησμένες από στόμφο και από την μπαγιάτικη ρητορική της υπερβολής.
Στην «Αγιά – Σοφιά» όλα ήταν εν αφθονία: τα νικηφόρα χαμόγελα, οι δυνατές φωνές χαράς, τα βεγγαλικά, οι λέξεις οι πρησμένες από στόμφο και από την μπαγιάτικη ρητορική της υπερβολής.
Στο «Αγία Σοφία», όπου τα βλέμματα τα σκιάζει η θλίψη και η αίσθηση της ήττας, αντί αφθονίας, ελλείψεις: αναισθησιολόγων, μικροβιολόγων, τεχνολόγων, προσωπικού στο Αιματολογικό και Βιοχημικό Τμήμα, στο Νευρολογικό, το Νευροχειρουργικό, το Καρδιολογικό, το Τμήμα Μεσογειακής Αναιμίας και το Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής. Η μόνη περίσσεια; Ασθενών. Και φόβου.
Αντί για τους προβλεπόμενους 17 αναισθησιολόγους υπάρχουν μόνο εννιά. Και ο υπουργός, πάντα ευφάνταστα αδαής, δανείζεται από άλλα νοσοκομεία, δηλαδή προκαλεί πρόβλημα και αλλού. Οπως στην πανδημία.
Αντί για τους προβλεπόμενους 17 αναισθησιολόγους υπάρχουν μόνο εννιά. Και ο υπουργός, πάντα ευφάνταστα αδαής, δανείζεται από άλλα νοσοκομεία, δηλαδή προκαλεί πρόβλημα και αλλού. Οπως στην πανδημία.
Αλλωστε, μας εξήγησαν ότι «το πρόβλημα με τους αναισθησιολόγους είναι παγκόσμιο, τι να κάνουμε». Παγκόσμιο το ενεργειακό, το κλιματικό, το πανδημικό, τώρα και το αναισθησιολογικό. Τι απομένει να κυβερνήσουν; Την ΚΥΠ και την ΕΡΤ;
Παντελής Μπουκάλας
Καθημερινή (05.10.2022)
