 |
| Σκηνή από τη Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς |
Ο Πέτρος Ζερβός είναι σκιτσογράφος από επιλογή και παίζει στις ταινίες του Γιάννη Οικονομίδη από ατόφια εκτίμηση στη φιλία τους. Αυτός ο άνθρωπος, που μοιάζει λες και του κάρφωσαν χαμόγελο στο πρόσωπο, ζει την “κυριολεξία” της ζωής με τον δικό του τρόπο. Τέχνη δεν θα το έλεγες αυτό;
«Σπούδασα αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ, είμαι σκιτσογράφος. Η πρώτη γελοιογραφία μου δημοσιεύτηκε στην Αυγή όταν ήμουν μαθητής το 1974. Το θέμα της είχε να κάνει με την απόφαση τής τότε κυβέρνησης να επαναφέρει στη δημόσια εκπαίδευση χουντικούς καθηγητές. Δεν μπορώ να περιγράψω πώς ένιωσα όταν είδα δουλειά μου τυπωμένη σε εφημερίδα. Καμάρωνα, χαμογελούσα, είχα χαρεί πολύ.»
«Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 συνεργάστηκα με περιοδικά όπως η Βαβέλ, ο Σχολιαστής, το Κομβόι. Μιλάμε για μια πολύ γόνιμη περίοδο που τα έντυπα μπορούσαν να διαβάσουν το παρόν της εποχής τους. Τη δεκαετία του 1990 σιώπησα. Το κλίμα ήταν πιο life-style και εγώ βίωνα μια περίοδο βαθιάς απογοήτευσης. Επανήλθα στο σκίτσο το 2000. Ο Άγγελος Μαστοράκης με προέτρεψε να συνεργαστώ με το περιοδικό “9” στην Ελευθεροτυπία. Δέχτηκα. Ήταν ένα βήμα που με επανασύνδεσε με αυτό που αγαπώ, το σκίτσο. Στο “9” υπήρχε αμοιβή. Ήταν η πρώτη φορά που πληρωνόμουν για τη δουλειά μου.»
«Τον σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη τον γνώρισα το 2006 στην έκθεση Καρέ – Καρέ στο Πάρκο Ελευθερίας ΕΑΤ-ΕΣΑ που οργάνωσε το περιοδικό Γαλέρα. Εκείνος με αναζήτησε. Είχε έρθει σε επαφή με τη δουλειά μου. Είχε διαβάσει και το βιβλίο “Οι ξανθιές το γλεντάνε” με σκίτσα μου σε κείμενα του ποιητή και δημοσιογράφου Σωτήρη Κακίση. Στο ίδιο φεστιβάλ θα προβαλλόταν και η ταινία του Σπιρτόκουτο. Τότε δεν πολυασχολιόμουν με τον κινηματογράφο. Γνωριστήκαμε και λίγο αργότερα πρότεινε να κάνω κόμικς ιστορία την τότε ταινία του. Η ιδέα δεν προχώρησε. Όμως, έγινε η ευκαιρία να χτίσουμε μια πολύ καλή φιλία ανάμεσά μας.»
«Τον σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη τον γνώρισα το 2006 στην έκθεση Καρέ – Καρέ στο Πάρκο Ελευθερίας ΕΑΤ-ΕΣΑ που οργάνωσε το περιοδικό Γαλέρα. Εκείνος με αναζήτησε. Είχε έρθει σε επαφή με τη δουλειά μου. Είχε διαβάσει και το βιβλίο “Οι ξανθιές το γλεντάνε” με σκίτσα μου σε κείμενα του ποιητή και δημοσιογράφου Σωτήρη Κακίση. Στο ίδιο φεστιβάλ θα προβαλλόταν και η ταινία του Σπιρτόκουτο. Τότε δεν πολυασχολιόμουν με τον κινηματογράφο. Γνωριστήκαμε και λίγο αργότερα πρότεινε να κάνω κόμικς ιστορία την τότε ταινία του. Η ιδέα δεν προχώρησε. Όμως, έγινε η ευκαιρία να χτίσουμε μια πολύ καλή φιλία ανάμεσά μας.»
- από συνέντευξη στο fragilemag.gr (ολόκληρη ΕΔΩ)
