Γράφει ο Τάσος Παππάς
Η συγκυρία και η καταγραφή της στις δημοσκοπήσεις -εξαιρούνται εκείνες οι εταιρείες που μάλλον κάνουν τις μετρήσεις τους στα κεντρικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας- υποχρεώνουν τον πρωθυπουργό να αναθεωρεί συνεχώς τις απόψεις του για τις πολιτικές συμμαχίες και τις κυβερνητικές συνεργασίες. Στην αρχή και παρά τον εκλογικό νόμο της απλής αναλογικής που αποκλείει τις μονοκομματικές και αυτοδύναμες κυβερνήσεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, οι σύμβουλοί του και τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης έλεγαν πως ακόμη και με αυτό το… άθλιο σύστημα είναι δυνατόν να πιάσουμε υψηλά ποσοστά και να καταφέρουμε να σχηματίσουμε μόνοι μας κυβέρνηση. Στη συνέχεια τα πράγματα άλλαξαν. Οι θηριώδεις διαφορές που έδιναν τα γκάλοπ εξαφανίστηκαν. Η αυτοδυναμία δεν ήταν πια ένας εφικτός στόχος, ωστόσο υπήρχαν οι προϋποθέσεις για να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τη Νέα Δημοκρατία και φτωχό συγγενή το ΠΑΣΟΚ.
Κι αν δεν έβγαινε ούτε αυτό το σχήμα, υπήρχε η λύση των δεύτερων εκλογών με το εκλογικό σύστημα που ψήφισε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Δυστυχώς για το κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας, η αυτοδυναμία (εφόσον έρθει πρώτο) φαντάζει δύσκολη ακόμη και με τον νέο εκλογικό νόμο. Για να μην πάμε λοιπόν σε τρίτες εκλογές -εξέλιξη που θα ακύρωνε τη θεωρία της Ν.Δ. ότι μόνον αυτή μπορεί εγγυηθεί την πολιτική σταθερότητα η οποία δεν εξασφαλίζεται, όπως λέει ο αρχηγός της, με αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις- ήταν απαραίτητο (αφού δεν θεωρήσαμε φρόνιμο να αλλάξουμε ξανά τον εκλογικό νόμο) να έχουμε τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, έστω κι αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε αθέμιτα μέσα και παράνομες πρακτικές για να μαθαίνουμε τι συζητείται για το ζήτημα αυτό στο εσωτερικό του κόμματος.
Να έχουμε δηλαδή πληροφόρηση από πρώτο χέρι (ή μάλλον αυτί) για να θέσουμε σε ομηρία τον αρχηγό του, αν τη θέση καταλάμβανε κάποιος που δεν ξέρουμε τι καπνό φουμάρει. Αυτός κατά πάσα πιθανότητα ήταν ο «εθνικός λόγος» που επέβαλλε την παρακολούθηση του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη. Η αποκάλυψη όμως του σκανδάλου φαίνεται πως κλείνει και αυτόν τον δρόμο, αν και μερικοί στο ΠΑΣΟΚ (όχι πλειοψηφικό ρεύμα, αλλά υπολογίσιμο) επιμένουν να μην απορρίπτουν την εκδοχή κυβέρνησης συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία. Αν θα φτάσουν μέχρι και την αποχώρηση από το κόμμα στην περίπτωση που η ηγεσία του αποφασίσει διαφορετικά απ’ αυτό που επιθυμούν δεν το ξέρουμε.
Αν βγει από τη μέση και το ΠΑΣΟΚ, τότε τι μένει; Ο υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης έσπευσε να παίξει τον ρόλο του λαγού. Αυτοθέλητα; Σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό; Αγνωστο. Πάντως ο κ. Βορίδης και στο παρελθόν είχε κάνει κάτι ανάλογο. Θυμίζουμε την προτροπή του προς τον κ. Μητσοτάκη την περίοδο που η Ν.Δ. ήταν στην αντιπολίτευση να πράξει ό,τι είναι αναγκαίο στο κράτος και τους θεσμούς για να μην ξανακυβερνήσει η Αριστερά γιατί έχει ελαττωματικές ιδέες. Ο πρωθυπουργός υλοποιεί την «εντολή» του υφισταμένου του με θρησκευτική ευλάβεια.
Ο Μ. Βορίδης λοιπόν είπε ότι δεν γίνεται να συνεργαστούμε με κόμματα που μας χωρίζει προγραμματικό χάος. Ποια είναι αυτά; Φυσικά το ΚΚΕ. Βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και με αυτόν «μας χωρίζει άβυσσος», όπως έχει δηλώσει ο κ. Μητσοτάκης («άβυσσος» και «χάος» είναι συνώνυμες λέξεις). Με το ΠΑΣΟΚ; Εδώ μπορεί να μην υπάρχει χάος, υπάρχουν όμως η ΕΥΠ και το Predator. Δύσκολα θα δεχτεί το θύμα να συγκατοικήσει με τον θύτη. Αρα αδιέξοδο; Οχι. Εχουμε και το κόμμα του κ. Βελόπουλου. Ο κ. Βορίδης δεν το βλέπει αρνητικά. Ναι, αλλά το έβλεπε αρνητικά στο παρελθόν ο κ. Μητσοτάκης. Ε, τι να κάνουμε; Είπε-ξείπε. Μήπως προτιμάτε να μας προκύψει καμιά τερατογένεση; Θεός φυλάξοι. Το καθεστώς θα υπερασπιστεί την ιδιοκτησία του με νύχια και με δόντια.
- το κείμενο του Τ. Παππά είναι από την Εφημερίδα των Συντακτών (21.9.2022)
