Οχι κύριε Κουφοντίνα. Μην αυταπατάσαι και μην ναρκισσεύεσαι ότι είσαι ανάμεσα σε όσους διαμαρτύρονται στις πλατείες και τiς γειτονιές για τον αυταρχισμό της κυβέρνησης και το αστυνομικό όργιο βίας
Του Αντρέα Παναγόπουλου
Κύριε Κουφοντίνα, ήταν γενναία η απόφασή σου να αγωνιστείς με απεργία πείνας για ένα δικαίωμά σου. Ισως μάλιστα να ήταν και το μόνο γενναίο πράγμα που έχεις κάνει. Αυτό το δικαίωμά σου.. υπερασπίστηκαν και χιλιάδες πολίτες. Οχι εσένα. Και πολύ περισσότερο όχι τις πράξεις σου για τις οποίες έχει καταδικαστεί. Μόνο για το δικαίωμά σου. Γιατί αυτό το δικαίωμα πρέπει να το έχουν όλοι οι κρατούμενοι. Το δικαίωμα να τηρείται ο νόμος για όλους. Τίποτα παραπάνω. Τίποτα παρακάτω.
Οχι κύριε Κουφοντίνα δεν υπερασπίστηκε κανείς ούτε τις δολοφονίες που έχεις διαπράξει ούτε τις ιδέες που έχεις και που δεν έχουν καμιά σχέση με λαϊκούς αγώνες και διεκδικήσεις.
Οχι κύριε Κουφοντίνα, δεν είναι ήρωας όποιος διεκδικεί ή υπερασπίζεται δικαιώματα. Ούτε θα γινόσουν ήρωας αν πέθαινες από την απεργία πείνας. Ο πρώτος άνθρωπος που θα πέθαινε από απεργία πείνας τα τελευταία 40 χρόνια στην Ευρώπη θα γινόσουν. Κι αυτό δεν θα μπορούσε να το χωνέψει κανείς. Εκτός ίσως από εκείνους που ως ανόητοι θα σε έκαναν “ήρωα”.
Οχι κύριε Κουφοντίνα, δεν ήταν η υπεράσπιση του δικαιώματος της μεταγωγής σου αυτή που πυροδότησε τις μεγάλες συγκεντρώσεις στη Νέα Σμύρνη και σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας. Ηταν το όργιο βίας της αστυνομίας σε βάρος απλών πολιτών. Ηταν οι ξυλοδαρμοί και οι κακοποιήσεις. Ηταν ο αυταρχισμός μία κυβέρνησης που ποδοπατά κάθε ανθρώπινο δικαίωμα.
Οχι κύριε Κουφοντίνα. Σου ευχόμαστε να ζήσεις μέχρι τα βαθιά σου γεράματα, αλλά μην έχεις ψευδαισθήσεις: Ποτέ δεν ήσουν, ποτέ δεν θα είσαι ανάμεσα σε όσους αγωνίζονται στο δρόμο για το δικαίωμα στην ζωή, στην εργασία, στην Παιδεία. Ποτέ! Εσύ ήσουν πάντα στα σκοτάδια με ένα περίστροφο στο χέρι και εκτελούσες ανθρώπους.
Να ξηγιόμαστε, κύριε Κουφοντίνα, για να μην παρεξηγιόμαστε!
ΥΓ1: Αλήθεια κύριε Κουφοντίνα, για να έχουμε και καλό ρώτημα, ΕΣΥ πότε υπερασπίστηκες δικαιώματα άλλων κρατουμένων στα 20 χρόνια που είσαι στη φυλακή; Ή μήπως δεν είδες να παραβιάζονται;
ΥΓ2: Υπερασπίστηκαν το δικαίωμά σου χιλιάδες άνθρωποι με κάθε ειρηνικό τρόπο και με κίνδυνο να προσαχθούν. Κανείς όμως από τους πρώην συντρόφους σου στη φυλακή. Μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως. Γιατί άραγε;
Κύριε Κουφοντίνα, ήταν γενναία η απόφασή σου να αγωνιστείς με απεργία πείνας για ένα δικαίωμά σου. Ισως μάλιστα να ήταν και το μόνο γενναίο πράγμα που έχεις κάνει. Αυτό το δικαίωμά σου.. υπερασπίστηκαν και χιλιάδες πολίτες. Οχι εσένα. Και πολύ περισσότερο όχι τις πράξεις σου για τις οποίες έχει καταδικαστεί. Μόνο για το δικαίωμά σου. Γιατί αυτό το δικαίωμα πρέπει να το έχουν όλοι οι κρατούμενοι. Το δικαίωμα να τηρείται ο νόμος για όλους. Τίποτα παραπάνω. Τίποτα παρακάτω.
Οχι κύριε Κουφοντίνα δεν υπερασπίστηκε κανείς ούτε τις δολοφονίες που έχεις διαπράξει ούτε τις ιδέες που έχεις και που δεν έχουν καμιά σχέση με λαϊκούς αγώνες και διεκδικήσεις.
Οχι κύριε Κουφοντίνα, δεν είναι ήρωας όποιος διεκδικεί ή υπερασπίζεται δικαιώματα. Ούτε θα γινόσουν ήρωας αν πέθαινες από την απεργία πείνας. Ο πρώτος άνθρωπος που θα πέθαινε από απεργία πείνας τα τελευταία 40 χρόνια στην Ευρώπη θα γινόσουν. Κι αυτό δεν θα μπορούσε να το χωνέψει κανείς. Εκτός ίσως από εκείνους που ως ανόητοι θα σε έκαναν “ήρωα”.
Οχι κύριε Κουφοντίνα, δεν ήταν η υπεράσπιση του δικαιώματος της μεταγωγής σου αυτή που πυροδότησε τις μεγάλες συγκεντρώσεις στη Νέα Σμύρνη και σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας. Ηταν το όργιο βίας της αστυνομίας σε βάρος απλών πολιτών. Ηταν οι ξυλοδαρμοί και οι κακοποιήσεις. Ηταν ο αυταρχισμός μία κυβέρνησης που ποδοπατά κάθε ανθρώπινο δικαίωμα.
Οχι κύριε Κουφοντίνα. Σου ευχόμαστε να ζήσεις μέχρι τα βαθιά σου γεράματα, αλλά μην έχεις ψευδαισθήσεις: Ποτέ δεν ήσουν, ποτέ δεν θα είσαι ανάμεσα σε όσους αγωνίζονται στο δρόμο για το δικαίωμα στην ζωή, στην εργασία, στην Παιδεία. Ποτέ! Εσύ ήσουν πάντα στα σκοτάδια με ένα περίστροφο στο χέρι και εκτελούσες ανθρώπους.
Να ξηγιόμαστε, κύριε Κουφοντίνα, για να μην παρεξηγιόμαστε!
ΥΓ1: Αλήθεια κύριε Κουφοντίνα, για να έχουμε και καλό ρώτημα, ΕΣΥ πότε υπερασπίστηκες δικαιώματα άλλων κρατουμένων στα 20 χρόνια που είσαι στη φυλακή; Ή μήπως δεν είδες να παραβιάζονται;
ΥΓ2: Υπερασπίστηκαν το δικαίωμά σου χιλιάδες άνθρωποι με κάθε ειρηνικό τρόπο και με κίνδυνο να προσαχθούν. Κανείς όμως από τους πρώην συντρόφους σου στη φυλακή. Μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως. Γιατί άραγε;
