Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Τι ψήφισε ο Κώστας Αρβανίτης στο δημοψήφισμα;

Τα μαθήματα στον διευθυντή του ραδιοσταθμού "Στο Κόκκινο" και γιατί θύμωσε ο Τσίπρας

 "Μόνο υπερήφανοι πρέπει να είμαστε που δώσαμε αυτή τη μάχη. Χαμένοι είναι οι αγώνες που δεν επιχειρούνται. Αρνητικοί, δυσμενείς συσχετισμοί διεθνώς, αλλά επιχειρήσαμε να αναδείξουμε το δίκιο ενός λαού και την δυνατότητα εναλλακτικού δρόμου". Αυτό τόνισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του εφ΄όλης της ύλης στο ρ/σ "Στο Κόκκινο" και στον διευθυντή Κώστα Αρβανίτη, σημειώνοντας ότι "πρέπει να γίνει νηφάλιος απολογισμός του 6μήνου της διαπραγμάτευσης".
Ακολουθούν επιλεγμένα αποσπάσματα από τη συνέντευξη που δείχνουν το κλίμα στο οποίο κινήθηκε η συνέντευξη:

Αρβανίτης: Θα επιμείνω στο Δημοψήφισμα, κύριε Πρόεδρε. Εγώ ψήφισα.. «ΟΧΙ» κύριε Πρόεδρε. Και ψήφισα «ΟΧΙ», σε ένα συγκεκριμένο ερώτημα που έθεσε η ελληνική κυβέρνηση.
Τσίπρας: Το θυμάστε το ερώτημα, κύριε Αρβανίτη;
Αρβ: Απόλυτα.
Τσ: Για πείτε το μου.
Αρβ: Ήταν, ουσιαστικά, η πρόταση που έφεραν οι τροϊκανοί και έδωσε ένα «ΟΧΙ» στη λιτότητα.
Τσ: Επαναλαμβάνω, το θυμάστε το ερώτημα;
Αρβ: Τώρα, τι μου κάνετε, μάθημα; Το θυμάμαι, σε γενικές γραμμές το θυμάμαι. Ήταν, αν συμφωνούμε με την πρόταση των Ευρωπαίων εταίρων για μια συγκεκριμένη…
Τσ: Σας το λέω, όχι για να σας κάνω μάθημα ή για να παίξω με τη μνήμη σας, αλλά για να σας πω ότι είχε δύο σκέλη.
 (...)
Αρβανίτης: Κατ` αρχήν, να βρείτε ποιοι είναι οι αγρότες. Κύριε Πρόεδρε, δεν μπορείς να είσαι με όλους. Έχει η Ελλάδα π.χ. 800.000 αγρότες, βγάζουμε 800.000 παραγωγή;
Τσίπρας: Τώρα μου βγαίνετε απ` τα δεξιά.
Αρβ: Από παντού θα βγαίνω. Εγώ συνέντευξη κάνω. Αυτό θέλω να πω. Κοιτάξτε να δείτε, έξι μήνες είναι η κυβέρνηση εδώ…
Τσ: Αυτά είναι τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς.
Αρβ: …στη δημοσιογραφία δεν μπορείς να χαϊδεύεις τους πάντες, κύριε Πρόεδρε. Και δεν μπορείς να χτυπάς και τους πάντες.
 (...)
Αρβανίτης: Κοιτώ και τους ακροατές εδώ που μου λένε και για τη βία της αστυνομίας, εδώ στην προκειμένη περίπτωση, με αφορμή αυτό που είπα για τις Σκουριές. Και με κυβέρνηση της Αριστεράς πέφτει ξύλο, κύριε Πρόεδρε, σπάνε και χέρια μερικές φορές.
Τσίπρας: Εγώ ξέρω, δεν θα το αμφισβητήσω αυτό. Η διαφορά είναι ότι εδώ υπάρχει μια πολιτική ηγεσία με πολιτική βούληση, όπου υπάρχουν τέτοια φαινόμενα να μην τα κουκουλώνει να τα αναδεικνύει και να τιμωρεί ή να θέτει στην κρίση του νόμου αυτούς που διαπράττουν. Ο ρόλος του αστυνομικού δεν είναι ο ρόλος του να ξυλοκοπεί ή να δημιουργεί συνθήκες κατάλυσης της δημοκρατικής νομιμότητας μιας διαδήλωσης, όπως ζήσαμε σε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Εδώ θέλουμε να πούμε ότι έχουν γίνει σημαντικές τομές σε αυτή την κατεύθυνση.
Αρβ: Εγώ ήμουν από τους ανθρώπους που πανηγύρισα εδώ όταν φύγαν τα κάγκελα απ` τη Βουλή, τα οποία τα ξαναείδα.
Τσίπρας: Που τα είδατε τα κάγκελα. Ναι, αλλά λέτε μόνο τη μια πλευρά. Το γεγονός ότι μιλάτε για τα επεισόδια που έγιναν… Κατ` αρχάς δεν υπήρχαν κάγκελα. Όλος ο κόσμος ήταν στο προαύλιο της Βουλής. Δημοσιογραφικά δεν πρέπει να λέμε πράγματα που δεν συνέβησαν. Τα γεγονότα δημοσιογραφικά καλύφθηκαν; Το γεγονός, δηλαδή, ότι υπήρξε μια συρροή από βόμβες που εξερράγησαν μπροστά στον κόσμο και κόντευε να καεί ο κόσμος; Και αυτοί που συνελήφθησαν γι` αυτό ήταν 15 αλλοδαποί; Αυτό αποτυπώθηκε πουθενά; Ή μόνο το ένα κομμάτι αποτυπώθηκε. Για να συνεννοηθούμε. Ποιο ήταν το μέγα πλήθος και το μέγα πάθος, λοιπόν, των 15 αλλοδαπών; Τι δουλειά είχαν 15 αλλοδαποί; Δεν ήταν μετανάστες στη χώρα. Δεν ξέρω αν ήταν εν πάση περιπτώσει προβοκάτορες κέντρων μυστικών υπηρεσιών, θα αποδειχθεί αυτό. Μπορεί να ήταν αλληλέγγυοι, δεν με ενδιαφέρει. Αλλά, με συγχωρείτε, γιατί δεν καταγράφετε και αυτό το γεγονός; Εδώ πρέπει να συνεννοηθούμε για κάποια πράγματα και πρέπει να καταλάβουμε ορισμένες ενέργειες και κινήσεις, αντικειμενικά λέω, όχι συνειδητά, λειτουργούν προβοκατόρικα. Και όταν λοιπόν, η δημοκρατική αστυνομία τι πρέπει να κάνει όταν υπάρχει ένας καταιγισμός βομβών μέσα σε μια διαδήλωση που κινδυνεύουν οι διαδηλωτές να καούν ζωντανοί. Πρέπει να το αφήσεις να εξελιχθεί μέχρις ότου καεί και σκοτωθεί άνθρωπος; Για σιγά τώρα, για να συνεννοηθούμε.
Αρβανίτης: Σας θυμώνω, βλέπω. Γιατί;
Τσίπρας: Γιατί είμαι σε οικείο περιβάλλον και μου αρέσει να θυμώνω εδώ.