Στις δύο πρώτες εκδόσεις της εβδομάδας το βασικό θέμα της Εστίας ήταν για την ελληνική γλώσσα. Σωστό, πρωτότυπο και σπάνιο. Όχι το να ασχολείται μια πολιτική εφημερίδα με το κυριότερο «εργαλείο» στην ανθρώπινη επικοινωνία (το έχουν κάνει και άλλες), αλλά το να τοποθετεί αυτό το θέμα στην πλέον προβεβλημένη θέση για κάθε έντυπο.
Στην έκδοση της Δευτέρας γίνεται αναφορά από την Εστία στην ανεξέλεγκτη χρήση ξενικών όρων στην καθημερινή μας ομιλία και –το χειρότερο– στον δημοσιογραφικό λόγο. «Κάποτε οι γονείς και οι δάσκαλοι έλεγαν στα παιδιά να διαβάζουν εφημερίδες για να μαθαίνουν σωστά ελληνικά. Σήμερα οι νέοι πρέπει να αποτρέπονται από το να βλέπουν τηλεόραση, διότι θα κινδυνεύσουν να ξεχάσουν και τα ολίγα ελληνικά που μπορεί να εδιδάχθησαν στο σχολείο» γράφει.
Ενδεικτικά αναφέρθηκε σε απογευματινό δελτίο μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού, στο οποίο ο αρθρογράφος άκουσε «να επαναλαμβάνεται η αγγλική λέξις "challenge’", λες και δεν υπάρχει η ελληνική "πρόκλησις"» ή, στην προκειμένη περίπτωση, η «δοκιμασία».
Το άρθρο μάς θύμισε ξεχασμένες σημειώσεις μας από ελληνοαγγλικά ή ελληνογαλλικά που έχουμε κρατήσει κατά καιρούς, με αντιγραφή και επικόλληση, από ενημερωτικές ιστοσελίδες. Ανατρέξαμε στο ψηφιακό μας σημειωματάριο και βρεθήκαμε σε έναν ποταμό περιπτώσεων από τις οποίες επιλέξαμε ελάχιστες. Και τι δεν βρήκαμε;
Ελληνο-ευρωπαϊκό περιβόλι
■ Για το «ντελίβερι που γίνεται stalker»:
■ Για το «ποια είναι τα πιο demure έργα τέχνης» και για τα «διάσημα μουσεία» που «απαντούν στο viral trend του TikTok (…) "Very mindful, very demure", όπως είπε Αμερικανίδα TikToker».
■ Για τον Καραλή και τον Τεντόγλου που «κάνουν vlog στο Ολυμπιακό Χωριό» και για το «room tour» τους.
■ Για «το απροσδόκητο hack των 30 δευτερολέπτων που διώχνει άμεσα το στρες»
■ Για τη Λένα Κιτσοπούλου που είναι το «ενηλικιωμένο πια enfant terrible του ελληνικού θεάτρου»,
■ Για κάποιον που στα δεκατέσσερά του ήθελε μανιωδώς να αποκτήσει «ένα memorabilia σχετικό με την Ολυμπιάδα». (Ο συντάκτης ήξερε τα «αναμνηστικά» αγγλιστί αλλά όχι και τις ουσιώδεις διαφορές ανάμεσα στους «Ολυμπιακούς Αγώνες» και την «Ολυμπιάδα»).
■ Για την ηλιοθεραπεία και για τον λόγο που «στην εποχή των εντατικών skin care routines η επιβλαβής συνήθεια του μαυρίσματος παραμένει».
■ Για τον Γούντι Άλεν που «δεν ασχολείται ιδιαίτερα με τις Αμερικανίδες (…) γιατί έχει εξαντλήσει το θέμα και τις υποχρεώνει να αντιδρούν στο ever changing mood των πιο δυναμικών Ισπανών».
■ Για τον «εναλλακτικό city break προορισμό για ευρωπαίους αλλά και βορειοελλαδίτες» στον οποίο εξελίσσεται η Αλβανία.
■ Για κάποιον που «κάνοντας digging ανακάλυψε ένα μικρό διαμάντι: το σινγκλάκι με το κομμάτι της Μαίρης Λω "Βαριέμαι"».
■ Για το ερώτημα αν «δώδεκα χτυπήματα με κατσαβίδι είναι «γυναικοκτονία ή αφορμή για true crime περιεχόμενο».
■ Για τον Ελ Κααμπί που «δεν σταματά να σκοράρει και θέλει να γίνει ο decider του ντερμπι»
■ Για το ότι «θα ηδονιστούμε απείρως από τις αντανακλάσεις των φωνών μας μέσα στην μουσική του echo chamber μας».
■ Για «τύπους με σκούφο που φτιάχνουν flat white με γάλα βρώμης, κορίτσια με πάνινες τσάντες που ψωνίζουν από bio markets, φούρνους bakeries που πουλάνε ψωμί ζέας, μανάβικα που φέρνουν χρωματιστά λαχανικά και concept stores/bar/εστιατόρια με κεριά, βάζα, λουλούδια».
■ Για τους «flexitarians που έχουν δικαίωμα που και που για ένα μικρό "cheat" μιας και το κρέας δεν αποκλείεται πλήρως από τη διατροφή τους». (Ο συντάκτης ξέρει αγγλικά, αλλά όχι και ότι στο «που και που» το οποίο αναφέρει επιβάλλεται ο τόνος, άρα πού και πού όλοι χρειαζόμαστε ένα φρεσκάρισμα στα ελληνικά μας).
Ανάμεσα στις πολλές σημειώσεις βρήκαμε και χρήσιμες συμβουλές, όπως για παράδειγμα στο θέμα «Μήπως έχετε πάθει burnout; Τα 4 σημάδια για να το καταλάβετε».
Και εδώ σταματάμε. Πάθαμε burnout κάνοντας digging στα αρχεία μας με το ελληνοαγγλικό ή ελληνογαλλικό μάγμα λέξεων που κατακαίει (και) τη δημοσιογραφία. Και επειδή δεν έχουμε χρόνο για ένα εναλλακτικό city break προορισμό, ας πάμε για έναν flat white, με γάλα βρώμης βέβαια, για να μην κάνουμε «cheat» στη νηστεία μας.
- από το harddog