Αλλάζει πάλι η πλατεία του ΔΟΛ, η πλατεία του Τύπου

Η Πλατεία Καρύτση αποτελούσε για δεκαετίες την «πλατεία του Τύπου». Κυρίως, βέβαια, ήταν η «πλατεία του ΔΟΛ» αφού στην καρδιά της υπήρχε το μέγαρο του κορυφαίου εκδοτικού Οργανισμού, με τα πολυώροφα γραφεία και τις τεχνικές του εγκαταστάσεις –λινοτυπία και πιεστήριο. Άλλες εκδοτικές επιχειρήσεις βρίσκονταν στους γύρω δρόμους, δύο από αυτές όχι περισσότερο από 100-200 μέτρα. Στην Ανθίμου Γαζή λειτουργούσε η αιωνόβια Εστία (γραφεία, τυπογραφείο, πιεστήριο και ένα διαμέρισμα οικίας για τη γηραιά κυρία Κύρου), στην οδό Αμερικής η Ελευθερία, κάπου εκεί η Δημοκρατική Αλλαγή, ενώ στην Κολοκοτρώνη στεγαζόταν το παλιό Έθνος –δηλαδή το προ Μπόμπολα. Στο ίδιο κτίριο αργότερα βρήκε στέγη για πολλά χρόνια η Ελευθεροτυπία και σήμερα εκεί εδρεύει η Εφημερίδα των Συντακτών.
Τους τελευταίους μήνες -όπως γράφει το Harddog σε ένα νοσταλγικό αφιέρωμα στην ιστορική γωνιά της Αθήνας- η πλατεία Καρύτση είναι υπό συνεχή κατασκευή! Πριν από λίγο καιρό πλακοστρώνονταν τα πεζοδρόμια και αυτές τις μέρες (δηλαδή χθες!) βλέπουμε σκαμμένο το κύριο κομμάτι της.

Από την παλιά πλατεία έχουν φύγει πολλά χαρακτηριστικά στοιχεία σε σχέση με τις δεκαετίες του ’50, του ΄60, του ΄70. Πρώτα από όλα δεν υπάρχει ο ΔΟΛ που ξέραμε, με το κυλινδρικό πιεστήριό του να είναι ορατό από τον δρόμο, στο ισόγειο, και να ακούγεται θόρυβός του στις ώρες της εκτύπωσης. Ο ΔΟΛ ήταν η ψυχή της Καρύτση. Πολύς κόσμος μπαινόβγαινε από την είσοδο της Χρήστου Λαδά 3, μεγάλα ονόματα της δημοσιογραφίας πηγαινοέρχονταν, φορτηγά διανομής Τύπου φορτώνονταν με έντυπα και εφημεριδοπώλες έφευγαν τρέχοντας με αρμαθιές εφημερίδων στα χέρια για να πουλήσουν. Φυσικά, δεν υπάρχουν και τα ισόγεια καταστήματα του ΔΟΛ, εκείνα για τις μικρές αγγελίες για να είναι εύκολα προσβάσιμα στο κοινό και αυτά του αρχείου όπου όσοι αναζητούσαν παλιά φύλλα εφημερίδων του Οργανισμού τα εύρισκαν. Επίσης, δεν υπάρχουν τα καφενεία όπου περνούσαν κάποια ελεύθερα διαστήματα του χρόνου τους στελέχη του Συγκροτήματος Λαμπράκη.
Ακόμα, λείπει το ξύλινο περίπτερο, εκεί που σήμερα (χθες για την ακρίβεια) χάσκει το όρυγμα των έργων. Αν πάμε μερικά βήματα πιο πέρα, στην όμορη Ανθίμου Γαζή, δεν θα βρούμε το θρυλικό γραφείο φωτορεπορτάζ του Μεγαλοοικονόνου, ούτε το βιβλιοπωλείο-βιβλιοδετείο των αδερφών Λυμπερόπουλου.

Τι υπάρχει από τα παλιά

Φυσικά, ο χρόνος δεν έχει σαρώσει κύρια χαρακτηριστικά στοιχεία της πλατείας. Κυρίαρχος στον χώρο είναι ο ιστορικός ναός του Αγίου Γεωργίου Καρύτση. Επίσης υπάρχει αναλλοίωτο στην πρόσοψη, το Θέατρο Μουσούρη και, ακόμα, ο Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός, το θρησκευτικό βιβλιοπωλείο της Ζωής, αλλά και το τυροπιτάδικο «Οι Μερακλήδες», στο οποίο πρόσφεραν πολλή δουλειά οι εργαζόμενοι στα έντυπα της περιοχής, αλλά σήμερα η πελατεία του έχει εμπλουτιστεί από άλλες επιχειρήσεις και δράσεις
Και τώρα; Τώρα περιμένουμε τι άλλο θα αλλάξει μετά από τα σκαψίματα στην πλατεία, για να δούμε την εικόνα που έτσι και αλλιώς είναι διαφοροποιημένη σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες. Εξάλλου, το κτίριο του ΔΟΛ εξακολουθεί να ορθώνεται, αλλά με άλλη εξωτερική (και εσωτερική) μορφή. Ακόμα και το «Χρήστου Λαδά 3» δεν υπάρχει σε κλασική μπλε οδωνυμική πινακίδα, αλλά είναι χαραγμένο σε πλάκα της πρόσοψης, λίγο πιο πέρα από το λογότυπο της ΔΕΗ σε περίοπτο σημείο του μεγάρου.

*Δείτε φωτογραφίες στο https://harddog-sport.blogspot.com/