ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - Για οποιοδήποτε παράπονο ή σχόλιο μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους zoornalistas στο email: zoornalistasgr@googlemail.com

Παρασκευή 25 Απριλίου 2025

Το «παιχνίδι» είναι των Αμερικανών


Τους όρους -καλώς ή κακώς- τους θέτουν οι νικητές. Δυστυχώς, η Ουκρανία και η ΕΕ, δεν είναι ανάμεσά τους

Ο πρόεδρος Τραμπ ασκεί πίεση στον Ζελένσκι να παραχωρήσει οριστικά την Κριμαία στη Ρωσία. Την ίδια ώρα καλεί τον Πούτιν να σταματήσει τους βομβαρδισμούς: «Στοπ Βλαντίμιρ», ήταν το μήνυμά του.
Σε κάθε περίπτωση, η πρωτοβουλία στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στην Ουκρανία εξακολουθεί να ανήκει στους Αμερικανούς, οι οποίοι ουσιαστικά συμφωνούν με τους Ρώσους, σχεδόν σε όλα.
Το γεγονός αυτό προκαλεί πλέον ρήξη στις σχέσεις Ευρωπαϊκής Ενωσης-Ηνωμένων Πολιτειών.

Το ειρηνευτικό σχέδιο του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για την Ουκρανία και ειδικά η προθυμία του να αναγνωρίσει επίσημα τη ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας, προκαλεί σφοδρή κριτική και εκνευρισμό στις Βρυξέλλες, το Παρίσι, το Βερολίνο και το Λονδίνο.
Αυτό το «βήμα» θεωρούνταν προηγουμένως κόκκινη γραμμή στην πολιτική της Δύσης για την Ουκρανία.

Ταυτόχρονα, οι αμερικανικές κυρώσεις κατά της Μόσχας πρόκειται να αρθούν.
Το ειρηνευτικό σχέδιο Τραμπ περιλαμβάνει άλλωστε και ενεργειακές συμφωνίες μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, στην πρόσφατη ιστορία τους, τόσο με τους Δημοκρατικούς όσο και με τους Ρεπουμπλικάνους στο Λευκό Οίκο, έχουν εγκαταλείψει ορισμένες καταστάσεις στις οποίες δεν είχαν πλέον συμφέρον να εμπλακούν. Αυτό συνέβη με τον Σάχη της Περσίας το 1979, νωρίτερα στο Βιετνάμ και τελευταία στο Αφγανιστάν. Το ενδιαφέρον τους άλλωστε, στρέφεται όλο και περισσότερο στην Κίνα.

Οι Ρώσοι πάντως, με αντάλλαγμα την Κριμαία και την άρση των κυρώσεων, θα ήταν πρόθυμοι να σταματήσουν να πολεμούν και μετά να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις. Αλλά με τη διαβεβαίωση ότι δεν θα εισέλθουν στην Ουκρανία δυτικές δυνάμεις.

Σημαντική ανατροπή

Η αναγνώριση της «ρωσικής Κριμαίας» από τις ΗΠΑ είναι μια εξαιρετικά σημαντική ανατροπή, δύσκολα διαχειρίσιμη ακόμη και από τη διεθνή κοινότητα.

Η «γερακίνα» Κάγια Κάλας, η Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ για Εξωτερικές Υποθέσεις- η «φωνή του Ζελένσκι», για πολλούς-λέει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα αναγνωρίσει ποτέ την Κριμαία ως μέρος της Ρωσίας .
Τους όρους όμως -καλώς ή κακώς-τους θέτουν οι νικητές. Δυστυχώς, η Ουκρανία και η ΕΕ, δεν είναι ανάμεσά τους.

Ηδη, ηγετικά στελέχη στο Κίεβο πιέζουν τον Ζελένσκι να «εγκαταλείψει» τουλάχιστον την Κριμαία. Γιατί διαφορετικά, αντί η Ουκρανία να έχει τρεις ή τέσσερις κατεχόμενες περιοχές, μπορεί να έχει σύντομα, έξι ή επτά: οι Ρώσοι θα συνεχίσουν τον δρόμο τους.

Το «κόμμα του πολέμου»

Αλλά, το «κόμμα του πολέμου», εξακολουθεί δυστυχώς να είναι πολύ ενεργό σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Πληροφορίες σε έγκυρα Μέσα Ενημέρωσης αναφέρουν μάλιστα ότι οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες ετοιμάζουν ένα επεισόδιο που θα αποδοθεί στους Ρώσους για να υπονομεύσουν τα ειρηνευτικά σχέδια του Τραμπ.

Κυκλοφορούν φήμες για σχέδιο που ετοιμάζει η βρετανική MI6, ακόμη και για πυρηνικό «ατύχημα», για το οποίο η ευθύνη θα αποδοθεί στους Ρώσους. Μήπως και «θαφτεί» οριστικά το ειρηνευτικό σχέδιο.

Το δίλλημα των Ευρωπαίων ηγετών που ανήκουν στην ΕΕ, είναι μεγάλο: «Η Ευρώπη θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ Ουκρανίας και ΗΠΑ», γράφουν οι Financial Times.

Αλλά χωρίς τις ΗΠΑ, η Ευρώπη δύσκολα θα ήταν σε θέση να παράσχει επαρκή υποστήριξη στην Ουκρανία – πόσο μάλλον να υιοθετήσει μια κοινή γραμμή στο εσωτερικό της.

Η ΕΕ σε αδιέξοδο

Το δίλλημα είναι μεγάλο και για το ΝΑΤΟ. Η μέχρι τώρα επίσημη θέση της συμμαχίας για μη αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας, έρχεται σε αντίθεση με τα νέα σχέδια του προέδρου Τραμπ.

Η προγραμματισμένη για τον Ιούνιο σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στη Χάγη, μπορεί να εξελιχθεί σε πεδίο ανοιχτής διαμάχης για την Ουκρανία. Αν δεν αναβληθεί κιόλας!

Η Ευρώπη είναι σε αδιέξοδο. Μόνο που μεγάλο μέρος της ευθύνης έχουν οι ίδιοι οι ηγέτες της.
Πολιτικοί «περιορισμένης ευθύνης», που αρνούνται να δουν την πραγματικότητα, επιμένοντας τυφλά σε μία πολιτική σύγκρουσης με τη Ρωσία . Χωρίς κάποιο ρεαλιστικό plan B…

Πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι σε οποιαδήποτε ειρηνευτική συμφωνία, υπάρχει ένα μέρος που δεν είναι ικανοποιημένο: οι συνθήκες είναι πάντα πιο ευνοϊκές για όποιον νικήσει στο πεδίο της μάχης. Και η Ευρώπη έχει ηττηθεί, μαζί με την Ουκρανία…