Να ξεκινήσω το σημερινό όχι ως ρεπόρτερ αλλά ως προφήτης Ξανθάκης.
Το ‘χω το κληρονομικό χάρισμα, γνωστό αυτό τοις πάσι, αλλά πρέπει να το υπενθυμίζω κιόλας καθότι πλήθος οι άπιστοι Θωμάδες.
Πάμε, λοιπόν, να δούμε τι είχα τουιτάρει στις 10 Νοεμβρίου του περασμένου έτους:
“Σε περίπτωση που δεν το έχει υποπτευθεί να ενημερώσω τον Κασσελάκη ότι ως τώρα ήταν τα ΕΥΚΟΛΑ.Το πόσταρα και το τι άκουσα δε λέγεται.
Από Δευτέρα αρχίζουν τα ΔΥΣΚΟΛΑ, γιατί θα πρέπει να κουμαντάρει ένα κόμμα ολόδικό του δίχως κανένα άλλοθι εσωτερικής αντιπολίτευσης.
Πιο χαλαρά βάζεις 100 γάτες να κάνουν παρέλαση στοιχημένες εφ’ ενός ζυγού…”
Χαμός Κυρίου από κάτω, με πιο νόστιμο το εξής:
“Πες στον εντολέα σου να προσλάβουν προσωπικό να κάνουν γρήγορα τις διαγραφές γιατί έρχεται τσουνάμι.
Και να μην διανοηθούν να κρατήσουν ή να πασάρουν προσωπικά μας στοιχεία”.
Μάλιστα, ο “εντολέας” μου.
Η Κουμουνδούρου και καλά, γιατί δεν γίνεται να μην τα “παίρνω” από πουθενά, δημοσιογράφος είμαι και γνωρίζουν οι πάντες ότι οι δημοσιογράφοι είναι πιασμάν.
Ενώ όλοι οι υπόλοιποι, είναι νερό για πρόσφορο…
Τέλος πάντων, να μην το πάμε στο κλαδικό το θέμα, αλλού βρίσκεται η ουσία.
Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι έχουν περάσει μήνες και μηνάκια από την ώρα που χώρισαν οι δρόμοι του Κασσελάκη και του ΣΥΡΙΖΑ (ναι, ναι, ξέρω ότι δεν τον άφησαν να κατέβει υποψήφιος, υπάρχει βίντεο στην τηλεόραση που λέω ότι ήταν αίσχος), με το Κίνημα Δημοκρατίας να κοιμάται ύπνο βαθύ.
Τον ύπνο του δικαίου, αναμφιβόλως, μιας και δεν έχει κανείς να του προσάψει τίποτε αρνητικό, αλλά από εκεί και πέρα τα θετικά που είναι;
Η Θρασκιά κι ο Παππάς το στρίψανε κατά ΠΑΣΟΚ μεριά (τι ωραίος ο δεύτερος, που όπως μας υπενθύμισε η “Καθημερινή” τον αποκαλούσε “my brother” ο Στέφανος…), τα γραφεία στον Ταύρο ξενοικιάστηκαν και στεγάζονται τα κεντρικά του κόμματος σε ένα διαμέρισμα στο Παγκράτι, το βιβλίο του αρχηγού δεν περιλάμβανε ούτε μία εκρηκτική αποκάλυψη (μην τάξεις του άγιου κερί και του παιδιού κουλούρι!) και από ιδεολογική ταυτότητα ακόμη το συζητάνε μπας και βρεθεί η γωνία στο πενηντόλεπτο.
Είναι και τα κανάλια που όσο τον αγαπούσαν κάποτε τον πρόεδρο, τόσο παριστάνουν τώρα ότι δεν τον ξέρουν, είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ που ήταν να διαλυθεί αλλά δεν διαλύθηκε όσο κι αν ακολούθησε πολύς και καλός κόσμος τον Στέφανο, είναι και η Ζωή που γαζώνει στη Βουλή και μοιράζει κόλλυβα στα στελέχη της κυβέρνησης, μαύρα τα μαντάτα για τη Σερενάτα, λυπούμαι πολύ.
Κι ακόμη πιο μαύρα με την δημοσκόπηση της MRB για το Open, που έδειξε το Κίνημα Δημοκρατίας στο 2 % όσον αφορά στην πρόθεση ψήφου και στο 2,7 % με αναγωγή στο σύνολο. Αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται κάτω από τον πήχη εισόδου στη Βουλή, την ίδια ώρα που τα αντίστοιχα νούμερα της Κωνσταντοπούλου είναι 9 % και 11,4 % παρακαλώ, τρίτο κόμμα με τα τσαρούχια κι αν συνεχίσει το ΠΑΣΟΚ την “εποικοδομητική αντιπολίτευση” βλέπω καλό προσπέρασμα λίαν συντόμως. Γιατί ο κόσμος το έχει ανάγκη το νταηλίκι της Ζωής και το αγοράζει το νταηλίκι της Ζωής κι ας είναι το προφίλ της Πλεύσης Ελευθερίας δέκα φορές πιο ομιχλώδες από εκείνο του Κινήματος Δημοκρατίας…
Οπότε;
Οπότε, μπορούμε να δεχθούμε την εκδοχή ότι ο Στέφανος παίζει το long game και βλέπει μπροστά σε βάθος δεκαετίας.
Το ακούω, δεν είναι παράλογο, είδαμε τον Σαμαρά και τον ΓΑΠ να κάνουν γαϊδουρινή υπομονή και στο τέλος να κατακτούν την πρωθυπουργία.
Αλλά είχαν πίσω τους μηχανισμούς, είχαν πίσω τους διορισμούς (μεταξύ μας τώρα;), είχαν πίσω τους ιστορία και οικογενειακή επιρροή.
Ο Κασσελάκης από την άλλη διαθέτει δυναμισμό, γοητεία, ευστροφία, εμπειρία πιάτσας και είναι γνήσιο παιδί του εικοστού πρώτου αιώνα.
Φτάνουν αυτά, όμως, για να τον κρατήσουν στον αφρό ως την στιγμή που θα τον ευνοήσει η συναστρία;
Κι ακόμη πιο μαύρα με την δημοσκόπηση της MRB για το Open, που έδειξε το Κίνημα Δημοκρατίας στο 2 % όσον αφορά στην πρόθεση ψήφου και στο 2,7 % με αναγωγή στο σύνολο. Αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται κάτω από τον πήχη εισόδου στη Βουλή, την ίδια ώρα που τα αντίστοιχα νούμερα της Κωνσταντοπούλου είναι 9 % και 11,4 % παρακαλώ, τρίτο κόμμα με τα τσαρούχια κι αν συνεχίσει το ΠΑΣΟΚ την “εποικοδομητική αντιπολίτευση” βλέπω καλό προσπέρασμα λίαν συντόμως. Γιατί ο κόσμος το έχει ανάγκη το νταηλίκι της Ζωής και το αγοράζει το νταηλίκι της Ζωής κι ας είναι το προφίλ της Πλεύσης Ελευθερίας δέκα φορές πιο ομιχλώδες από εκείνο του Κινήματος Δημοκρατίας…
Οπότε;
Οπότε, μπορούμε να δεχθούμε την εκδοχή ότι ο Στέφανος παίζει το long game και βλέπει μπροστά σε βάθος δεκαετίας.
Το ακούω, δεν είναι παράλογο, είδαμε τον Σαμαρά και τον ΓΑΠ να κάνουν γαϊδουρινή υπομονή και στο τέλος να κατακτούν την πρωθυπουργία.
Αλλά είχαν πίσω τους μηχανισμούς, είχαν πίσω τους διορισμούς (μεταξύ μας τώρα;), είχαν πίσω τους ιστορία και οικογενειακή επιρροή.
Ο Κασσελάκης από την άλλη διαθέτει δυναμισμό, γοητεία, ευστροφία, εμπειρία πιάτσας και είναι γνήσιο παιδί του εικοστού πρώτου αιώνα.
Φτάνουν αυτά, όμως, για να τον κρατήσουν στον αφρό ως την στιγμή που θα τον ευνοήσει η συναστρία;
Υ.Γ.: Μου είπε ο φίλος μου ο Θανάσης για το Κίνημα Δημοκρατίας:
“Αυτή την εποχή ασχολούμαστε βασικά με τη λειτουργία του κόμματος και την οργάνωσή του. Γίνεται πολλή δουλειά προς τη σωστή κατεύθυνση μην αμφιβάλλεις, αλλά έχω την εντύπωση ότι θα έπρεπε να κοιτάμε λίγο περισσότερο προς τα έξω και λίγο λιγότερο προς τα μέσα”.
Άδικο έχει;
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost (13.3.2025)