Oι ρατσιστικές απόψεις δεν περνάνε στο συλλογικό υποσυνείδητο κυρίως από κάποιους γνωστούς εκφραστές τους. Είναι πιο εύκολο, πιο επικίνδυνο και απείρως πιο αποτελεσματικό όταν εκφράζονται από δυο προβεβλημένους δημοσιογράφους ενός μεγάλου και επιδραστικού τηλεοπτικού σταθμού. Εκεί γίνεται η ζημιά. Εκεί που ακούγεται αυτός που ονομάζουν mainstream λόγος.
Δυο - σύμφωνα με την επικρατούσα και κυρίαρχη αντίληψη- ᾽᾽καθώς πρέπει'᾽ και επιτυχημένοι στον χώρο τους τύποι που μπαίνουν σε χιλιάδες σπίτια για να ενημερώσουν, ανάμεσα σε πληροφορίες και στο τρέχοντα λόγο εκφράζουν την άποψη πως καλύτερα νεκρός παρά ανάπηρος σε ένα καροτσάκι. Έτσι, έμμεσα και υποδόρια αυτός που τους βλέπει διαμορφώνει ή ενισχύει προκαταλήψεις και αποκρουστικές λογικές. ''Το είπαν αυτοί στην τηλεόραση άλλωστε᾽᾽.
Φαντάζομαι πως το άκουσαν άνθρωποι καθηλωμένοι από διάφορες ασθένειες σε ένα καρότσι ή ένα κρεβάτι και προσπαθούν να γαντζωθούν από κάπου και να πάρουν δύναμη για να συνεχίσουν ζωές που ήδη είναι εξαιρετικά δύσκολες γιατί εκτός απο ένα εχθρικό κράτος υπάρχουν ανάλογες αντιλήψεις σε ένα μέρος της κοινωνίας
Σήμερα οι δημοσιογράφοι απεργούμε για τις συλλογικές συμβάσεις, ελπίζω, μάλλον μάταια, κάποια στιγμή σε μια απεργία γιατί κάποια ΜΜΕ επιτρέπουν τον κανιβαλισμό ανθρώπων...
