Τα κανάλια ξέρουν να αξιοποιούν το υψηλής τεχνογνωσίας, εμπειρίας και επαγγελματικού αστυνομικού επιπέδου εξωδημοσιογραφικό ανθρώπινο δυναμικό του μιντιακού χώρου. Έτσι οι «ειδικοί αστυνομικοί αναλυτές» εμφανίζονται πολύ συχνά στα δελτία τους για να σχολιάσουν ή να δώσουν πληροφορίες (συχνά γνωστές), χωρίς σε καμιά περίπτωση να εκπροσωπούν επισήμως την αστυνομία. Σε βραδινό δελτίο τής Κυριακής δόθηκε αρκετός χρόνος σε έναν εξ αυτών (τον πρώτο διδάξαντα την ειδική αστυνομική τηλεοπτική ανάλυση) προκειμένου να μιλήσει για τα τροχαία δυστυχήματα. Και μετά από λίγο τον ξαναείδαμε στον οθόνη του ίδιου δελτίου, του ίδιου καναλιού, για κάποιο άλλο θέμα –δεν ξέρουμε ποιο γιατί γυρίσαμε κανάλι οριστικά.
Το δελτίο είχε και το προσφιλές ανοιξιάτικο και καλοκαιρινό θέμα τής τηλεόρασης: ρεπορτάζ στις παραλίες. Οι οποίες, μας είπαν, κατακλύστηκαν από πολίτες που έσπευσαν να δροσιστούν. Αλλά κρύωναν! Το μικρόφωνο περιφερόταν από πρόσωπο σε πρόσωπο υποψήφιων κολυμβητών που φορώντας τα μαγιό τους ήταν αναποφάσιστοι αν θα μπουν στη θάλασσα. «Όχι», «ναι», «το σκέφτομαι», «κάνει κρύο», «στην αρχή κρυώνεις και μετά συνηθίζεις». Κάτι τέτοια δηλαδή. Ώσπου ο φακός πιάνει έναν να στέκεται στα ρηχά, σχεδόν μόνος στο νερό, χωρίς να βουτάει. «Θα μπείτε;» η ερώτηση από τη στεριά. Κάτι σαν «ναι» απαντάει ο λουόμενος. «Καλή πνευμονία!» του φωνάζει ο ρεπόρτερ. Τηλεοπτικό αστειάκι το λες αυτό. Καθόλου καλόγουστο.
- από το harddog
