Δεν τους φταίει ούτε το Μέγαρο Μαξίμου ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ή η Ζωή. Μόνοι τους κατεδαφίζουν ό,τι χτίστηκε με τις εσωκομματικές εκλογές.
Οταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός οργανισμού επιτίθεται στα δικά του κύτταρα μιλάμε για αυτοάνοσο. Είναι η περίπτωση του ΠΑΣΟΚ που δοκιμάζεται από την απολύτως δική του παθολογία και όχι από κάποιο εξωτερικό αίτιο.
Η παραπομπή της πρώην υπουργού Κατερίνας Μπατζελή στην Επιτροπή Δεοντολογίας για τον χαρακτηρισμό «τοξική» που απέδωσε σε ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ (για τον «13-0 Νίκο Παππά») ενεργοποίησε το εύφλεκτο υλικό που υπήρχε στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.
Ο Χάρης Δούκας αντέδρασε μιλώντας για «δύο μέτρα και δύο σταθμά», θυμίζοντας άστοχες δηλώσεις άλλων στελεχών που δεν τιμωρήθηκαν από την Χαριλάου Τρικούπη. Το επιτελείο του Ν. Ανδρουλάκη αντέδρασε με την ειρωνεία ότι ο Δήμαρχος Αθηναίων έχει μείνει στην περίοδο των εσωκομματικών εκλογών και δεν δουλεύει για να γίνει το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση. Στη συζήτηση μπήκε και ο Παύλος Γερουλάνος, επειδή τον «φωτογράφισε» ο Χ. Δούκας για τις δηλώσεις του σχετικά με τις μετεκλογικές συνεργασίες, εγκαλώντας τον για «υποβάθμιση της πολιτικής συζήτησης».
Τι αφήνουν όλα αυτά;
Οπωσδήποτε τραυματίζουν την εικόνα του ΠΑΣΟΚ, απογοητεύουν την κοινωνική βάση, αποδυναμώνουν πολιτικά την ηγεσία, αναζωπυρώνουν παλιές έχθρες, δημιουργούν νοσηρό κλίμα, δυσκολεύοντας το αντιπολιτευτικό έργο και την προσπάθεια δημοσκοπικής επανεκκίνησης.
Το πιθανότερο είναι ότι, μετά από κάποια ακόμη «τζαρτζαρίσματα», θα βρεθεί μια νέα ισορροπία τρόμου, χωρίς όμως να χάνουν την αξία τους δύο βασικά ερωτήματα:
- Αν οι εκλογές γίνουν το 2027, πόσο ρεαλιστικό είναι να φτάσει το ΠΑΣΟΚ μέχρι εκεί ενωμένο, ειδικά εφόσον η σημερινή κατάσταση εσωστρέφειας δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό δημοσκοπικά; Δεδομένου ότι, πριν συντελεστεί η τελευταία αυτανάφλεξη, είχαν ξεκινήσει αποχωρήσεις στελεχών, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι η αιμορραγία θα συνεχιστεί με απρόβλεπτη έκβαση.
- Ποιος ωφελείται από την εσωκομματική ένταση στο ΠΑΣΟΚ: Περισσότερο ακόμη και από την κυβέρνηση, το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου που δίνει μάχη για την ηγεμονία στον προοδευτικό χώρο διεκδικώντας τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
- Είναι αναστρέψιμη η φθορά; Τίποτα δεν αποκλείεται ποτέ στην πολιτική, αλλά αυτή τη στιγμή δεν προκύπτει ότι στην Χαριλάου Τρικούπη έχουν τις δυνάμεις και το σχέδιο για να πετύχουν μια καταλλαγή, όχι απλώς επιφανειακή, αλλά με βάθος και προοπτική. Αλλωστε, και στα κόμματα συμβαίνει συχνά πρώτα να φεύγει η ψυχή και μετά το χούι.
Η παραπομπή της πρώην υπουργού Κατερίνας Μπατζελή στην Επιτροπή Δεοντολογίας για τον χαρακτηρισμό «τοξική» που απέδωσε σε ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ (για τον «13-0 Νίκο Παππά») ενεργοποίησε το εύφλεκτο υλικό που υπήρχε στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.
Ο Χάρης Δούκας αντέδρασε μιλώντας για «δύο μέτρα και δύο σταθμά», θυμίζοντας άστοχες δηλώσεις άλλων στελεχών που δεν τιμωρήθηκαν από την Χαριλάου Τρικούπη. Το επιτελείο του Ν. Ανδρουλάκη αντέδρασε με την ειρωνεία ότι ο Δήμαρχος Αθηναίων έχει μείνει στην περίοδο των εσωκομματικών εκλογών και δεν δουλεύει για να γίνει το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση. Στη συζήτηση μπήκε και ο Παύλος Γερουλάνος, επειδή τον «φωτογράφισε» ο Χ. Δούκας για τις δηλώσεις του σχετικά με τις μετεκλογικές συνεργασίες, εγκαλώντας τον για «υποβάθμιση της πολιτικής συζήτησης».
Τι αφήνουν όλα αυτά;
Οπωσδήποτε τραυματίζουν την εικόνα του ΠΑΣΟΚ, απογοητεύουν την κοινωνική βάση, αποδυναμώνουν πολιτικά την ηγεσία, αναζωπυρώνουν παλιές έχθρες, δημιουργούν νοσηρό κλίμα, δυσκολεύοντας το αντιπολιτευτικό έργο και την προσπάθεια δημοσκοπικής επανεκκίνησης.
Το πιθανότερο είναι ότι, μετά από κάποια ακόμη «τζαρτζαρίσματα», θα βρεθεί μια νέα ισορροπία τρόμου, χωρίς όμως να χάνουν την αξία τους δύο βασικά ερωτήματα:
- Αν οι εκλογές γίνουν το 2027, πόσο ρεαλιστικό είναι να φτάσει το ΠΑΣΟΚ μέχρι εκεί ενωμένο, ειδικά εφόσον η σημερινή κατάσταση εσωστρέφειας δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό δημοσκοπικά; Δεδομένου ότι, πριν συντελεστεί η τελευταία αυτανάφλεξη, είχαν ξεκινήσει αποχωρήσεις στελεχών, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι η αιμορραγία θα συνεχιστεί με απρόβλεπτη έκβαση.
- Ποιος ωφελείται από την εσωκομματική ένταση στο ΠΑΣΟΚ: Περισσότερο ακόμη και από την κυβέρνηση, το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου που δίνει μάχη για την ηγεμονία στον προοδευτικό χώρο διεκδικώντας τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
- Είναι αναστρέψιμη η φθορά; Τίποτα δεν αποκλείεται ποτέ στην πολιτική, αλλά αυτή τη στιγμή δεν προκύπτει ότι στην Χαριλάου Τρικούπη έχουν τις δυνάμεις και το σχέδιο για να πετύχουν μια καταλλαγή, όχι απλώς επιφανειακή, αλλά με βάθος και προοπτική. Αλλωστε, και στα κόμματα συμβαίνει συχνά πρώτα να φεύγει η ψυχή και μετά το χούι.
Αγγελική Σπανού / Dnews
