[...] Ξεχώρισα ένα νεαρό παιδί στη ΓΣ της ΕΣΗΕΑ, απο μια μπροσούρα που κρατούσε στα χέρια του. Τον παραπλάνησα με την δικαιολογία ”Καπνίζεις; θέλω και εγώ να καπνίσω βγαίνουμε στο μπαλκόνι;”. Παλιά η στρατηγική, για να πιάσεις την κουβέντα και να βγάλεις την είδηση.
Εμαθα απο αυτό το νέο μέλος της ΕΣΗΕΑ, ότι δουλεύει 10 ώρες το εικοσιτετράωρο. Αετός στη ροή ειδήσεων στο site που εργάζεται, με πενιχρό μισθό και η μπροσούρα που κρατούσε ήταν διαμαρτυρία για τις συλλογικές συμβάσεις που δεν υλοποιούνται απο τους εργοδότες.
Με την κουβέντα και με το ένα τσιγάρο πάνω στο άλλο, φθάσαμε στις συνθήκες, στον τόπο της δουλειάς του, στην απομόνωση από τους άλλους συναδέλφους, γιατί στο 8ωρο ή δεκάωρο που δουλεύουν, το μόνο στοίχημα που υπάρχει είναι ποιος θα ανεβάσει περισσότερα θέματα. Εχουν μοιραστεί στον ίδιο χώρο 10 ωρες και ουσιαστικά πέρα από τα τυπικά δεν γνωρίζει ο ένας τον άλλον.
- απόσπασμα από κείμενο της Δήμητρας Γκουντούνα στο avecnews (ολόκληρο ΕΔΩ)
