«Κανένας δεν αντιστέκεται, όταν ηξεύρη πως θε να λάβη το δίκαιόν του με την συνδρομήν του Νόμου», έγραφε ο Εθνεγέρτης μάρτυρας, Ρήγας Φεραίος.Τα λόγια του Βελεστινλή, που ενσάρκωσε ένα ολόκληρο έθνος και είναι πάντα επίκαιρα. Πόσο σήμερα, που ένα ολόκληρο έθνος είναι στους δρόμους και τις πλατείες, ζητώντας δικαιοσύνη και δικαίωση της μνήμης των 57 νεκρών στο έγκλημα των Τεμπών.
Καλώς ή κακώς, «αντιστέκονται» οι Ελληνες σήμερα γιατί δεν είναι σίγουροι πώς «θα λάβουν το δίκαιόν τους με τη συνδρομή του Νόμου».
Εξεγείρονται γιατί «Οδός κακού και πους παρανόμου, ολείται εν ημέρα κακή», όπως γράφει η Παλαιά Διαθήκη: Ο δρόμος του κακού και η πορεία του παρανόμου θα εξολοθρευθούν όταν ξεσπάσει η οργή του λαού Θεού,
Αντιστέκονται οι Ελληνες γιατί, όπως έλεγε ο Αγιος Αυγουστίνος, «αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, τι άλλο είναι η πολιτική εξουσία, παρά οργανωμένη ληστεία;»
«Δικαιοσύνη χωρίς εξουσία είναι ανίσχυρη. Εξουσία χωρίς δικαιοσύνη είναι τυραννία», έλεγε πριν τέσσερις αιώνες ο Γάλλος στοχαστής, Μπλεζ Πασκάλ.
Τι είναι ή καλύτερα-τι πρέπει να είναι- η πολιτική; Καταπολέμηση της αδικίας.
Το κράτος δικαίου και η δημοκρατία πάνε χέρι-χέρι, ενάντια στο επιλεκτικό δίκαιο, τον νόμο του ισχυρότερου, του πλουσιότερου, εκείνου που έχει τα «μέσα» και τις διασυνδέσεις με την εξουσία. Γιατί όλα αυτά είναι απόρροια αυταρχισμού και, επομένως, της αδικίας. Ο Μπρούνο ντε Φινέτι, στο εξαιρετικό βιβλίο του «The Invention of Truth», το έγραφε πολύ σοφά: «Να μην αρκεστούμε στην αλήθεια του σήμερα». Οι ανθρώπινες πράξεις αφήνουν ίχνη στη γύρω πραγματικότητα σαν θρυμματισμένο μωσαϊκό. Ο στόχος είναι να βρεθούν όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτά τα ίχνη και να τα συνθέσουμε την μία και μόνη αλήθεια.
Αντιστεκόμαστε λοιπόν, για την αλήθεια. Ακόμη και αν βλέπουμε πώς ο στόχος μπορεί τελικά να είναι ανέφικτος. Αντιστεκόμαστε, ακόμη και αν μας λένε πώς η αλήθεια είναι ουτοπία.
Ο μεγάλος συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο έγραφε ότι «η ουτοπία είναι σαν τον ορίζοντα: περπατώ δύο βήματα και απομακρύνεται δύο βήματα. Περπατάω δέκα βήματα, και εκείνος απομακρύνεται δέκα βήματα. Ο ορίζοντας είναι απρόσιτος. Προς τι λοιπόν η ουτοπία; Για ένα λόγο Γιατί μας βοηθά να συνεχίσουμε την πορεία μας».
