«Η κάλυψη στα κανάλια ήταν επαρκής, τίμια και ενίοτε φορτισμένη.Το σημειώνω σαν ενδεικτικό της συγκυρίας», ήταν το δημόσιο σχόλιο φίλου δημοσιογράφου – expert στη σημειολογία της «συμπεριφοράς» των ΜΜΕ – για την δημοσιογραφική κάλυψη του μεγαλειώδους μαζικού ξεσηκωμού εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων ενάντια στην ξεδιάντροπη διετή πολιτική συγκάλυψη και ατιμωρησία του εγκλήματος των Τεμπών από τον ίδιο τον θύτη: την κυβέρνηση Μητσοτάκη και τους παρακρατικούς μηχανισμούς της. Με την συγκαλυπτική διετή δημοσιογραφική κάλυψη της συγκεκριμένης ξεδιάντροπης πολιτικής συγκάλυψης εκ μέρους των καναλιών, βεβαίως, βεβαίως. Και των ΜΜΕ, εν γένει…
Ένα σχόλιο σε δυό φράσεις, εκ των οποίων η δεύτερη (σ. σ : η φράση «Το σημειώνω ως ενδεικτικό της συγκυρίας») σημαίνει ότι διανύουμε μια συγκυρία κατά την οποία τα κανάλια (και κάποια απ’ τα λοιπά ΜΜΕ, λέω εγώ) εγκαταλείπουν την κυβέρνηση με… ελαφρά πηδηματάκια – με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει. Ενώ η πρώτη (σ. σ: η φράση «Η κάλυψη στα κανάλια ήταν επαρκής, τίμια και ενίοτε φορτισμένη»), αναδεικνύοντας την αντίφαση με την διετή προηγούμενη στάση των καναλιών και των ΜΜΕ εν γένει (την ανεπαρκή σε βαθμό αναισθησίας και ανεντιμότητας κάλυψη του επίμαχου θέματος, εννοώ), θέτει τον δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων της συγκαλυπτικής δημοσιογραφικής κάλυψης των κυβερνητικών ευθυνών στο έγκλημα των Τεμπών από την πλειονότητα των ΜΜΕ:
Η συγκαλυπτική δημοσιογραφική κάλυψη των κυβερνητικών ευθυνών άρχισε να εκδηλώνεται απροκάλυπτα την επομένη του εγκλήματος (σ. σ: από το βράδυ της Τετάρτης 1/3/2023 και εντεύθεν), μετά από τη μετάδοση του πρωθυπουργικού διαγγελματικού βδελύγματος που απέδιδε το δυστύχημα σε.. «ανθρώπινο λάθος», μέσω του οποίου ο κ. Μητσοτάκης επιχείρησε να συγκαλύψει τις προσωπικές, κυβερνητικές, πολιτικές – και ποινικές, ίσως – ευθύνες του.
Τη συγκαλυπτική γραμμή του συγκεκριμένου διαγγελματικού βδελύγματος ακολούθησαν αμέσως (κατ’ εντολήν ή αυτοβούλως, η ψυχή τους το ξέρει) η πλειονότητα των δημοσιογράφων (των επιτελικών, των πολιτικών συντακτών και κάποιων ρεπόρτερ, κυρίως) πράγμα που αποτυπώθηκε και, ανεξίτηλα, κατεγράφη στις live τηλεοπτικές και διαδικτυακές μεταδόσεις της πλειονότητας των ΜΜΕ. Γεγονός που ξεσήκωσε την γνωστή (σ. σ : και ασίγαστη από τότε ως σήμερα) θυελλώδη αντίδραση της κοινής γνώμης μέσω των social media…
Τα ΜΜΕ (οι επιτελικοί δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί συντάκτες και κάποιοι ρεπόρτερ, κυρίως) γνώριζαν ότι, από την επομένη της σύγκρουσης των τρένων στιγμή και για είκοσι ολόκληρες ώρες, ο πρωθυπουργός, παρέα με τον κολλητό του υπουργό Επικρατείας Γιώργο Γεραπετρίτη και τους βασικούς πολιτικούς και επικοινωνιακούς του συμβούλους, σχεδίαζαν τη συγκάλυψη των ευθυνών του ιδίου και της κυβέρνησής του για το έγκλημα των Τεμπών. Ως εκ τούτου, οι δημοσιογράφοι γνώριζαν ότι ο κ. Γεραπετρίτης δεν ήταν ο υπουργός Επικρατείας που, με…εντολή Μητσοτάκη, αντικατέστησε τον παραιτηθέντα – με εντολή Μητσοτάκη πάλι – υπουργό Κώστα Καραμανλή μετά το έγκλημα των Τεμπών, αλλά ο υπουργός Συγκάλυψης του κυβερνητικού εγκλήματος των Τεμπών:
Εξάλλου, τα ΜΜΕ (οι επιτελικοί δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί συντάκτες και κάποιοι ρεπόρτερ, κυρίως) γνώριζαν ότι ο κ. Γεραπετρίτης είχε επισκεφθεί την προηγουμένη Τετάρτη το γραφείο τηλεδιοίκησης του ΟΣΕ στη Θεσσαλονίκη με άκρα μυστικότητα και με απαγόρευση δημοσιογραφικής προσέγγισης και κάλυψης των επαφών και ερευνών του εκεί, προκειμένου να ασκήσει… απρόσκοπτα τα νέα καθήκοντά του ως υπουργός Συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών (διευθετήσεις… ζητημάτων όπως η εξαφάνιση βιντεοληπτικού υλικού, η συρραφή και αλλοίωση συνομιλιών υπαλλήλων του ΟΣΕ, τα εύφλεκτα υλικά και το μπάζωμα είχαν εκεί την αφετηρία τους), αλλά καμιά αντίδραση: δημοσιογραφική σιωπή σε βαθμό συγκάλυψης της συγκάλυψης!...
Φυσικά, η «συγκυρία» που ο expert – σχολιαστής υποδεικνύει ως ενδεικτικό αίτιο της «επαρκούς, τίμιας και ενίοτε φορτισμένης κάλυψης απ’ τα κανάλια» του μεγαλειώδους μαζικού ξεσηκωμού εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων ενάντια στην διετή πολιτική συγκάλυψη και ατιμωρησία του εγκλήματος των Τεμπών, δεν είναι πάρα ο ίδιος ο μεγαλειώδης μαζικός ξεσηκωμός: ο αυθόρμητος, υπερκομματικός και θυελλώδης χαρακτήρας του και η ανατρεπτική δυναμική των λόγων που τον προκάλεσαν και τον πυροδότησαν, δηλαδή. Λόγοι, που δεν περιορίζονται στην διετή πολιτική συγκάλυψη και ατιμωρησία του εγκλήματος των Τεμπών και την συγκαλυπτική δημοσιογραφική κάλυψή του, αλλά επεκτείνονται και στην αβάσταχτη οικονομική και δικαιϊκή κυβερνητική καταπίεση που υφίσταται το 80% των Ελλήνων. Καθώς, σύμφωνα με την τελευταία έρευνα του Eurofound, «βιώνουμε τη μεγαλύτερη στεγαστική ανασφάλεια, τη μεγαλύτερη εισοδηματική ανεπάρκεια και τη μεγαλύτερη επιδείνωση εμπιστοσύνης στο κράτος δικαίου, ανάμεσα στους λαούς της ΕΕ».
Λοιπόν, που λέτε, αυτή «η ανατρεπτική δυναμική των λόγων που προκάλεσαν και πυροδότησαν τον εθνικό ξεσηκωμό της περασμένης Κυριακής» είναι η «συγκυρία» που πανικόβαλε τον Έλληνα πρωθυπουργό και τον ανάγκασε να διαψεύσει τον εαυτό του με εκείνο το άφατο συμπίλημα ενοχικής αβεβαιότητας («Το τότε απίθανο σενάριο για το φορτίο, ίσως είναι πιθανό») που ψέλλισε στη συνέντευξή του προς τον Αντώνη Σρόϊτερ, δυό χρόνια μετά το έγκλημα. Επιχειρώντας, ο φαύλος, να διορθώσει την προ διετίας συγκαλυπτική (εαυτού και αλλήλων) κατηγορηματική διαβεβαίωσή του πως «δεν υπήρχε τίποτα ύποπτο στην αμαξοστοιχία»∙ κατηγορώντας, μάλιστα τους καταγγέλλοντες συγγενείς των θυμάτων για «θεωρίες συνομωσίας»!..
Και είναι ενδεικτικό της ίδιας «συγκυρίας» – όπως σχολίασε ο φίλος δημοσιογράφος – expert της «συμπεριφορικής σημειολογίας» των ΜΜΕ – το γεγονός ότι η τηλεοπτική κάλυψη του μεγαλειώδους μαζικού ξεσηκωμού της περασμένης Κυριακής ενάντια στην ξεδιάντροπη διετή πολιτική συγκάλυψη και ατιμωρησία του εγκλήματος των Τεμπών «ήταν επαρκής, τίμια και ενίοτε φορτισμένη»…
