Κάθε ελληνικό σίριαλ που σέβεται την κακή τηλεοπτική παράδοση, τον εαυτό του και τους τηλεθεατές που το παρακολουθούν, πρέπει να έχει έναν πεθαμένο ήρωα που δεν έχει πεθάνει –και αυτό αποκαλύπτεται στη συνέχεια. Επίσης κάθε ελληνικό σίριαλ εποχής πρέπει να έχει ένα-δυο στοιχεία που προδίδουν την εποχή τού ’40, του ’50, του ’60 γιατί προέρχονται από τη σημερινή εποχή, τη σύγχρονη.
Λόγου χάρη ένα κραγιόν της μαμάς Κάλλας στο «Η Μαρία που έγινε Κάλλας», το οποίο χρησιμοποιήθηκε σε ένα επεισόδιο, δεν έχει καμιά σχέση ως προς την εμφάνιση του μηχανισμού του με τα κραγιόν τού ΄45 –καμιά. Λεπτομέρεια που φαίνεται στο μικροσκόπιο, θα πείτε.
Όμως υπάρχει κάτι άλλο, πολύ πιο σοβαρό. Φράσεις όπως «το’χω» (δηλαδή μπορώ να το κάνω), που ακούστηκε τουλάχιστον μια φορά, και «τι δεν καταλαβαίνεις;» που ειπώθηκε πολλές φορές, είναι σημερινές που μπήκαν στη σειρά της Κάλλας για να τηρηθεί η (κακή) παράδοση της προδοσίας τής εποχής και, ενίοτε, της προχειρότητας.
Να μιλήσουμε/γράψουμε σοβαρά τώρα. Απορία: οι σεναριογράφοι πριν κάτσουν να γράψουν δεν μελετούν την εποχή, τα ονόματά της και τη γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι πολίτες σε συγκεκριμένες περιόδους; Και δεν κατανοούν ότι αν αυτοί, ως νέοι, μπορεί να ακούνε και να λένε το «τι δεν καταλαβαίνεις;», δεν υπήρχε περίπτωση να το έλεγαν και να το άκουγαν έτσι οι γονείς τους ή οι γιαγιάδες και οι παππούδες τους; Τι δεν καταλαβαίνουν;
- από το harddog
