Ζούμε σε μια κατάσταση σαν τη μάνα ρέιβερ που ακροβατούσε ανάμεσα στο φτιαγμένο παλικάρι της που χόρευε χαπακωμένο στα Οινόφυτα στα τιμημένα 90’s και στον καθωσπρεπισμό του κοινωνικού της περιγύρου που δεν την άφηνε να δείξει το πρόσωπό της και έτσι έμεινε στην Pop κουλτούρα της σύγχρονης Ελλάδας με το σούπερ κάτω από μια σκιά «μάνα ρέιβερ»
Την ίδια ώρα που μια Ελλάδα στιβαρά επιβιβάζεται σε ένα ολοκαίνουργιο μετρό μια άλλη θρηνεί 3 νεκρούς, είναι κομμένη στα δύο σιδηροδρομικώς γιατί τώρα δέντρα έπεσαν στις γραμμές του τρένου, δρόμοι ξηλώθηκαν σε νησιά και ηπειρωτικά.
Για το 112 δεν θα πω τίποτα πλην του γνωστού παραμυθιού-παραβολής που το λέγαμε στα παιδιά μας μικρά για να μην λένε ψέματα και υπερβολές. «Στο τέλος κανείς δε θα σας πιστεύει» λέγαμε στα παιδιά όταν τελείωνε το παραμύθι.
Το αυτό λέμε και στους χειριστές του 112.
Γίναμε πολύ μαμμόθρεφτα που θέλουμε ειδοποίηση ότι βρέχει;
Κοίτα στην Αμερική όταν ανοίγουν το γιαούρτι, έχουν μήνυμα προειδοποίησης ότι προστατευτική μεμβράνη πρέπει να αφαιρείται και ότι δεν τρώγεται. Μπορεί να θεωρούν οι ταγοί μας ότι έχουμε αμερικανοποιηθεί επαρκώς και ότι πρέπει να συμπεριφέρονται λες και είμαστε ντιπ για ντιπ στον κόσμο μας.
Η άλλη ανάγνωση λέει ότι κάποιοι θεωρούν ότι με ένα 112 έκαναν το χρέος τους.
Δεν ξέρω όμως τι έκαναν για τα μπαζωμένα ρέματα. Τι έκαναν για τα βουλωμένα φρεάτια. Τι έκαναν για τους καθαρισμούς αγωγών, κοιτών ποταμών κλπ.
Δεν μπορεί το ημερολόγιο να λέει τέλος 2024 και η χώρα να τρέχει με υποδομές 1980 ή 90!
Τα 90’s ήταν ωραία γιατί είχαμε λεφτά, νιάτα κέφια, διασκεδάζαμε αλλά αυτοί που έπρεπε να θωρακίζουν την πατρίδα έκαναν «δωράκια στον εαυτό τους» ή αγρόν ηγόραζαν και ζεύγη βοών πέντε βαφτίζοντας την ανέγερση σκυλάδικων ως ανέγερση πολιτιστικών κέντρων.
Το 2025 που έρχεται, κλιματικώς θέλει προσοχή. Θέλει έργα που δεν μπορούν να περιμένουν τα πολιτικά τερτίπια και του τένις των αρμοδιοτήτων. Θέλουν βούληση, επιμέλεια επιτήρηση και οι πολίτες θέλουμε τιμωρίες για τους υπεύθυνους. Έχουμε τόσους νόμους αλλά δεν έχουμε τιμωρίες γιατί δεν μπορούμε να βρούμε, κάθε φορά, τους υπεύθυνους!
Γιάννης Καφάτος / Viewtag
Υ.Γ. Δεν θα γέλαγα αν μου έγραφαν να πω ότι η πρώτη φορά που το μετρό της Θεσσαλονίκης μπήκε στον προϋπολογισμό του κράτους ήταν το 1976. Θα ντρεπόμουν να το εκστομίσω και ίσως να αναζητούσα τους υπεύθυνους. Αλλά μη χαλάμε το κλίμα! Έχουμε την κλιματική αλλαγή που το κάνει μια χαρά και το 112 να βαράει στου κουφού την πόρτα!