Γιατί φεύγουν από το ΣΥΡΙΖΑ παίρνοντας παραμάσχαλα και τις έδρες τους; Υπάρχει ένα ηθικό κατά κάποιο τρόπο, αλλά και πολιτικό επιχείρημα, που διατρέχει τις δηλώσεις όλων τους: Ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε, έγινε πήξε και δείξε, είναι πλέον αντιδημοκρατικό κόμμα, ελέγχεται από μια νομενκλατούρα που εκτέλεσε πραξικόπημα κατά του εκλεγμένου προέδρου. Ορισμένοι μάλιστα το τραβάνε μέχρι την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκει πια στο δημοκρατικό τόξο! Σε ελεύθερη μετάφραση, αυτό που λένε είναι ότι δε φεύγουν αυτοί από το ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ έφυγε από τον εαυτό του και από αυτούς. Αυτοί παραμένουν ηθικοί, συνεπείς, ακέραιοι και αφοσιωμένοι στις αρχές και αξίες που απεμπόλησε το κόμμα. Κι αφού είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που έφυγε δεν δικαιούται να πάρει (ο ΣΥΡΙΖΑ!) και τις έδρες τους. Αυτοδικαίως τις κρατούν, μαζί με το ηθικό τους πλεονέκτημα.
Τίποτε το πρωτότυπο, εν ολίγοις. Όσοι κατά καιρούς έφυγαν από τα κόμματά τους, κρατώντας τις έδρες τους, διατείνονταν ότι το έκαναν γιατί άλλαξαν τα κόμματα, όχι οι ίδιοι. Ανάμεσά τους και οι της Νέας Αριστεράς, που με τόση μανία καταγγέλθηκαν ως αποστάτες από εκείνους που τώρα τους μιμούνται. Ο γενικός κανόνας είναι όσοι αναχωρούν για άλλους προορισμούς να καταγγέλλουν το κακό κόμμα με το χειρότερο τρόπο. Όσο πιο ανήθικο και πολιτικά ασυνεπές εμφανίζουν το κόμμα, τόσο πιο ηθική και πολιτικά συνεπής είναι η ιδιοποίηση της έδρας τους. Οι επιθέσεις τους στο κόμμα με το οποίο έχουν εκλεγεί είναι κατά κάποιο τρόπο το ηθικό τους διαβατήριο. Και η εχθρότητα κατά του κόμματος με τη σημαία του οποίο εκλέχτηκαν γίνεται συνήθως εμμονή και καθορίζει τη στάση, το λόγο, την επικοινωνία τους.
Οι πρώην του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, για να στηρίξουν την ασυνέπειά τους, διαπράττουν και μια σειρά από αφαιρέσεις. Οι ριπές μεγαλοστομίας του Κασσελάκη, οι ανοησίες για μαύρα ταμεία, η βάναυση επίδειξη πλούτου, η αφόρητη μπουρδολογία, οι επιθέσεις στη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η υπηρεσία στη Δεξιά με την υιοθέτηση αντισύριζα «επιχειρημάτων», τα ρεζιλίκια με βίλες, βόθρους και πισίνες, η παράλυση εν τέλει του κόμματος και ο διασυρμός του μέχρι γελοιοποίησης, απουσιάζουν από την αιτιολόγηση της πράξης τους. Το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας βρέθηκαν απέναντι «εξηγείται» με το εφεύρημα της νομενκλατούρας. Στην οποία νομενκλατούρα δεν ανήκουν οι ευάριθμοι αυλικοί του τέως, όσα χρόνια κι αν ήταν στην ηγεσία, στη Βουλή, ορισμένοι και στην κυβέρνηση.
Αφαιρούν, ύστερα, τον προορισμό του ταξιδιού με μια έδρα του ΣΥΡΙΖΑ στις αποσκευές τους. Ορισμένοι οδεύουν προς το ΠΑΣΟΚ. Οι περισσότεροι καταγγέλλουν τον αντιδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ και πλέουν ή έχουν ελλιμενιστεί ήδη στο Κίνημα Δημοκρατίας του Κασσελάκη. Εκεί η δημοκρατία τρέχει από τα μπατζάκια του αρχηγού. Δεν τους πειράζει καθόλου, για παράδειγμα, το γεγονός ότι το μεν όνομα τη κόμματος εγκρίθηκε με ψηφοφορία των προθύμων, η δε διακήρυξή του, το Σύνταγμά του κατά κάποιο τρόπο, απλώς τους ανακοινώθηκε από τον αρχηγό. Δεν αναρωτιούνται επίσης ποια δημοκρατική διαδικασία τον εξουσιοδότησε να ελεεινολογεί τις μάχες που έδωσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει νόημα όμως να διατυπώνει κανείς ερωτήματα στα οποία η απάντηση θα είναι η…νομενκλατούρα. Οι «κακοί» που όλως τυχαίως απάλλαξαν, μαζί με τον Τσίπρα, την πατρίδα από τη θηλειά των μνημονίων.
ΥΓ. Είναι αναγκαίο να διευκρινιστεί ότι από τις όποιες επικρίσεις για τη φυγή από το ΣΥΡΙΖΑ μετά της έδρας εξαιρείται ο ναύαρχος Αποστολάκης. Την εξαίρεση τεκμηριώνουν τα εν οίκω που ανακοινώθηκαν προσφάτως εν Δήμω. Πρώτον, ο ναύαρχος δεν ήταν των Ομίλων, αλλά των Όπλων. Δεύτερον, δεν ανήκε ποτέ στο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν «πατενταρισμένος πασόκος», αφοσιωμένος στη δημοκρατική παράταξη και για το δικό της καλό δέχτηκε να διοριστεί βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Τρίτον, ήταν και παραμένει εθνικό Πολυεργαλείο. Και τέταρτον διαθέτει σοβαρή και εμπεριστατωμένη πολιτική σκέψη. Ως εκ τούτου αναφαίρετο δικαίωμά του να αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ με την έδρα του. Αυτή ανήκει στην πατρίδα. Άρα στον ίδιο που εκπροσωπεί την πατρίδα.
Θανάσης Καρτερός /AΥΓΗ
