(Κι ας μην άρεσε ποτέ στον Μητσό η «Ελευθεροτυπία»)
Ξεκίνησαν οι προετοιμασίες για τη συγκρότηση της νέας «Ελευθεροτυπίας» του ομίλου Μαρινάκη και, σύμφωνα με πληροφορίες του e-tetradio, ο Μιχάλης Μητσός δεν θα αποτελεί απλώς μόνο ένα σημαντικό στέλεχος της εφημερίδας (που ήδη βρίσκεται μέσα στο κέντρο των αποφάσεων) αλλά προορίζεται για Διευθυντής της. Η απόφαση, όπως λένε, είναι ειλημμένη και δύσκολα θα αλλάξει.
Εδώ και μερικές ημέρες γίνονται διάφορες προτάσεις (ή και βολιδοσκοπήσεις) για τη στελέχωση τόσο του εντύπου, όσο και του site, του enet.gr. Συμβουλευτικό ρόλο -αλλά όχι φουλ ενεργό σε καθημερινό επίπεδο- θα έχει και μία από τις εμβληματικές μορφές της τότε Ελευθεροτυπίας, ο Σήφης Πολυμίλης, ένας άνθρωπος που όσοι βρίσκονταν εκείνα τα χρόνια στην εφημερίδα γνώριζαν πολύ καλά πόσο πολύτιμος ήταν και πόσο (ασταμάτητα) δούλευε.
To e-tetradio πάντως ανέσυρε από το αρχείο μία "ενδιαφέρουσα" συνέντευξη του Μιχάλη Μητσού στη Lifo στην οποία, μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι η «Ελευθεροτυπία» δεν του άρεσε (άλλες εποχές θα πείτε). Ελεγε χαρακτηριστικά το καλοκαίρι του 2016 στον M. Hulot:
«Είμαι λίγο αυταρχικός και politically correct σε κάποια πράγματα και ευτυχώς που δεν διευθύνω εγώ μια εφημερίδα! Δεν μπορώ να δεχτώ οτιδήποτε στο όνομα του διαλόγου. Πιστεύω ότι μια εφημερίδα πρέπει να έχει θέσεις. Να έχει έναν προσανατολισμό. Δεν μπορεί να είναι όλα χύμα στο όνομα της ελευθεροτυπίας. Αυτό ήταν που δεν μου άρεσε στην «Ελευθεροτυπία». Δεν μπορεί να γράφεται οτιδήποτε».
Ομως, όπως σχολιάζει και το e-tetradio, αυτή ακριβώς η ελευθερία, το «όλα χύμα» που είχε η τότε «Ελευθεροτυπία», ήταν που την έκανε μοναδική στα ελληνικά (και όχι μόνο) δημοσιογραφικά χρονικά.
Ομως, όπως σχολιάζει και το e-tetradio, αυτή ακριβώς η ελευθερία, το «όλα χύμα» που είχε η τότε «Ελευθεροτυπία», ήταν που την έκανε μοναδική στα ελληνικά (και όχι μόνο) δημοσιογραφικά χρονικά.
ΥΓ1 Πάντως ο Δημήτρης Κανελλόπουλος έγραφε στις 16 Μαρτίου του 2019 στη στήλη του "Top 10 media" στην ΕφΣυν για τον τότε τον αρθρογράφο των ΝΕΩΝ Μιχάλη Μητσό:
"Ενα ολόκληρο άρθρο έγραψε ο Μιχάλης Μητσός στα «Νέα» της Τετάρτης μήπως και καμουφλαριστεί ο δημοσιογραφικός στρατός που απέκτησε ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Να μας κάνει μαθήματα δημοσιογραφίας πάντως και ο Μιχάλης Μητσός πάει πολύ. Ειδικά την ημέρα εκείνη που η εφημερίδα του, τα «Νέα», έκαναν γαργάρα τα 241 εκατομμύρια ευρώ που δεν επέστρεψαν οι φαρμακευτικές εταιρείες στο κράτος τη χρονική περίοδο 2006-2010. Οπως γαργάρα έκαναν τον Νίκο Γεωργιάδη, τον Θόδωρο Τσουκάτο και άλλα. Σε ένα έχει δίκιο πάντως, όντως «γνωριζόμαστε καλά»"...
ΥΓ2 Τον Αύγουστο του 2016 ο Μιχάλης Μητσός είχε κάνει στα ΝΕΑ με τίτλο «Η ιεροεξετάστρια» προσωπογραφία της Αντας Ψαρρά (του Ιού της Ελευθεροτυπίας και μετέπειτα της ΕφΣυν). Τότε η δημοσιογράφος του είχε απαντήσει με κείμενό της αναφέροντας μεταξύ πολλών άλλων:
"Το σαββατιάτικο φύλλο των «Νέων» με τον γενικό τίτλο «Πρόσωπα» αφιέρωσε τρεις σελίδες για να «παρουσιάσει» εμένα, τον Κώστα Αρβανίτη και τον Θανάση Καρτερό. Για μένα έγραψε ο Μιχ. Μητσός αποκαλώντας με «ιεροεξετάστρια», αν και μέσα στο κείμενο δεν υπήρχε οτιδήποτε σχετικό με τον χαρακτηρισμό. Βέβαια, τον χαρακτηρισμό αυτόν τον «δανείστηκε» από τη φασιστική φυλλάδα «Στόχος» που με χαρακτήρισε έτσι το 2014, επειδή γράφω εναντίον της Χρυσής Αυγής.Ομολογώ ότι μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση η μετάλλαξη ενός «διανοούμενου» και «φεμινιστή» δημοσιογράφου, όπως ο Μιχάλης Μητσός, σε κακοφορμισμένο Ζάχο Χατζηφωτίου. Οσο κι αν σκόπιμα ο ΔΟΛ ήθελε να τοποθετήσει μαζί με τους συναδέλφους-μέλη των Μέσων που διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ και έναν συντάκτη της «Εφ.Συν.» για ευνόητους λόγους,.. αυτό δεν αρκεί για να εξηγήσει πώς ο Μιχ. Μητσός αποφάσισε με πολλές ανακρίβειες και μεγάλη δόση σεξισμού να ασχοληθεί όχι με τα κείμενα ή τις απόψεις μου αλλά με -αδιάφορες για κάθε αναγνώστη- πτυχές της προσωπικής μου ζωής και την εμφάνισή μου
Αυτό που πραγματικά με εξέπληξε είναι ότι ο ίδιος δεν θυμάται ότι γνωριζόμασταν καλά όταν έγραφε στο αριστερό περιοδικό «Σχολιαστής» (1983-1990) στη συντακτική ομάδα του οποίου ανήκα κι εγώ. Μάλιστα θυμάμαι χαρακτηριστικά κείμενο δικό του που αποκαλούσε «έγκλημα ή αφέλεια» την απόφαση των Σαντινίστας να προκηρύξουν εκλογές στη Νικαράγουα ενώ γνώριζαν ότι μπορεί να τις χάσουν. Αυτά βέβαια τα έγραφε τότε, την «εποχή της αθωότητας» και των αριστερών του οραμάτων.".