Ο εσωκομματικός μύθος λέει ότι τα διαδοχικά ατοπήματα των «87» για να εξοβελίσουν τον Κασσελάκη, ερήμην της κομματικής βάσης, οργανώθηκαν για λογαριασμό του Αλέξη Τσίπρα.Είτε ισχύει είτε απλώς αυτονομήθηκαν για να του πάνε το κεφάλι του «εκπτώτου» στο πιάτο, το έκαναν με τον ισχυρισμό ότι έχουν πολιτικό σχέδιο, το οποίο περιγράφουν ως εξής: Τελειώνοντας με τον Κασσελάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει υπολογίσιμη δύναμη. Όσο και αν το ΠΑΣΟΚ τον ξεπεράσει, τα δυο κόμματα – τρία με τη Νέα Αριστερά – για να κυβερνήσουν, θα χρειαστούν κάποιον «πρωθυπουργήσιμο» να ενώσει τις δυνάμεις τους απέναντι στη Ν.Δ. Οπότε τι κάνει νιάου στα κεραμίδια;
Μωραίνει Κύριος, έχασαν τα αυγά και τα πασχάλια, θα ήταν για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα; Ό,τι και να πει κανείς, μέσα είναι. Ο Τσίπρας υπήρξε πράγματι στο παρελθόν επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης. Αλλά όχι πλέον. Το πολιτικό του κεφάλαιο – για την τοποθέτηση του οποίου δεν πήρε εγκαίρως πρωτοβουλία – χάνεται. Επί των ερείπιων του ΣΥΡΙΖΑ, ποιον θα πείσει ότι δεν είναι έργο των χειρών του; – και της εσωκομματικής «ωριμότητας» του ΠΑΣΟΚ.
Κυρίως το σχέδιο των «87» δεν έχει τύχη για έναν διαφορετικό λόγο. Υπάρχει άλλο σχέδιο, περισσότερο «σατανικό» από το δικό τους, και ήδη τρέχει: Οι παροικούντες γνωρίζουν ότι ο έλεγχος των κομματικών εξελίξεων ανήκει στον Νίκο Παππά.
Με «ηγετικό» ύφος – σε στυλ «το κόμμα είμαι εγώ» – στο «συνέδριο» της διάλυσης έγινε ο αστέρας του: «Άλλοι, σαφώς πιο ισχυροί, δεν τα κατάφεραν να με τραμπουκίσουν» (;) «Όποιος συκοφαντεί τη διακυβέρνηση μας, θα μας βρει απέναντι», «ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει δυναμικά» και άλλα διηγήματα, βάζοντας το σημάδι ειδικά τον Τσίπρα: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκει σε κανέναν», «Το 32% ήταν δάνειο που δεν αξιοποιήθηκε» και «κακώς βάλαμε πλάτη στην κυβέρνηση κατά την πανδημία»!
Στον Παππά αποδίδεται η επιδίωξη της διάσπασης ώστε – αφού απέλθει ο Κασσελάκης με τους δικούς του – να του μείνει το υπόλοιπο κόμμα και ας είναι και ρημάδι. Έτσι θα εκδικηθεί τον Τσίπρα – άσπονδο εχθρό του πλέον: Θεωρεί ότι πληρώνει το κόστος αποστολών που του ανέθετε.
Πράγματι, με το «13-0» του Ειδικού Δικαστηρίου, το κόστος είναι βαρύ και απαράγραπτο. Ο ισχυρισμός ότι το «διέγραψε» εκλεγόμενος στη Βουλή, καταποντίστηκε, με την ταπεινωτική αντιμετώπισή του από τον Μητσοτάκη στη Βουλή, όταν εμφανίστηκε ως οιονεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο, το πρόβλημα για την πολιτική παρουσία του Παππά, είναι πρωτίστως η πολιτεία του – τον καιρό που εμφανιζόταν ως «πρωθυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ». Ο Τσίπρας ευθύνεται για τα νταραβέρια του με τον Καλογρίτσα; Τον έστειλε στον Μαρινάκη να ζητάει – ως …αρμόδιος υπουργός! – 20 εκατομμύρια ευρώ για άλλον διεκδικητή τηλεοπτικής συχνότητας; Τον έβαλε να πει στον Μιωνή να ψήσει τον Παπασταύρου, «να τους δώσει τη Μαρέβα»; Ή τον υποχρέωσε να είναι ο χειρότερος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ; Αν έτσι είναι, πρέπει να το πει…
Το 2023, ο Παππάς απέτυχε να πάρει την ηγεσία και αμέσως έσπευσε στο πλευρό του Κασσελάκη. Τον στήριξε και όταν ο Τσίπρας επιχείρησε να τον ανατρέψει. Αλλά, αφού του υφάρπαξε την προεδρία της Κ.Ο., διαμόρφωσε την πλειοψηφία της «μομφής» και την «έκπτωσής» του.
Με την υποστήριξη στον «Στέφανο» έδειχνε ότι επαναλαμβάνει τον ρόλο του στον «Αλέξη» ως king maker. Με τον εκθρονισμό του πρώτου, θέλει να γίνει ο ίδιος king, σαν τον δεύτερο.΄Εστω και με κουρέλια, η εκδίκηση είναι γλυκό πιάτο.
Κατ' αντιστοιχία με το αξίωμα των κοινωνιολόγων «για να βγάλεις καλούς βασανιστές, διάλεξε τους πιο βασανισμένους», ο Νίκος Παππάς, αντιμετωπίζοντας τους άλλους σαν μαριονετίστας, δείχνει πόσο του στοίχιζε να είναι ο ίδιος μαριονέτα.
Υ.Γ: Ας μου επιτραπεί η αναφορά σε ένα παλαιότερο κείμενό μου, μετά την αποκάλυψη της συνομιλίας με τον Μιωνή και της επίσκεψης στον Μαρινάκη. Αντί να δίνει εξηγήσεις, «μπορούσε να καθαρίσει με μια απλή δήλωση: «Είμαι μαλάκας και φεύγω από την πολιτική, προτού τους πάρω όλους στον λαιμό μου». – Ανοιχτό Παράθυρο, 20-6-2020.
Γιώργος Λακόπουλος
ieidiseis.gr (09.11.2024)
