Το τελευταίο διάστημα εντείνονται οι προσπάθειες αναθεώρησης (και διαστρέβλωσης) της ιστορίας, μέσα μάλιστα και από σοβαρά μέσα ενημέρωσης. Η στήλη «Παιχνίδια Εξουσίας» του Βασίλη Σκουρή στο Dnews ξεχωρίζει το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή που απαντά στην απίστευτη παραχάραξη των όσων συνέβησαν το 1940, στην Αθηνά Κακούρη και στην αρθρογραφία της μέσα από τις στήλες της ίδιας εφημερίδας.
Το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη έχει ως εξής:
"Παραείναι αφαιρετική, σε βαθµό που καταντά παραπλανητική, η θεωρία της κ. Αθηνάς Κακούρη για το έπος του 1940. Κατά τη συγγραφέα, «ο Μεταξάς, µε την πικρή πείρα των είκοσι τελευταίων ετών, θεώρησε πως οι ενήλικες είχαν πια τον διχασµό στο αίµα τους και λογόκρινε εφηµερίδες και πολιτικούς. Για τους νέους, αυτούς που θα κρατούσαν στα σύνορα το ντουφέκι, ίδρυσε τη Νεολαία – µια στολή για όλους, µια ιεραρχία για να εκπαιδεύονται στο να διοικούν, να διοικούνται και να εργάζονται, ένα βήµα όλοι µαζί, µια σηµαία, ένα τραγούδι ενωτικό...» («Οµοψυχία», «Καθηµερινή», 10.11.2024).
Οι αφαιρέσεις είναι πολλές, οι παραλληλισµοί µε το 1922 παραπλανητικοί. «Γιατί δεν είχε ξυπνήσει η εθνική µας ψυχή το 1922, όταν έσπαγε το Μέτωπο στη Μικρασία;» αναρωτιέται ρητορικώς η κ. Κακούρη, κι ένας ιστορικός θα µπορούσε να απαριθµήσει δεκάδες παράγοντες. Ο πρώτος θα ήταν ότι ο Ελληνοϊταλικός Πόλεµος ήταν καθαρώς αµυντικός, ενώ η εκστρατεία στη Μικρά Ασία θεωρήθηκε επιθετική επέµβαση. ∆εν το έλεγαν µόνο οι Τούρκοι, το υπονοούσε και η παράταξη των βασιλοφρόνων. Ο Γεώργιος Βλάχος ζητούσε «να διαχειµάση η Ελλάς οίκαδε» (όχι στα ξένα), και «ούτε ένα εύζωνον διά νέας περιπετείας».
∆εν ήταν λοιπόν οι «τελετές µε σηµαίες, και να γιορτές στο Στάδιο, και να αναφορές στην Αρχαία Ελλάδα και στον πολιτισµό της...» που χαλύβδωσαν το εθνικό φρόνηµα το 1940. Τέτοιες είχαν και οι Ιταλοί, και µάλιστα πιο πολλές και για µεγαλύτερο χρονικό διάστηµα.
Το φασιστικό καθεστώς της γείτονος «λογόκρινε εφηµερίδες και πολιτικούς» 14 χρόνια περισσότερα από το δικό µας. Οσο για «τη Νεολαία –µια στολή για όλους, µια ιεραρχία...» κ.λπ.– η Εθνική Οργάνωση Νέων (ΕΟΝ) ωχριούσε µπροστά στην Gioventu Italiana del Littorio (GIL). Για την ακρίβεια, η φασιστική νεολαία του Μεταξά αντέγραψε τα πάντα (ακόµη και τις στολές) από τη φασιστική νεολαία του Μουσολίνι. Και όλοι ξέρουµε τι συνέβη στα βουνά της Αλβανίας, παρά τις παράτες, τις µεγάλες στολές, το βήµα της χήνας του ιταλικού φασιστικού καθεστώτος.
Η Ιστορία είναι συνισταµένη πολλών παραγόντων, µε τις γιορτές στα στάδια να παίζουν τον µικρότερο και πολλάκις καταστροφικό ρόλο για τη χώρα και τον κόσµο ολόκληρο. Το «µια στολή για όλους, µια ιεραρχία για να εκπαιδεύονται στο να διοικούν, να διοικούνται και να εργάζονται, ένα βήµα όλοι µαζί, µια σηµαία, ένα τραγούδι ενωτικό...» υπήρχε και αλλού. Αρκεί να δούµε πόσο καλά και, δυστυχώς, αποτελεσµατικά εφαρµόστηκε στην Hitlerjugend, τη Νεολαία του ναζιστικού κόµµατος την περίοδο 1933-1945, σε αυτούς δηλαδή «που θα κρατούσαν το ντουφέκι» για να δολοφονήσουν εκατοµµύρια ανθρώπους."
