Επιστρέφοντας στα δημοσιογραφικά μου καθήκοντά (ή μήπως στο λειτούργημά μου;) μετά από διήμερη μάχη με τον κολικό, δεν γίνεται να ισχυριστώ ότι βρίσκομαι σε φουλ φόρμα αγωνιστική. Συμβαίνει και στους καλύτερους, πολλώ δε μάλλον στους μετρίους σαν τον υπογράφοντα. Και κάπως έτσι, αδυνατώ να καταλήξω ποιος από τους δύο υπουργούς πρέπει να κερδίσει το Όσκαρ Παραμύθας, καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της χρονιάς και πρέπει να απονεμηθούν τα ετήσια βραβεία κυβερνησιμότητος:
* ο Τάκης Θεοδωρικάκος που μας παρότρυνε “να βάλουμε όλοι πλάτη” για να νικηθεί το τέρας της ακρίβειας ή
* ο Κωστής Χατζηδάκης που διέγνωσε ότι “η ακρίβεια είναι σαν την γρίπη και όπως ήρθε θα φύγει”;
* ο Κωστής Χατζηδάκης που διέγνωσε ότι “η ακρίβεια είναι σαν την γρίπη και όπως ήρθε θα φύγει”;
Μιλάμε ρε φίλε για διαπιστώσεις και προτροπές συμπαντικού μεγέθους, για παρόλες μεγάλων ανδρών που λέγανε και παλαιότερα στας εφημερίδας, για κοσμήματα του πολιτικού λόγου, για λιχουδιές της Ελλάδας 2.0, να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει.
Εκεί ακριβώς όπου βρισκόμαστε τώρα δηλαδή…
Εκεί ακριβώς όπου βρισκόμαστε τώρα δηλαδή…
Σε αυτή τη φασούλα, όπου η μήτηρ πρέπει να αποφασίσει αν θα χορτάσει η ιδία και θ’ αφήσει το βλαστάρι της νηστικό. Γιατί μόλις ανακοινώθηκαν τα νέα φορολογικά μέτρα της γαλαζοπράσινης κυβερνησάρας (καλοφάγωτη η ασφάλιση για φυσικές καταστροφές στους γιωταχήδες!) και πουθενά δεν προβλέπεται να κάτσει σε φυσιολογικά επίπεδα ο ΦΠΑ στα τρόφιμα. Αλλού είναι που θα διολισθήσει, το είδαμε και το διαβάσαμε, στη μάντζα όμως δεν πέφτει ούτε μοναδούλα, ούτε καν δεκαδικό. Για να φτάσουμε, όπως σημείωνε, προχτές στην τουίτα ο Αντώνης Καρακούσης, στην εξής ανυπέρβλητη ομορφιά:
Κάτι που ζήσαμε στα σέβεντις, εμείς οι κουρασμένες γραφίδες της ενημέρωσης, τότε που στην μαμά Ελλάδα έκανες κι έναν σταυρό πριν αρχίσεις να μασουλάς το σουβλάκι. Αφού μόνο ο Θεός κατείχε αφενός από τι είδους ζωντανό ήταν φτιαγμένο το έδεσμα και αφετέρου πόσο χρόνο είχε μείνει στο ψυγείο πριν καταλήξει στη θράκα. Και εκτός ψυγείου επίσης, στο περιβόητο “φανάρι” ή στο άλλο το εργαλείο με τις παγοκολώνες που υποτίθεται ότι κράταγε δροσερά τα φαγητά. Κι έβγαζε και κρύο νερό από το βρυσάκι στο κάτω μέρος, μιλάμε για τη χαρά του παιδιού πολύ το διασκεδάζαμε…
«Το 70 % των εσόδων του Προϋπολογισμού για το 2025, προέρχεται από τον ΦΠΑ και τον φόρο εισοδήματος. Από αυτές τις δύο πηγές, προβλέπεται να εισπραχθούν 51,5 δισεκατομμύρια ευρώ! Αποτέλεσμα των πολύ υψηλών συντελεστών”.Ως εκ τούτου παλικάρια και γοργόνες, θα τρώτε σκουπίδια και θα λέτε και φχαριστώ!
Κάτι που ζήσαμε στα σέβεντις, εμείς οι κουρασμένες γραφίδες της ενημέρωσης, τότε που στην μαμά Ελλάδα έκανες κι έναν σταυρό πριν αρχίσεις να μασουλάς το σουβλάκι. Αφού μόνο ο Θεός κατείχε αφενός από τι είδους ζωντανό ήταν φτιαγμένο το έδεσμα και αφετέρου πόσο χρόνο είχε μείνει στο ψυγείο πριν καταλήξει στη θράκα. Και εκτός ψυγείου επίσης, στο περιβόητο “φανάρι” ή στο άλλο το εργαλείο με τις παγοκολώνες που υποτίθεται ότι κράταγε δροσερά τα φαγητά. Κι έβγαζε και κρύο νερό από το βρυσάκι στο κάτω μέρος, μιλάμε για τη χαρά του παιδιού πολύ το διασκεδάζαμε…
Ήταν μια εποχή όπου πήγαινε σύννεφο η νοθεία στα τρόφιμα, από πουθενά δεν μπορούσε να ελεγχθεί. Ειδικά στα κοψίδια, κανονικά δεν ήξερες τι θα σου ξημερώσει, αν το ψάξετε λιγάκι θα δείτε ότι το μεγαλύτερο ίσως σκάνδαλο της χούντας (αυτό που γνώρισε τη μεγαλύτερη δημοσιότητα τέλος πάντων) ήταν εκείνο με τα σάπια κρέατα και τον Μπαλόπουλο. Για να μην υπενθυμίσω ότι είχαμε και στα μέρη μας γύρο από κιμά αρνίσιο όπως Τουρκία, που απαγορεύθηκε όταν η ανωτέρω μάνα αντίκρισε το παιδί σε λιποθυμική κρίση. Κι από τότε δεν τον έχουμε ξανασυναντήσει στις αποδώ ακτές του Αιγαίου…
Χώρια το μπαλαμούτι με το ελαιόλαδο που ενίοτε απολάμβανες γράσα, χώρια τα τυριά και τα βούτυρα που έπρεπε να έχεις βύσμα για να μη σου τη φέρουν πισώπλατα, χώρια οι σοκολάτες που καμιά φορά στις σέρβιρε το περίπτερο παρεάκι με “κρέας” (μου έχει συμβεί, δεν θέλετε να ξέρετε!), χώρια τα αλαντικά και τα λουκάνικα που μόνο τις κάλτσες τους δεν παράχωναν μέσα οι παραγωγοί (ρωτείστε κάναν πονηρό πάλιουρα για το περιστατικό με την αλαντίαση σε δημοφιλές ξενοδοχείο των Αθηνών), χώρια τα πάσης φύσεως απίθανα συντηρητικά που φορτώνανε τα εδώδιμα για να μη σαπίσουν στα ράφια. Δεν είναι τυχαίο που ο Κώστας Μπαζαίος αναδείχθηκε σε κορυφαία δημοσιογραφική μορφή της μεταπολιτευτικής Ελλάδας με το βιβλίο του “Aν ξέραμε τι τρώμε”. Καταλάβαινε ο κόσμος τι σόι σκατά του πουλάγανε…
Στο δια ταύτα όμως.
Στο δια ταύτα και με το σουβλάκι να έχει πάει στα 4 ευρώ (4,50 το ντελίβερι) από 1,80 ευρώ που το παρέδωσαν στη Νέα Δημοκρατία οι τρισκατάρατοι Συριζαίοι, τα περιθώρια για να ξεγελάσεις την πείνα σου στενεύουν μέρα με την ημέρα. Κι επειδή δεν θα τσουλήσει προς τα κάτω ο ΦΠΑ, το ‘παμε, πόσες φορές να το ξαναπούμε, θα υποβαθμίζεται διαρκώς η ποιότητα της διατροφής για τους Έλληνες, τις Ελληνίδες και τα Ελληνόπουλα. Σκουπίδια θα τρως με δυο λόγια, τζούφιες θερμίδες ίσα ίσα για να στέκεσαι στα πόδια σου, λίπια, ζάχαρες και αλάτια για να νομίζεις ότι χόρτασες. Και όταν θα σε παίρνει ο διάολος και θα σκούζει το σώμα σου σαν καραμούζα υπουργική, νο γουόριζ. Κάπως πρέπει να ζήσουν και οι φαρμακευτικές ρε γαμώτι, δεν είναι κάθε του Άη Γιαννιού να κονομάνε απ’ τις πανδημίες…
Υ.Γ.: Μπορεί ν’ ακούγεται τρε μπανάλ στις μέρες μας το σύνθημα των έιτις “ήρθε ο Αντρέας κι έφαγε ο κόσμος κρέας”, αλλά αλήθεια ήταν. Μεγάλη αλήθεια και παντοτινή!
Στο δια ταύτα και με το σουβλάκι να έχει πάει στα 4 ευρώ (4,50 το ντελίβερι) από 1,80 ευρώ που το παρέδωσαν στη Νέα Δημοκρατία οι τρισκατάρατοι Συριζαίοι, τα περιθώρια για να ξεγελάσεις την πείνα σου στενεύουν μέρα με την ημέρα. Κι επειδή δεν θα τσουλήσει προς τα κάτω ο ΦΠΑ, το ‘παμε, πόσες φορές να το ξαναπούμε, θα υποβαθμίζεται διαρκώς η ποιότητα της διατροφής για τους Έλληνες, τις Ελληνίδες και τα Ελληνόπουλα. Σκουπίδια θα τρως με δυο λόγια, τζούφιες θερμίδες ίσα ίσα για να στέκεσαι στα πόδια σου, λίπια, ζάχαρες και αλάτια για να νομίζεις ότι χόρτασες. Και όταν θα σε παίρνει ο διάολος και θα σκούζει το σώμα σου σαν καραμούζα υπουργική, νο γουόριζ. Κάπως πρέπει να ζήσουν και οι φαρμακευτικές ρε γαμώτι, δεν είναι κάθε του Άη Γιαννιού να κονομάνε απ’ τις πανδημίες…
Υ.Γ.: Μπορεί ν’ ακούγεται τρε μπανάλ στις μέρες μας το σύνθημα των έιτις “ήρθε ο Αντρέας κι έφαγε ο κόσμος κρέας”, αλλά αλήθεια ήταν. Μεγάλη αλήθεια και παντοτινή!
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost
