Η Έλενα Ακρίτα δεν είναι «παντελονάτη», δεν έχει «καρύδια», δεν τη χαρακτηρίζουν οι φράσεις που, πολύ σωστά, ανέφερε πρόσφατα σε άρθρο του ο Παντελής Μπουκάλας, στηλιτεύοντας τα «επιθετικότατα επίθετα κατά τις γυναικείας υπόστασης». Αλλά η συμπεριφορά που είχε σχετικά με τη βουλευτική της έδρα ήταν ξεκάθαρη. Έδειξε μια γυναικεία ντομπροσίνη που την εκτιμάς, την εξάρεις και, αναπόφευκτα, τη συγκρίνεις με συμπεριφορές άλλων και άλλων.
Το γεγονός ότι η Έλενα Ακρίτα στάθηκε στο πλευρό τού Στέφανου Κασσελάκη –χωρίς να λείψουν και οι ενστάσεις της για κάποια θέματα– δεν την εμπόδισε να απορρίψει τις κλήσεις και τις επικλήσεις προς τους ημετέρους τού πρώην προέδρου να εγκαταλείψουν το («αντιδημοκρατικό!») σπίτι της Κουμουνδούρου. Όταν η κομματική συνοδεία στοιχήθηκε πίσω από τον Κασσελάκη στην παρέλαση των αποχωρήσεων, εκείνη είπε ότι θα παραμείνει, γιατί, άλλωστε, η έδρα που κατέχει είναι Επικρατείας. Και όταν έφτασαν οι μέρες των εσωκομματικών εκλογών βγήκε και ξεκαθάρισε ότι αν εκλεγεί ο Πολάκης στην αρχηγία του κόμματος, εκείνη θα παραδώσει την έδρα και θα αποχωρήσει. Ξακάθαρα, ευθεία, χωρίς «περιμένω να ακούσω τον Τσίπρα πριν πάρω τις αποφάσεις μου», τις οποίες προφανώς, και όπως φάνηκε, ο κ. Αποστολάκης τις είχε πάρει είτε τον άκουγε –που τελικά τον άκουσε– είτε όχι.
Η Ακρίτα δεν νοιάζεται για καρέκλες, θέσεις, τίτλους. Το είχε δείξει πριν από τέσσερα χρόνια όταν συγκρούστηκε μετωπικά (θα πούμε «παντελονάτα», και συγγνώμη κ. Μπουκάλα!) με Τα Νέα στα οποία αρθρογραφούσε επί είκοσι χρόνια. Ήταν τότε που τη λογόκριναν και της έκοψαν ένα άρθρο («Το σπίτι του Τσίπρα και το σπίτι του κρεμασμένου»). Η Ακρίτα χωρίς να το πολυσκεφθεί και να το διαπραγματευτεί τα βρόντηξε και έφυγε. Δεν υπολόγισε αμοιβές, χρόνια, δημοσιογραφικό βήμα (περίοπτο) και πήγε σπίτι της. Χωρίς να έχει δεχτεί πρόταση από άλλη εφημερίδα, χωρίς να ξέρει ότι η Τσίπρας χρόνια μετά θα της πρότεινε το Επικρατείας και χωρίς να λοξοκοιτάει προς άλλο κόμμα από αυτό που στήριζε και υποστήριζε.
- από το harddog
