Βραδινό τηλεοπτικό δελτίο του Σαββάτου. Στο αφιέρωμα για τη μεγάλη καλλιτεχνική απώλεια που είχε γίνει γνωστή το πρωί, περιλαμβάνεται ένα από τα πολλά ρεπορτάζ με εικόνες και αποσπάσματα από τραγούδια του Μίμη Πλέσσα. Η φωνή τού ρεπόρτερ, που ντύνει το πλούσιο οπτικό υλικό, περιγράφει: «Η καριέρα τού Στράτου Διονυσίου απογειώθηκε το 1969 με το ‘‘Βρέχει φωτιά στην στράτα μου’’ και ο Νίκος Κούρκουλος γύρισε μια από τις πιο ICONIC σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου».
ICONIC! Ο μεγαλειώδης πλούτος της ελληνικής γλώσσας που σε ξεμπλοκάρει όταν δεν θέλεις να επαναλάβεις μια λέξη που γράφεις στον τίτλο του ρεπορτάζ-αφιέρωμα: «Από την τζαζ στο ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟ ζεϊμπέκικο».
Ο γλωσσικός μας πλούτος πλημμυρίζει, γενικώς, την ελληνική τηλεόραση. Έτσι, σε τηλεπαιχνίδι ο παρουσιαστής διατυπώνει την ερώτηση προς τον παίκτη: «Πείτε μας κάτι που θα έκανε give away ένας ινφλουένσερ».
Αλλά και στον Τύπο η γλωσσική μας ευρύτητα βοηθάει πολύ στην απόδοση νοημάτων. Γίνεται ακόμη και τίτλος βασικού θέματος για τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ σε κυριακάτικη εφημερίδα: «Do or Die» γράφει με τα μεγαλύτερα δυνατά γράμματα που χρησιμοποιεί.
Υπέροχη γλώσσα, από υπέροχους χειριστές της.
- απο το harddog
