Είναι η φάση από τον “Άρχοντα των Δαχτυλιδιών”, όπου ο Άραγκορν, ο Γκίμλι κι ο Λέγκολας στέκονται κολλητά στη θαλασσίτσα, πλίτσι πλίτσι, και πλησιάζουν οι κακοί με τα καράβια τους. Πέφτει ένα σχετικό “ασαπέρα», ρίχνει ο Λέγκολας ένα βέλος πάρτον κάτω τον πειρατή, δεν μασάνε οι άλλοι, τους ξηγιέται ο Άραγκορν “μαζέφτε τα και φευγάστε”, τον κοιτάει ο αρχικουρσάρος με υφάκι “δεν είσαι με τα καλά σου αγοράκι μου”, του απαντάει πάνω κάτω: “Και ποιος θα μας κουνηθεί; Εσύ και ποιανού ο στρατός;”
Οπότε κάνει νόημα ο Άραγκορν και εμφανίζεται ο στρατός των φαντασμάτων και το τι επακολουθεί δεν σας το γράφω γιατί μπορεί να ταραχτεί ακόμη κι ο Αγοραστός που δήλωσε ότι κοιμάται ήσυχος τα βράδια!
Αλλά ας αφήσουμε τον κύριο Κώστα στην φιλόξενη αγκαλιά του Μορφέα κι ας επιστρέψουμε στο φλέγον θέμα των ημερών: Στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ!
Ε ναι παιδιά, μάλιστα αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες, γουστάρει δεν γουστάρει κανείς εκεί είναι το κουμπί τσ’ Αλέξαινας που έλεγε και η γιαγιά μου. Αφού καταφέρανε στον ΣΥΡΙΖΑ και το ρίξανε το μαγαζί στη θεριζοαλωνιστική μηχανή, από πού αλλού πλην ΠΑΣΟΚ μπορεί να μας προκύψει ένα “στοπ” στην γαλάζια ευλογία; Από ΚΚΕ θα μ’ άρεσε αλλά πρέπει πρώτα να συνειδητοποιηθούν οι μάζες, από ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα με συγκινούσε αλλά είναι ανάγκη να ωριμάσει το επαναστατικό προτσές, από Νέα Αριστερά δεν θα με χάλαγε αλλά φοβούμαι ότι δεν είναι έτοιμος να ζωστεί τα φυσεκλίκια ο Μπίστης, τι να πω, πάλι στην ανάγκη των πρασίνων θα πέσουμε…
Ποιών πρασίνων, όμως;
Έχει τη σημασία του κι αυτό, αναμφιβόλως, άλλο είναι να κάνει τα κουμάντα ο Ανδρουλάκης, άλλο ο Δούκας, άλλο ο Γερουλάνος κι άλλο η Διαμαντοπούλου –τα τσικό δεν τα βάζω μέσα, αρκετά διαφήμιστηκαν τζάμπα. Ιδίως η Διαμαντοπούλου, μια από τις σημαίες της “γαλαζοπράσινης συμμαχίας”, που εγκαινιάστηκε επί Κώστα Σημίτη και κυβερνάει σήμερα με τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε έφτασε η πατάτα ενάμιση ευρώ το κιλό και το σουβλάκι τέσσερα ευρώ το τεμάχιο. Πουσαρίστηκε παντοιοτρόπως η πρώην επίτροπος για μπούκα επιστροφής και ανάληψη της προεδρίας, με την εκλογική διαδικασία να την βολεύει σφόδρα καθώς εκτός από τα μέλη μπορούσαν να ψηφίσουν και οι “φίλοι”. Τα παλικάρια και οι γοργόνες, δηλαδή, από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας που ακούνε Άννα και αναστατώνεται το φυλλοκάρδι τους. Πλην Καραμανλικών και Σαμαρικών βεβαίως, αλλά τι να μας πουν κι αυτοί, τους ξεπέρασε η ιστορία και δεν έχουν λαό! Ή μήπως έχουν;
Ρωτάω το δόλιο το κουμμούνι για να μαθαίνω, γιατί οι γαλάζιοι κρατούν κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα, δεν είναι σαν τους μπορντοροδοκόκκινους που κοντεύουν να μας δείξουν και το βρακί τους ακόμη. Συγγνώμη, αλλά υπό κανονικές συνθήκες, που λέγαμε και στο Φυσικό Αθηνών, έπρεπε αγαπητέ Άραγκορν να ξεχυθούν τα στρατά του Μαξίμου στα εκλογικά κέντρα του ΠΑΣΟΚ, να μπαζώσουν τις κάλπες με κουκιά και να βγάλουν πρώτη τη Διαμαντοπούλου, μη σου πω και πρώτη με απόλυτη πλειοψηφία, δεύτερη Κυριακή δεν χρειάζεται. Αντ’ αυτών, λατέρνα, φτώχεια, φιλότιμο και επιστροφή στο ορυχείο για νηστεία και περισυλλογή.
Και ρωτάω τώρα εγώ με το φτωχό μου το μυαλό:
Μήπως τελικά εξακολουθεί να περισσεύει ο μηχανισμός, αλλά ο λαός έχει αρχίσει σιγά σιγά να λακίζει;
Τροφή για σκέψη, καθώς ολοκληρώνεται η τουριστική σαιζόν και όπως μας πληροφόρησε η “Καθημερινή” σε προ ημερών ανάλυσή της:
“Τέλος οι έξτρα παροχές την επόμενη τετραετία”…
Χρήστος Ξανθάκης
voices /newpost
