Η διαδικασία(;), η διατύπωση-πρόταση, η αύρα της υπόθεσης αλλαγής ονόματος του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι στιγμής παραπέμπει σε ελαφρότητα μετονομασίας ροκ μουσικού συγκροτήματος… Πάντως όχι αριστερού κόμματος! Ακαριαία πρόταση: Θυμάστε την μπάντα των «Simply red» στα χρόνια του ‘80; Ωραίο όνομα! Εχει και το «red» (κόκκινο) στον τίτλο του, σαφής παραπομπή στη νεωτερίζουσα Αριστερά που έχει κάνει, όχι δειλά, αλλά φιλόδοξα, την εμφάνισή της. «Simply red» λοιπόν («Απλά κόκκινο» ελληνιστί), σκεφθείτε το… Κι ας μην είναι όπως παλιά, αλλά θέλει να φαίνεται «red», το κόμμα!
Θέλετε να σκεφθώ στυγνά ρεαλιστικά; Στη δίνη της σαρωτικής, ασεβούς σχεδόν σε κάθε έκφανσή της, εποχής μας δεν περιμένει κανείς να έχει επιβιώσει ακέραιος ο σκεπτικισμός, η δυναμική παλιότερων αριστερών διατυπώσεων, όσα συχνά κατέληγαν σε τάση αναθεώρησης, ίσως ανατροπής. Στη θέση του όμως, αντί να βρίσκεται το κεκαλυμμένο ή και ορατό διά γυμνού οφθαλμού αστικό προσωπείο, το κοσμικό φρόνημα, οι φορείς αλλοίωσης της ιδιοσυγκρασίας του χώρου, θα περίμενε κανείς ομαλή μετάβαση! Τώρα, όμως, μακριά από τον αληθινό χαρακτήρα η διαφορά είναι χαώδης, μήπως και ύποπτη;
Στέφανος Κασσελάκης όπως λέγαμε Mick Hucknal, ο κοκκινομάλλης (άλλος ένας συμβολισμός!), κεντρική φυσιογνωμία των «Simply red» στα χρόνια του ‘80, τότε που τα τραγούδια τους δονούσαν τους χώρους διασκέδασης; Θα δείξει. Αν, παρά τις ενστάσεις, «a new flame has come» («μια νέα φλόγα ήρθε») και ο αρχηγός τελικά μας πει-τραγουδήσει «if you don’t know me by now, you will never know me!» («αν δεν με ξέρετε-καταλαβαίνετε ώς τώρα, δεν θα με μάθετε ποτέ!»). Τα δύο πρώτα τραγούδια των «Simply red» που τραγούδησα ενώ έγραφα, όπως τότε, αγκαλιά με το κορίτσι μου…
