Επιστρέφω γρήγορα, γράφει το χαρτί που αφήνει στην κλειστή πόρτα του μαγαζιού ο καφετζής της γειτονιάς όταν πετιέται για λίγο στο σπίτι ή για κάποια δουλειά. Αυτή την ενημέρωση μας άφησε σε καφενείο και ο μέχρι πριν λίγο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Λίγο απειλητική, πολύ υπερφίαλη, κι ακόμα πιο πολύ χαρακτηριστική της λογικής που έφτασε τον ΣΥΡΙΖΑ εδώ που βρίσκεται. Επιστρέφω γρήγορα! Βαστάτε, Τούρκοι, τ’ άρματα κ.λπ. κ.λπ...
Επιστρέφει πού; Γι’ αυτό δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται όσοι έχουν κηρύξει ιερό πόλεμο εναντίον των «άλλων» - της «νομενκλατούρας»! Γιατί συντελείται μπροστά στα μάτια όλων η κατάπτωση μιας πολιτικής δύναμης που ο τέως παρέλαβε ως κόμμα με μέλη, οργανώσεις, όργανα και σχεδόν 1 εκατομμύριο ψηφοφόρους - στην ήττα. Και την έχει οδηγήσει στο θλιβερό σήμερα. Εκεί θέλει να επιστρέψει, για να συνεχίσει προφανώς την καλή δουλειά.
Λένε: Δεν φταίει αυτός, φταίνε οι «άλλοι», που δεν σεβάστηκαν τη θέληση των μελών, τον υπονόμευσαν κ.λπ. Μάλιστα. Αλλά δεν είναι αλήθεια πως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε σε περιδίνηση, οι «άλλοι» του ζήτησαν να προσφύγει στα μέλη; Ως εκλεγμένος πρόεδρος; Δεν είναι αλήθεια τελικά ότι στην κρίση των μελών, που επικαλούνται καθημερινά ο ίδιος και οι εικονολάτρες, οδήγησαν με το στανιό οι «άλλοι»; Ότι ο ίδιος την αρνήθηκε και επέλεξε τη μομφή;
Αλλά σιγά μην αφήσουν την αλήθεια να χαλάσει το φωτοστέφανο του Στέφανου. Καθώς, όμως, ο ίδιος λείπει, οι «άλλοι», με τις πληγές και τις διαφορές τους, είναι εδώ. Και δεν μπορούν ούτε πρέπει να αφήσουν τη διάλυση να ολοκληρωθεί. Να συνεχίζεται αναπάντητη η κακοποίηση μιας παράταξης και ενός κόμματος, που πρωταγωνίστησε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη. Να μην αναμετρηθούν με τη δύσκολη αλήθεια. Και η δύσκολη αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο χειρότερο σημείο των τελευταίων χρόνων. Πολιτικά, ιδεολογικά, αξιακά, ακόμα και οικονομικά, βολοδέρνει σαν καράβι ακυβέρνητο.
Ακόμα χειρότερα: Έχει σπαταλήσει με την περιφερόμενη εικόνα του Κασσελάκη την ουσία της συνέπειας, της σοβαρότητας, της αποφασιστικότητας που τον χαρακτήριζαν. Για να ασχημονεί σήμερα πάνω στην ιστορία, στο ήθος και στον ρόλο του κάθε φαρισαίος.
Μπορούν όσοι πονούν και εννοούν να αναμετρηθούν μ’ αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα; Να εξουδετερώσουν από κοινού όχι την προσπάθεια να επιστρέψει -αυτό δεν πρόκειται να γίνει-, αλλά την κατρακύλα στο γαία πυρί μιχθήτω; Να δηλώσουν στην πράξη, κι ας βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, ότι είμαστε κι εμείς εδώ, και να βάλουν φρένο στο παραλήρημα που δεν αφήνει τίποτε όρθιο; Να σώσουν με δυο λόγια οτιδήποτε αν σώζεται;
Αν ναι, θα έχουν προσφέρει υπηρεσία στην Αριστερά, στον τόπο, αλλά και στον εαυτό τους…
Μπορούν όσοι πονούν και εννοούν να αναμετρηθούν μ’ αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα; Να εξουδετερώσουν από κοινού όχι την προσπάθεια να επιστρέψει -αυτό δεν πρόκειται να γίνει-, αλλά την κατρακύλα στο γαία πυρί μιχθήτω; Να δηλώσουν στην πράξη, κι ας βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, ότι είμαστε κι εμείς εδώ, και να βάλουν φρένο στο παραλήρημα που δεν αφήνει τίποτε όρθιο; Να σώσουν με δυο λόγια οτιδήποτε αν σώζεται;
Αν ναι, θα έχουν προσφέρει υπηρεσία στην Αριστερά, στον τόπο, αλλά και στον εαυτό τους…
Θανάσης Καρτερός
