Νταξ, παραπλανητικός είναι ο τίτλος, στο ΚΚΕ, ας πούμε δεν κουνιέται φύλλο (και αν κουνιόταν δεν θα το μαθαίναμε!), στην Φωνή της Λογικής άκρα του τάφου σιωπή (και να φώναζε κανένας, όλη στη Λατινοπούλου θα είχαν στραμμένη την προσοχή τους) και στη Νέα Αριστερά ακόμη αναρωτιούνται αν θα πρέπει να κάνουν πρώτα απολογισμό ευρωεκλογών και ύστερα συνέδριο ή το αντίστροφο. Άσε που στις δημοσκοπήσεις τους ρίχνει στ’ αυτιά ο Βαρουφάκης (no problem there), ένας αυτός απέναντι σε τόσες μορφές της αριστερής ιντελιγκέντσιας. Επίσης στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι κουλ, για να μην είμαι άδικος, αλλά παραμένουν εκτός κοινοβουλίου οπότε δεν μετράνε και τόσο πολύ στο πολιτικό παίγνιο.
Οι υπόλοιποι, όμως;
Τα υπόλοιπα κόμματα, που αποτελούν πάνω κάτω το εβδομήντα τοις εκατό της πρόθεσης ψήφου; Τώρα δηλαδή, γιατί στις εκλογές που θα γίνουν σε ένα, δύο τρία χρόνια, μπορεί να φτάσουν και το ογδόντα, ίσως και παραπάνω. Εκεί, γιατί επικρατεί απρόσμενη αντάρα και παράλογη περιδίνηση, γιατί διαγράφονται βουλευτές, γιατί διαρρηγνύεται ο κομματικός ιστός, γιατί φουντώνουν οι αμφισβητήσεις και οι γκρίνιες;
Η απάντηση είναι μία και μοναδική και δεν έχει αλλάξει από τότε που οι Αθηναίοι ανακάλυψαν αυτό το ωραίο πράγμα που το λένε δημοκρατία:
Εξουσία τη λένε κι όλα τα παιδάκια κλαίνε!
Και πάμε να το δούμε περιπτωσιολογικά, να το χαρτογραφήσουμε. Η αρχή έγινε τον περασμένο Ιούνιο στην Ελληνική Λύση, φρέσκος ήταν ο Βελόπουλος από τις δάφνες των Ευρωεκλογών. Του είχε κουνηθεί προεκλογικά ο βουλευτής Επικρατείας Παύλος Σαράκης, δεν το είχε ξεχάσει ο Κυριάκος ο κηραλοιφεύς, με το που κόντεψε να πιάσει δέκα τοις εκατό και αισθάνθηκε πανίσχυρος, αμόλησε τη μπαλωθιά:
“Έπειτα από ομόφωνη (πλην του κ. Σαράκη) απόφαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ελληνικής Λύσης, ο βουλευτής Επικρατείας κ. Παύλος Σαράκης τίθεται εκτός της ΚΟ του κόμματος.
Στην Ελληνική Λύση δεν συγχωρούνται η αλαζονεία, η αχαριστία, η αμετροέπεια, και η υποτιμητική συμπεριφορά έναντι συναδέλφων”.
Όλως περιέργως, για να μείνουμε στον ίδιο πάνω κάτω χώρο, φαινόμενα “εσωστρέφειας” έκαναν προσφάτως την εμφάνισή τους και στη ΝΙΚΗ, παρότι η πορεία της είναι κάτι παραπάνω από σταθερή και διόλου καθοδική:
Έσκασαν μύτη στο φέηζμπο ο υποψήφιος ευρωβουλευτής Δημήτρης Χιωτακάκος και ο βουλευτής της Β3 Αθηνών Νικόλαος Βρεττός για να δηλώσουν ότι είναι έτοιμοι να διεκδικήσουν την προεδρία του κινήματος. Πήγε να γίνει χαμός, πήγε να ξεκινήσει χαλασμός, επενέβη ο πρόεδρος Νατσιός για να δηλώσει ότι “εμείς δεν διαγράφουμε και η βάση του κόμματος παραμένει συμπαγείς και ισχυρή”, κάπως κουκουλώθηκε η φασούλα. Αλλά ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει…
Στα δικά μας της κεντροαριστεράς, αυτό που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πέραν πάσης περιγραφής, Ή μάλλον περιγράφεται με εκείνη την τόσο δηκτική έκφραση των Εγγλέζων:
Το ανέκδοτο, που σου κάνει την καρδιά κομμάτια!
Και άλλα δεν γράφω, καταλαβαινόμαστε.
Στο ΠΑΣΟΚ από την άλλη, είναι σαφώς πιο πονηροί και το σφάξιμο δεν πέφτει ποτέ δημοσίως. Κι εκεί, ωστόσο, έχουμε αυξανόμενες κόντρες και κοντρίτσες (ιδίως μεταξύ Γερουλάνου και Δούκα, Διαμαντοπούλου), που όσο πλησιάζουμε προς τις εσωκομματικές εκλογές τις βλέπω να διευρύνονται. Και ανάμεσα στον δεύτερο και στον δεύτερο γύρο, όλο και κάποιος θα χάσει την ψυχραιμία του…
Όπως τη χάσανε στη Νέα Δημοκρατία με τους περιώνυμους “Ocean’s Eleven”, τους έντεκα βουλευτές δηλαδή που υπογράψανε την ερώτηση για τα κόκκινα δάνεια και ανεβάσανε τη θερμοκρασία του Χατζηδάκη. Τα είχα πει εγώ στην εκπομπή του θείου Τάκη, στο ONE channel, αλλά επειδή είμαι κονσερβοκουτάς κάνανε ότι δεν ακούγανε τα παλικάρια με τις γοργόνες της συντηρητικής παρατάξεως. Και ξαφνικά, το απογευματάκι του Σαββάτου:
“Ο Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, με επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Επιτροπής Δεοντολογίας της Νέας Δημοκρατίας, Ιωάννη Τραγάκη, παραπέμπει στην επιτροπή με το ερώτημα της διαγραφής από μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ τον βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας, Μάριο Σαλμά”.
Ο οποίος Μάριος Σαλμάς από τη μία ήταν ένας από τους “Ocean’s Eleven” και από την άλλη (όπως 9 στους 10 Έλληνες…) είχε ρίξει στο γυαλί φαρμάκι για τα ένσημα του Κωστή. Και τέζα η μικρή Τερέζα, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν!
Θα είναι ο πρώτος; Θα είναι ο μόνος από την ομάδα των έντεκα; Ποπ κορν πάρτε, γιατί οι βεβαιότητες στην ελληνική σκηνή μας άφησαν χρόνους και ως την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου κανείς δεν ξέρει αν θα ξημερώσει πατρίκιος ή πληβείος.
Υ.Γ.: Όπως έγραψε και η “Καθημερινή”, το “έντεκα” ήταν μαγικό νούμερο, Ως προχτές, τις όποιες διαμαρτυρίες δεν τις υπέγραφαν περισσότεροι από πέντε βουλευτές για να μην διακρίνεται πρόθεση κυβερνητικής ανατροπής. Αλλά ο συγκεκριμένος αριθμός, βάρεσε καμπανάκια…
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost
