Είναι μερικές στιγμές στη ζωή που σε κυριεύει ένα πολύ περίεργο συναίσθημα. Ξαφνικά πιάνεις τον εαυτό σου να ντρέπεται για κάτι που δεν τον αφορά άμεσα, που δεν το έχει προκαλέσει, που δεν έχει συμμετάσχει σε αυτό, που δεν έχει την ευθύνη του και που δεν μπορεί να κάνει και τίποτα για να το σταματήσει. Παρ’ όλα αυτά πιάνεις τον εαυτό σου να ντρέπεται. Ξαφνικά αισθάνεσαι αυτό που λέμε «ετεροντροπή».
Αυτό αισθάνονται χιλιάδες προοδευτικοί άνθρωποι που κάποια στιγμή στην πορεία τους επένδυσαν πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ δίνοντάς του την εμπιστοσύνη τους. Που προσπαθούσαν να πείσουν τους πολιτικούς τους συνομιλητές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ άξιζε μια ευκαιρία προκειμένου να δούμε στην πράξη κι ένα άλλο μοντέλο.
Ακόμη χειρότερα δε αν είχαν σπεύσει και στις εσωκομματικές κάλπες του περασμένου Σεπτεμβρίου. Αυτό αισθάνονται βλέποντας το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (αυτή είναι ίσως για λίγο ακόμη η θεσμική του θέση) να διαλύεται στα εξ ων συνετέθη, σε live μετάδοση καθημερινά. Και να διαλύεται όχι μόνο με όρους ακραίου αυτοεξευτελισμού, αλλά με τρόπο που προκαλεί σοβαρή ζημιά στο σύνολο του πολιτικού φάσματος και όχι μόνο στο λεγόμενο κομμάτι της Κεντροαριστεράς.
Διότι η εικόνα που παρουσιάζει πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, επηρεάζει ακόμη και την κυβέρνηση και όχι μόνο τα «όμορα» κόμματα. Δημιουργεί μια συνολική αίσθηση απογοήτευσης και απαξίωσης στους πολίτες προς το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Μια αίσθηση πολιτικού αδιεξόδου αφόρητη, όπου πλέον δεν διαφαίνεται καμία πολιτική δύναμη πάνω στην οποία να μπορεί να επενδυθεί ελπίδα.
Διαβάστε στο tovima.gr, ΕΔΩ, ολόκληρο το άρθρο της Ράνιας Τζίμα που έχει τίτλο «Ετεροντροπή»
