ΟΛΑ ΟΣΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπουν περισσότερο σε ένα κακόγουστο και βαρετό reality παρά σε διεργασίες ενός πολιτικού κόμματος, που μάλιστα αυτοχαρακτηρίζεται αριστερό. Μοιάζει σαν ένα από τα τηλεοπτικά παιχνίδια όπου παίκτες έχουν κλειστεί εθελοντικά σε ένα σπίτι και με τον καιρό ένας ένας τίθεται εκτός. Μεταξύ τους γίνεται ένας εξοντωτικός πόλεμος για την επικράτηση, ακούγονται έμμεσες ή άμεσες απειλές, συμβαίνουν πολλά χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, ίντριγκες και χαμηλού επιπέδου διάλογοι.
Στο τέλος ο νικητής θα πάρει ένα βραβείο, ένα έπαθλο που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένα κόμμα που φέρνει τον τίτλο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή ένας ιστορικός τίτλος με μεγάλη ιστορία, ένα κτίριο, οργανώσεις και, καθόλου αμελητέο, κρατική επιχορήγηση. Ο νικητής έχει πολλαπλά οφέλη.
Αυτά συμβαίνουν, ενώ η κοινωνία, αλλά ιδιαίτερα οι άνθρωποι που για χρόνια είχαν επενδύσει ελπίδες και προσδοκίες σε αυτό το κόμμα που κυβέρνησε τη χώρα τα παρακολουθούν σχεδόν άφωνοι. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψεις ότι το διαφορετικό πολιτικό ήθος και το αξιακό φορτίο της αριστεράς που κουβαλούσε κάποτε ως ισχυρά πλεονεκτήματα απέναντι σε δοκιμασμένα για πολλά χρόνια κόμματα εξουσίας έχουν εκπέσει τόσο στις μέρες μας και εκφράζονται από πρόσωπα του επιπέδου του Κασσελάκη, της Τζάκρη, του Αντώναρου και μερικών άλλων εξίσου πολιτικά ανερμάτιστων προσώπων.
Ένας από αυτούς τους θεατές του πολιτικού και εξοντωτικού reality είναι και ο Αλέξης Τσίπρας, τον οποίο κάποιοι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να θεωρούν ηγέτη και κυρίως μια «χρυσή εφεδρεία» για το κόμμα αλλά και ευρύτερα για την κεντροαριστερά. Αυτός, μετά την τελευταία αναποτελεσματική και αποτυχημένη παρέμβασή του σε μια συνεδρίαση της κεντρικής του κόμματος, όπου έκαψε ένα κομμάτι από το κεφάλαιό του, παραμένει σιωπηλός απέναντι σε όσα συμβαίνουν.
Μοιάζει να μιμείται τον επονομαζόμενο «Βούδα» της Ραφήνας Κώστα Καραμανλή, με τον οποίο είχε εξαιρετικές σχέσεις από το παρελθόν. O Καραμανλής, αφού οδήγησε τη χώρα στα βράχια με τις οικονομικές του επιλογές, προτίμησε τη σιωπή, και αυτός που έχει ουσιαστικές ευθύνες για την κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ τον μιμείται σε απόλυτο βαθμό.
- απόσπασμα από κείμενο του Γιάννη Παντελάκη στη LiFO (ολόκληρο ΕΔΩ)