«Δεν μπορούν όλοι να πάνε πανεπιστήμιο» είχε πει ο πρωθυπουργός, όταν τέθηκε σε εφαρμογή ο κόφτης της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ) που πετάει τα παιδιά κατευθείαν εκτός παιδιάς με πιθανούς προορισμούς τα ΙΕΚ, την ιδιωτική εκπαίδευση και σίγουρα έξω από τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Τώρα, με πράξεις, θέλει να μας πει ότι «Δεν μπορεί ο καθένας να πάει σε όποιο ΕΠΑΛ θέλει» και κλείνει τμήματα, καταργεί ειδικότητες, εμποδίζει ακόμη και την αποφοίτηση από την τρίτη τάξη Επαγγελματικών Λυκείων. Εκτός αν ξεπετάξουν την τελευταία χρονιά μια καινούργια ειδικότητα ή βρουν τρόπο να πηγαινοέρχονται από τους Αμπελόκηπους στο Κορωπί ή από την Καλαμάτα στην Κόρινθο. Δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο για τους υποψήφιους «τεχνίτες» από τα δημόσια σχολεία.
Πάλι με πράξεις, θέλει να μας πει ότι «Δεν μπορεί όλα τα παιδιά να θέλουν να πάνε ξανά στο ίδιο σχολείο», «Δεν μπορεί οι γονείς να θέλουν μια ολόκληρη τάξη για 15 παιδιά», «Δεν μπορεί να θεωρείται αντιπαιδαγωγικό να στέλνεις ένα παιδί Δημοτικού σε άλλο σχολείο ή να καταργείς ένα τμήμα κατεύθυνσης πανελλαδικών με 10-13 μαθητές στη Γ’ Λυκείου». Είναι πολυτέλειες και αυτά πια. Οπως και όλες οι άλλες που έχουν, ήδη, παρέλθει. Φτηνό ρεύμα, φτηνό σούπερ μάρκετ, φτηνό ενοίκιο, γιατροί στα νοσοκομεία, διακοπές εντός συνόρων κ.ά. «Φέτος είναι η χρονιά του σχολείου» διαφήμιζε πριν από τη ΔΕΘ ο Πιερρακάκης. Πράγματι…
Αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμοι, δάση, ενέργεια, τρόφιμα, καύσιμα, Υγεία, νερό οσονούπω. Τι έχει μείνει έξω από την «ελεύθερη αγορά» και τους έμπειρους εργολάβους της; Τα σχολεία και κάτι πρόσφυγες στην Τήλο που φόβισαν μια Ελληνίδα μήπως ενωθούν με τους υπόλοιπους και κάνουν απόβαση στη χώρα. Τρομακτικό…
