Εννοείται ότι πήγα διακοπές Σεπτέμβριο μήνα και εννοείται ότι επέλεξα την ηπειρωτική Ελλάδα, μακριά απ’ τα νησιά, ούτε να τα βλέπω. Τι είμαι δηλαδή, κανένα αντεθνικό σκουλήκι να υπονομεύω την τουριστική βιομηχανία της πατρίδας μου και να κλέβω δωμάτια, ξαπλώστρες και χωριάτικες από τους τίμιους επισκέπτες της;
Αλλά τελειώνει κάποια στιγμή το βεκέσιο, τελειώνουν τα μπάνια, τελειώνουν οι ηλιοθεραπείες, τελειώνουν και τα ρούμια Diplomatico στο Jam (να πάτε, το καλύτερο ροκόμπαρο εκείθεν των Τεμπών!), τι να κάνεις επιστρέφεις στο κλεινόν άστυ. Δε με χάλασε, έχω τους ανθρώπους μου εδώ, έχω τα γατιά μου, έχω και το θείο Τάκη να με επαναφέρει στην πραγματικότητα όταν παίρνει η πορδή μου αέρα.
Έφτασα, λοιπόν, χτες το μεσημέρι, κι όπως άνοιξα το κομπιούτερ για να ενημερωθώ (κοντεύω να πάθω στραβισμό απ’ το πολύ κινητό και μου ‘πε ο γιατρός να το περιορίσω) έπεσα πάνω στην είδηση την καυτή:
“ΣΥΡΙΖΑ: Η ομάδα των «100» και ο Πολάκης τελείωσαν τον Κασελάκη. Πέρασε η πρόταση μομφής”.
Νταξ, λίγο γηπεδικός ο τίτλος, αλλά κι εγώ σε αθλητική ιστοσελίδα έσπευσα να σερφάρω (ένοχος θείε Τάκη…) με το που μπήκα στο σπίτι.
Το ενδιαφέρον, όμως, δεν ήταν εκεί. Το ενδιαφέρον ήταν σε ποια κατηγορία είχε κατατάξει η ιστοσελίδα την είδηση. Στο σέξιο “Ελλάδα” μήπως, όπου είχαν τοποθετηθεί τις εξαγγελίες Κυριάκου στη ΔΕΘ; Στις “Γενικές Ειδήσεις” άραγε, που φιλοξενούσαν τα ρεπορτάζ λάιφσταϊλ και ψυχαγωγίας; Στο “Πολιτικό Δελτίο” ίσως, κάτι απολύτως αναμενόμενο δεδομένης της κρισιμότητος του ζητήματος;
Όχι αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες: Επιδεικνύοντας ένστικτο μεγάλου γκολτζή, η αθλητική ιστοσελίδα την σέρβιρε την είδηση στα “Διεθνή”!
Μάλιστα στα “Διεθνή”, έχω κρατήσει και οθονιά για να μη με αμφισβητήσει κανείς, δεν γνωρίζω αν του ξέφυγε του υπεύθυνου βάρδιας ή αν το έκανε επίτηδες, αλλά ήταν έμπνευση αξεπέραστη, θα εισηγηθώ στον διευθυντή του που τον ξέρω χρόνια και ζαμάνια να του δώσει ένα μικρό μπόνους του τσάκαλου!
Έτσι είναι κυρίες και κύριοι, αλήθειες να λέμε και να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας:
Όταν τελειώνει σιγά σιγά η σαιζόν η θερινή και ξεκινάει αργά αργά το κανονικό (και άκρως βασανιστικό…) μεροκάματο για όλους και για όλες, ποιος Έλλην και ποια Ελληνίδα θα κάτσει να ασχοληθεί με το συμπούρδουλο, με το ταρατατζούμ, με το κικιρίκου του ΣΥΡΙΖΑ;
Μας δουλεύετε ρε φίλε, μας κοροϊδεύετε ρε φίλε, μας επεξεργάζεσθε ρε φίλε, όταν ο άλλος δεν ξέρει πως θα στείλει το παιδί στο φροντιστήριο, το αμάξι στο συνεργείο και τη γιαγιά στο γιατρό, όταν κοιτάει το πορτοφόλι και είναι δέκα του μηνός και τον χαιρετάει από μέσα ο σκώρος, όταν βάζει το χέρι στην τσέπη και χαϊδεύει κάτι στρόγγυλα μόνο απ’ αυτά με το πρόστυχο χρώμα, περιμένουν οι μπορντοροδοκόκκινοι “σύντροφοι” να συγκινηθεί έστω ένας, να συγκινηθεί έστω μία με τα δράματά τους; Να κάνουν μια στιγμή ένα διάλλειμα από το “τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξι το λαδόξιδο” και να προβληματισθούν με τον νταλκά τους;
Να συνέλθουν από το σοκ της αδιανοήτου αναλγησίας δηλώσεως «η ακρίβεια είναι σαν τη γρίπη και θα περάσει όπου να ‘ναι» και να αγχωθούν για το αν αύριο μεθαύριο ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξακολουθήσει να είναι αξιωματική αντιπολίτευση ή θα πέσει βήτα εθνική μαζί με τη Νίκη και τη Ζωή;
Εφόσον η απάντηση από Κουμουνδούρου είναι “ναι”, τότε πραγματικά σας αξίζουν όσα και να πάθετε…
Εφόσον η απάντηση από Κουμουνδούρου είναι “ναι”, τότε πραγματικά σας αξίζουν όσα και να πάθετε…
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost (9.9.2024)
