Δύο είναι τα βασικά επιχειρήματα στο λόγο των ακροκεντρώων, όταν έρχεται η ώρα να αιτιολογήσουν γιατί είναι μουλάρι η Ελλάδα και δεν τραβάει:* Δεν περάσαμε Διαφωτισμό
* Δεν έχουμε Θεσμούς!
Όχι δεν φταίει που η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι στη χώρα μας πιο χοντροκομμένη κι από πατσαδάκι, όχι δεν φταίει που μας κλέβουν μπροστά στα μούτρα μας χωρίς να κουνιέται φύλλο, όχι δεν φταίει που τα πάσης φύσεως κόλπα είναι πιο ευλογημένα κι απ’ τις εικόνες της Παναγίας, αυτά που μας φταίνε είναι η Τουρκιά και η έλλειψη Ανεξαρτήτων Αρχών…
Μας φταίγανε, δηλαδή, έως πριν από κάποια χρόνια γιατί ήρθαν οι γίγαντες οι πασόκοι και είπαν “μπάστα κοζί” κι έπηξε ο τόπος από αρκτικόλεξα. Για ν’ αλλάξει η πορεία της μαμάς πατρίδας, για να ξεφύγει από το σκότος το Οθωμανικό, για να κατευθυνθεί προς το φως και την ευρωπαϊκή οικογένεια. Έτσι γίνονται αυτά, με τολμηρές πρωτοβουλίες και σιδερένια θέληση, ο κόσμος δεν κερδίζεται με προσευχές που γράφουν και τα γκραφίτι στους τοίχους των Εξαρχείων. Ώσπου ήρθε εκείνη η αποφράδα μέρα, με το πόρισμα για τις υποκλοπές…
Και βγήκε λαύρος ο Πάσχος Μανδραβέλης και τουιτάρησε:
“Στην προηγούμενη διακυβέρνησή της, η ΝΔ (2004-2009) χρεοκόπησε την οικονομία. Σε αυτή τους θεσμούς. Απομένει να δούμε τι θα αποδειχθεί χειρότερο…”
Το οποίον τόσο πολύ του άρεσε του Νίκου Ανδρουλάκη, θύματος των υποκλοπών υπενθυμίζω, ώστε βγήκε λίγες ώρες αργότερα και το επανέλαβε σε συνέντευξή του:
“Η Νέα Δημοκρατία το 2009 χρεοκόπησε την οικονομία και σήμερα τους θεσμούς”!
Και που να δείτε και το προχθεσινό πόνημα του Μανώλη Κοττάκη στη “δημοκρατία”, όπου αποδομούσε όλο το παραμυθάκι των Ανεξαρτήτων Αρχών, παραθέτοντας μία προς μία τις βολές (γλυκά το λέω Μάκη μου) της κυβερνήσεως εναντίον τους. Συν την προσπάθειά της για απόλυτο έλεγχό τους, που ο όπως γράφει ο συνάδελφος καταλήγει στην εξής πρωτοβουλία:
«Για να είναι σίγουροι στη ΝΔ ότι στο μέλλον δεν θα αντιμετωπίσουν αντίστοιχα προβλήματα ανυπακοής από Ανεξάρτητες Αρχές, τις στελεχώνει με πρόσωπα του σημιτισμού ή του ευρύτερου ΠΑΣΟΚ».
Και συμπληρώνει χαρακτηριστικά:
«Η υποκρισία, λοιπόν, για τις Ανεξάρτητες Αρχές, για το κράτος δικαίου, για τη φιλελεύθερη δημοκρατία που τάχα απειλείται από τον βολικό τραμπούκο Πολάκη, πρέπει κάποτε να σταματήσει».
Το διάβασε ο δόλιος ο Παύλος και με τα Καρδιοζόλ τον έχουν απ’ τη Δευτέρα, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν δεν μένει πια εδώ. Δεν μένει καν στις συνειδήσεις των ακροκεντρώων αγωνιστών που τόσο ψηλά είχαν σηκώσει την παντιέρα της αντίστασης κόντρα στους μπορντοροδοκόκκινους κατσαπλιάδες. Τους κονσερβοκουτάδες που θα εγκαθιστούσαν τη Νέα Σοβιετία στην Ελλάδα, μέσα από την άλωση των ιερών Θεσμών. Και βλέπουν τώρα οι ακροκεντρώοι να συμβαίνουν όσα ακριβώς φοβόσαντε, όχι όμως από τους άπλυτους αλλά από τους πλυμένους, όχι από τα αμπέχωνα αλλά από τις γραβάτες, όχι από τους αχρήστους αλλά από τους αρίστους. Από ανθρώπους σπουδαγμένους και παρφουμέ, με δεδηλωμένο ενδιαφέρον για εκσυγχρονισμό και μεταρρυθμίσεις στη σουλτανική ψωροκώσταινα που θα την φέρνανε (ναι, το ξαναγραψα) ακόμη πιο κοντά στην ευρωπαϊκή οικογένεια…
Πώς αντέχεται αυτός ο πόνος;
Πως κουβαλιέται αυτό το βάρος;
Πώς αντιμετωπίζονται τα κοροϊδευτικά βλέμματα όσων τόσα έτη έκαναν λόγο για άκρατη και αβάσιμη Θεσμολαγνεία που δεν βγάζει πουθενά;
Τι να σας πω παιδιά, εκεί μας καταντήσανε. Να λυπόμαστε τους ακροκεντρώους, αυτούς που δεν λυπήθηκαν ποτέ κανέναν, να νιώθουμε το πένθος των νούμερο ένα άνιωθων, να αφουγκραζόμαστε τη θλίψη εκείνων που κώφευαν στα συντριπτικά πλήγματα των Μνημονίων. Και δεν βρίσκεται καν ένας ακροκεντρώος Ρίτσος, να φιλοτεχνήσει τον Επιτάφιό τους…
Πώς αντέχεται αυτός ο πόνος;
Πως κουβαλιέται αυτό το βάρος;
Πώς αντιμετωπίζονται τα κοροϊδευτικά βλέμματα όσων τόσα έτη έκαναν λόγο για άκρατη και αβάσιμη Θεσμολαγνεία που δεν βγάζει πουθενά;
Τι να σας πω παιδιά, εκεί μας καταντήσανε. Να λυπόμαστε τους ακροκεντρώους, αυτούς που δεν λυπήθηκαν ποτέ κανέναν, να νιώθουμε το πένθος των νούμερο ένα άνιωθων, να αφουγκραζόμαστε τη θλίψη εκείνων που κώφευαν στα συντριπτικά πλήγματα των Μνημονίων. Και δεν βρίσκεται καν ένας ακροκεντρώος Ρίτσος, να φιλοτεχνήσει τον Επιτάφιό τους…
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost (7.8.2024)