ΣΥΡΙΖΑ 2.0: Ξεκινάει η κυνηγετική περίοδος!

Θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει σύμπτωση, αλλά εγώ το βλέπω απολύτως σημαδιακό ότι συνεδριάζει η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ (αν συνεδριάσει δηλαδή γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα Kinder έκπληξη και ποτέ δεν ξέρεις τι προκύπτει) και προχτές ξεκίνησε και επισήμως η κυνηγετική περίοδος 2024-2025.
Παραθέτω και το σχετικό ρεπορτάζ, για να είμαστε φίλοι:
“Δημοσιεύτηκε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας η Υπουργική Απόφαση, που αφορά τη ρύθμιση θήρας για την κυνηγετική περίοδο 2024-2025 που έχει διάρκεια από τις 20 Αυγούστου 2024 έως και 28 Φεβρουαρίου 2025.
Πέραν της διάρκειας της κυνηγετικής περιόδου, καθορίζονται τα επιτρεπόμενα να κυνηγηθούν είδη, η χρονική περίοδος και οι μέρες κυνηγίου τους, καθώς και ο μέγιστος αριθμός θηραμάτων κατά είδος, που επιτρέπεται να θηρεύει ο κάθε κυνηγός στην ημερήσια έξοδο του, καθώς και άλλες ειδικές και γενικές ρυθμίσεις”.

Και σκέφτεσαι, ορίστε, ακόμη και ο Σκυλακάκης που δεν μπορεί να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρα τα έβαλε τα πράγματα σε μια τάξη όσον αφορά στο ντουφεκίδι της πανίδος. Στον ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη (ή μήπως στον ΣΥΡΙΖΑ 2.0;) είναι τόσο περιπλεγμένη η κατάσταση που κανείς δεν ξέρει ούτε τα είδη των “θηραμάτων”, ούτε τον μέγιστο αριθμό τους ανά “κυνηγό”, ούτε που επιτρέπεται να “θηρεύει” ο Στέφανος κατά την ημερήσια έξοδό του κι από “γενικές και ειδικές ρυθμίσεις” αφήστε το καλύτερα, μια ζωή πρωτοβουλιακά ενεργούσαν στην Κουμουνδούρου, γιατί να το αλλάξουν τώρα δηλαδή; Άκου γενικές και ειδικές ρυθμίσεις σ’ ένα κόμμα που θυμίζει όλο και περισσότερο τον Παναθηναϊκό του Φατίχ Τερίμ:
Ο καθένας μόνος του και όλοι εναντίον όλων!

Οφείλω, πάντως, να αναγνωρίσω ως απόφοιτος σχολής θετικών επιστημών, ότι οι Συριζαίοι δεν τα περιφρονούν τα νούμερα. Ιδίως όταν αφορούν σε εσωκομματικές ομάδες με προοπτικές διάσπασης, εκεί ξεκάθαρα δίνουν ρέστα. Σκεφθείτε τους περιβόητους “53”, που είχα ρωτήσει τον Νάσο Ηλιόπουλο στον Μελιγγώνη προ δεκαπενταμήνου αν υπήρχε περίπτωση να διασπάσουν το κόμμα και μου είχε απαντήσει ότι αυτά είναι σενάρια και πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρούσε ενωμένος και δυνατός (αγαπώ αγωνιστικότητα Νάσου, αλλά με τη μαντική δεν το έχει…), για να περάσουμε κατόπιν στους περήφανους “6 + 6” που δεν κατάλαβα ποτέ ποιους και ποιες αντιπροσώπευαν και ακόμη και τώρα αρνούμαι να ρωτήσω για να μάθω και να καταλήξουμε στους περίβλεπτους “87” που υποτίθεται ότι εκφράζουν τον πρώην πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα και τις φιλοδοξίες του είτε να σχηματίσει νέα κοινοβουλευτική ομάδα (υπάρχουν τα κουκιά, μετρημένα είναι!) είτε να επιχειρήσει έφοδο ανακατάληψης των Χειμερινών Ανακτόρων, συγγνώμη του ΣΥΡΙΖΑ. Γκαντάμιτ, ούτε στο Στέητς τέτοια μανία με τους αριθμούς, που προσκυνάει ο κόσμος τους φορτυνάινερς και τους σεβεντισίξερς…

Τέλος πάντων, Κυριακή κοντή γιορτή, θα τα μάθουμε συντόμως τα νέα από την Κουμουνδούρου και την αξιωματική αντιπολίτευση που το έχει κάνει χόμπι αντί να πυροβολάει τα θηράματα να πυροβολάει τα πόδια της. Ως τότε σας έχω δυο λογάκια από το αγαπημένο βιβλίο “Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου” (δια χειρός Στέφανου Γρανίτσα, εκδόσεις “Eστία”), έτσι για να ξαλεγράρουν λίγο τα κουρασμένα παλικάρια του σοσιαλισμού και της προόδου. Αντιγράφω από το λήμμα “Aλεπού”:

“Ο Ελληνικός λαός την θέλει πολύ εύθυμη, ώστε να έχει φκιάσει φαιδρούς μύθους κι απάνω στα βασανιστήριά της.
Μια φορά λέγουν ότι εκεί που έγδερναν μια Αλεπού ζωντανή, την ρώτησαν:Ε! πως τα περνάς;
Κακά και ψυχρά, αλλά δόξα να ‘χη ο Θεός λιγότερο βασανίζομαι από το σώγαμπρο…
Μια φορά πάλι έπεσε στον Ασπροπόταμο. Άμα είδε τους όχτους του που ήταν δεξιά και αριστερά σαν μαχαίρια και ότι συνεπώς ήτο μάταιον να προσπαθήση να βγη, εστρογγυλοκάθησε και είπε:
Ξέρω πως στη θάλασσα θα τελειώσω, αλλά βαριέμαι τα κλωθογυρίσματα του ποταμού…”

Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost (22.8.2024)