Ήταν αρχισυντάκτρια και παραγωγός του ραδιοσταθμού
Μια ακόμη εργαζόμενη του 105.5 Στο Κόκκινο μετά τη Ναταλί Χατζηαντωνίου και τη Βαρβάρα Μανταίου, δεν ανήκει πλέον στο δυναμικό του σταθμού. Η Τζούλη Τσίγκα, αρχισυντάκτρια και παραγωγός του «105.5» στην μεσημερο-απογευματινή ζώνη του, κάνοντας εκπομπές με τον Γιάννη Ανδρουλιδάκη (μαζί στη φωτο), απολύθηκε και σήμερα πραγματοποίησε την τελευταία της εκπομπή στη συχνότητα. Ιδού πως την αποχαιρέτησε ο συμπαραγωγός της στον 105.5 Στο Κόκκινο, τις τελευταίες σεζόν:
Σήμερα έκλεισε ένας κύκλος σχεδόν δύο χρόνων, που θα ορκιζόμουν ότι είναι 20 ή τέλος πάντων μετράνε για 20. Η απομάκρυνση της Julie Tsiga από τον 105.5 Στο Κόκκινο, σημαίνει αυτονόητα και το τέλος της εκπομπής Επισυνδεσεις, που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2022 και επιχείρησε με τρόπο άλλοτε ελαφρύ και άλλοτε βαρύ να παρουσιάσει πρωτίστως ζητήματα που σχετίζονται με την κίνηση της κοινωνίας από τα κάτω.
Δυστυχώς, όπως το ξέραμε κατά βάθος, δεν μπορέσαμε να αποχαιρετήσουμε τους ακροατές και τις ακροάτριες μας μαζί. Την ώρα που η Τζούλυ αποχαιρετούσε από μικροφώνου, πριν πολύ λίγο, εγώ ήμουν κάπου στο Λιβυκό Πέλαγος. Βγήκα απλά για δέκα λεπτά από το τηλέφωνο στην εκπομπή και ειλικρινά δεν είχα τι να πω. Δεν έχουμε πάντα τι να πούμε οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί, ελπίζω να το καταλαβαίνετε.
Θα πω μόνο, ως ανάμνηση, δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι για να γίνει αυτή η εκπομπή παλέψαμε και οι δύο. Πριν δύο καλοκαίρια στηλώσαμε τα πόδια στα σχέδια της τότε διεύθυνσης και επιμείναμε ότι θέλουμε να κάνουμε εκπομπή μαζί ή καθόλου. Ξανά τότε στην Κρήτη εγώ και η Τζούλυ στην Αθήνα, μιλούσαμε 10 φορές στο τηλέφωνο μεταξύ μας και άλλες πέντε με τους διευθυντές, πριν μας βαρεθούν και μας δώσουν εκπομπή μαζί. Το ίδιο συνέβη και πέρσι, όταν μας πρότειναν να κάνουμε διαφορετικά πράγματα. Βγάλαμε τελικά δύο χρόνια στον αέρα γιατί το θέλαμε επίμονα εμείς και γιατί μας ώθησε επίσης σε αυτό η τόσο ιδιότυπα προσωπική σχέση που αναπτύξαμε αυτό το διάστημα με τον κόσμο που μας άκουγε και που θα μας λείψει, είμαι βέβαιος, τόσο όσο ο ένας στην άλλη.
Τo δεύτερο, είναι ότι στα 20 χρόνια που δημοσιογραφώ δεν είδα ποτέ έναν άνθρωπο να εμπνέει και να συσπειρώνει μια ολόκληρη αίθουσα σύνταξης με τον τρόπο που το έκανε η Τζούλη. Λένε ότι στον πόλεμο την κρίσιμη ώρα δεν πολεμάς ούτε για την πατρίδα ούτε για τη σημαία: πολεμάς για τον λοχαγό σου. Εγώ δεν έχω ιδέα από πολέμους, αλλά είδα με τα μάτια μου το Κόκκινο να καλύπτει με τον πιο άρτιο τρόπο μεγάλα γεγονότα, επειδή όλοι οι δημοσιογράφοι δούλευαν για τη Τζούλυ. Και το έκανε αυτό χωρίς μισή φωνή, χωρίς τον ελάχιστο αυταρχισμό, απλά δημιουργώντας μια φούσκα αλληλεγγύης μέσα στην αίθουσα σύνταξης.
Το να δουλεύεις με την Τζούλυ σε έκανε να σκέφτεσαι ότι ένας κόσμος στον οποίον θα συνεργαζόμαστε χωρίς μικροεξουσίες και μεγαεξουσίες είναι εφικτός. Και το κατόρθωνε αυτό σε έναν χώρο, τον δημοσιογραφικό, που είναι διάσημος για το αντίθετο.
Στις όχθες των 50, όπου βρίσκομαι εγώ, συμβαίνει καμιά φορά να κρίνεις τα πράγματα πρεσβυωπικά, να τα κοιτάς σε μεγάλη απόσταση. Στη ζωή μου υπήρξε δώρο να συνεργαστώ με τη Τζούλυ Τσίγκα, κι ακόμα μεγαλύτερο να κάνουμε μαζί αυτή την εκπομπή αυτά τα δύο χρόνια. Υπήρξε επίσης δώρο να βρίσκομαι σε έναν εργασιακό χώρο στον οποίον η συναδελφικότητα και η αλληλεγγύη υπήρξε το μόνιμο modus operandi. Ήταν σπάνιο δώρο. Αποχαιρετάμε τη Τζούλυ από το Κόκκινο με την ίδια θλίψη που αποχαιρετησαμε πριν λίγες μέρες τη Ναταλί και τη Βαρβάρα. Θα παλέψουμε μέχρι τέλος για να κρατήσουμε αυτό το modus operandi της συναδελφικής αλληλεγγύης που μας κράτησε ζωντανούς/ές και χαρούμενους/ες αυτά τα χρόνια.
Εργασιακά, αποχαιρετώ τη Τζούλυ με τη γνώση ότι ήταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας. Ανθρώπινα δεν θα χαθούμε ποτέ.
Στο τέλος να ξέρετε, οι καλοί νικάνε. Κι αν δεν νικάνε, κοιμούνται πιο ήρεμοι τα βράδια και ξυπνάνε πιο βέβαιοι το πρωί.
A bientôt compagnera. Σε ευχαριστώ για όλα.
Για την Τζούλη Τσίγκα έγραψε και η πρώην, πλέον, δημοσιογράφος του 105.5 Στο Κόκκινο, Ναταλί Χατζηαντωνίου:
Λοιπόν όσα χρόνια ήμουν στο Κοκκινο έλεγα δεξιά κι αριστερά δημοσιως "κανονικά στην εισοδο θα έπρεπε να υπάρχει ένα άγαλμα για τη Τζουλη Τσιγκα" Εκεί τη γνώρισα τη Julie Tsiga και την εκτίμησα μέρα μερα. Επαγγελματίας, έντιμη, δημοσιογραφος εξαιρετικη με σφαιρικη γνώση, με άποψη, με γενναιότητα, αντανακλαστικα κι ατζεντα, απίστευτα ικανή αρχισυντακτρια, μας συντονιζε ακόμα κι εμάς του Πολιτισμου στα μεγάλα γεγονότα (φωτιές, πλημμύρες, διαδηλωσεις). Και βεβαια Συνάδελφος. Κι η Τζουλη που μεγαλώνει δύο παιδιά μονη και τα εφερε ως εδω, έμεινε άψογη επαγγελματίας έως τώρα που απολύθηκε χωρις να ξερει γιατι. Αυτές είναι οι γυναίκες που αγωνίζονται πραγματικα στη δουλειά και στην καθημερινότητα τους. Που δεν το κάνουν και θέμα. Οι γυναικες που σέβομαι εγώ προσωπικά. Κι αυτο είναι το δικό μου MeToo. Οι άψογοι επαγγελματίες, οι αξιοπρεπεις άνθρωποι και οι κυρίες σαν τη Τζουλη Τσιγκα που μια ωραία μέρα απολύονται γιατί προφανώς δεν ήταν συμπαθείς στον διευθυντή ή οπου αλλου. Και δε με νοιάζει κιολας. Μόνο που απολύεις τη Τζουλη από Μεσο η δημοσιογραφικη σου ικανότητα αξιολόγησης είναι για τα μπαζα.
