Η θρασύτατη-τραμπούκικη συμπεριφορά του κ. Λ. Αυγενάκη σε βάρος εργαζομένου στο αεροδρόμιο ασφαλώς δεν είναι μια μεμονωμένη ενέργεια ενός ιδιόμορφου ατόμου. Αν ήταν κάτι τέτοιο δεν θα έπρεπε να ασχοληθούμε με το θέμα, από τη στιγμή μάλιστα που έχει επέμβει ο εισαγγελέας και αφού έχει προσφύγει στη Δικαιοσύνη ο εργαζόμενος που υπέστη την επίθεση του πρώην υπουργού.
Πέραν της ποινικής της πλευράς, η υπόθεση Αυγενάκη είναι μια πολύ σοβαρή πολιτική υπόθεση η οποία πρέπει να μας ανησυχήσει και πρωτίστως να ανησυχήσει θεσμούς και κόμματα. Ο κ. Αυγενάκης είναι γνωστός νταής της πολιτικής. Δηλαδή όχι ιδιαίτερα -μάλλον καθόλου- ευγενής και κυρίως όχι πολιτικός των αρχών και των αξιών στο πλαίσιο μιας ανάλογης πολιτικής συμπεριφοράς και στάσης ζωής. Ετσι έμαθε κι έτσι τον θέλουν όσοι τον αποδέχτηκαν δίπλα τους ως δεξί τους χέρι και ως τον άνθρωπό τους.
Ο Λ. Αυγενάκης είναι από τους πιο στενούς ανθρώπους της πολιτικής οικογένειας Μητσοτάκη. Και ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο το 2010, μετά τη διαγραφή του από τη Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά, είχε προσχωρήσει στη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη, για να επιστρέψει και πάλι στη Ν.Δ. μετά τις εκλογές του Μαΐου του 2012, όταν επέστρεψε και εκείνη.
Ενας τόσο πιστός άνθρωπος αμείφθηκε από τον Κ. Μητσοτάκη με υπουργικούς θώκους. Κι αν στον τελευταίο ανασχηματισμό βρέθηκε εκτός, ποτέ του μάλλον δεν ένιωσε να είναι χωρίς εξουσία. Αυτό ακριβώς δείχνει και η επίδικη συμπεριφορά του. Κι αυτό περιέγραψε με ακρίβεια ο κυβερνητικός εκπρόσωπος λέγοντας: «Λογικές “ξέρεις ποιος είμαι εγώ” δεν γίνονται αποδεκτές από τον πρωθυπουργό».
Το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» είναι συνώνυμο της εξουσίας την οποία ο κ. Αυγενάκης, όπως προείπαμε, ουδέποτε ένιωσε πως στερήθηκε -δεν τον άφησαν να στερηθεί- κι ας βρέθηκε εκτός υπουργικών θώκων. Ηταν σίγουρος πως θα ξαναγύριζε όπως πολλοί άλλοι. Είναι όμως και συνώνυμο της αλαζονείας με την οποία πορεύονται η κυβέρνηση και ο στενός κύκλος πέριξ του πρωθυπουργού μετά τις περσινές εθνικές εκλογές.
Της αλαζονείας που καλλιεργεί ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας -συμπεριλαμβανομένων των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ- το οποίο στηρίζει τη σημερινή κυβέρνηση, απαξιώνοντας κάθε είδους αντιπολίτευση. Πρόκειται για ένα παρακμιακό σύστημα σε κρίση το οποίο, μαζί με όλα τ' άλλα, εκτρέφει και γιγαντώνει Αυγενάκηδες.