Την τελευταία της εκπομπή έκανε την Παρασκευή στο Κόκκινο 105.5 η Ναταλί Χατζηαντωνίου, μια από τις πιο καταρτισμένες συντάκτριες του πολιτιστικού ρεπορτάζ. Για τον σταθμό είναι μια εθελούσια αποχώρηση. Σύμφωνα με συνδικαλιστές όμως, όπως γράφει η Φωτεινή Λαμπρίδη στο TVXS, πρόκειται για «συμφωνημένη απομάκρυνση χωρίς προειδοποίηση» καθώς το καθεστώς της εθελουσίας εξόδου σημαίνει να δηλώνει ο εργοδότης ότι όποιος θέλει μπορεί να αποχωρήσει, λαμβάνοντας περισσότερα χρήματα από αυτά της αποζημίωσης μιας απόλυσης.
Στην προκειμένη περίπτωση, η διεύθυνση έδωσε συγκεκριμένες επιλογές στην εργαζόμενη; «Ή εθελούσια τώρα ή απόλυση τη Δευτέρα» όπως η ίδια είπε στο tvxs, επιλέγοντας να αποχωρήσει αποφεύγοντας επιπλέον φθορά.
Την ίδια ώρα, σε αναστάτωση είναι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι που δηλώθηκαν ως ανεπιθύμητοι στο σταθμό, κάποιοι από τους οποίους θα δεχτούν όπως φαίνεται να αποχωρήσουν με τους όρους που θέτει η διεύθυνση και κάποιοι όχι, ενώ σε εξέλιξη είναι οι στάσεις εργασίας που αποφάσισε η γενική συνέλευση των εργαζόμενων.
Η Ναταλί Χατζηαντωνίου έγραψε στο fb για την αποχώρησή της από το «Κόκκινο»:
"Ήμουν στην «Ελευθεροτυπία» ακόμα όταν ατένιζα το δημοσιογραφικό μέλλον με... ανόητη βεβαιότητα. Κάπως γελάω τώρα. Καγχάζω. Σ΄αυτό τον κόσμο που δεν υπάρχουν βεβαιότητες όπως μαθαίνουμε κάποια στιγμή, εγκαίρως πάντως, στη δημοσιογραφική ζωη μας (και όχι μόνον) ,ειδικα τα τελευταία χρόνια, θέλοντας και μη, λέμε «αντίο» (αλλά πάλι πόσα «αντίο» να πούμε; Μεγαλώσαμε κι ακόμα «αντίο» λέμε σ΄αυτή τη δουλειά- γαμώ το, πόσα «αντίο» και πόσα «χαίρετε» χωράει μια γαμημένη επαγγελματική ζωή;).
"Ήμουν στην «Ελευθεροτυπία» ακόμα όταν ατένιζα το δημοσιογραφικό μέλλον με... ανόητη βεβαιότητα. Κάπως γελάω τώρα. Καγχάζω. Σ΄αυτό τον κόσμο που δεν υπάρχουν βεβαιότητες όπως μαθαίνουμε κάποια στιγμή, εγκαίρως πάντως, στη δημοσιογραφική ζωη μας (και όχι μόνον) ,ειδικα τα τελευταία χρόνια, θέλοντας και μη, λέμε «αντίο» (αλλά πάλι πόσα «αντίο» να πούμε; Μεγαλώσαμε κι ακόμα «αντίο» λέμε σ΄αυτή τη δουλειά- γαμώ το, πόσα «αντίο» και πόσα «χαίρετε» χωράει μια γαμημένη επαγγελματική ζωή;).
Λοιπόν. Ας πούμε ένα ακόμα «αντίο» -χωρίς «χαίρετε» και χωρίς καμία χαρά, απλά λύπη μόνο- απόψε στο Πολιτιστικό Μαγκαζινο Στο Κόκκινο, στο ντουέτο μας. Τελευταία εκπομπή για εμένα σήμερα. (Και να μου προσέχετε, όσοι μας ακούγατε τέλος πάντων, το Μαράκι μου, τη Θανασούλια μου. Και τον Κύρκο μου, δύο από τα πιο σοβαρά, εργατικά και σούπερ-σούπερ ταλαντούχα παιδιά που έβγαλε η νέα-νεότερη γενιά του Πολιτιστικού Ρεπορτάζ )
ΥΓ. Πρώτη εκπομπή θυμάμαι με προετοιμάζει ο αγαπημένος μου-μας Νίκος Ξυδακης για το μικρόφωνο όπως ο Τόνι Μπάρτον τον «Ρόκι Μπαλμπόα» Μπαίνω στο στούντιο, τζίφος η προετοιμασία. Καταπίνω τη γλώσσα μου, διαβάζω τα χαρτια μου… Βγάζω τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Στο τηλέφωνο. Την(ψιλο)καταπίνει κι αυτός τη γλώσσα του. Εχω την αναίδεια να γελάω τώρα που με θυμάμαι. Πέρασαν ήδη σχεδόν 4 χρόνια και βάλε. Μου ΄λεγε ο Ξυδάκης: <<το ραδιόφωνο είναι δρόμος αντοχής>>, Ε μα ναι. Με τη Μαρία αντεξαμε (όχι εύκολα-αλλά «βάστα με να σε βαστώ»..) ως εδώ. Δώσαμε βήμα στους παντες-όσο μπορέσαμε. Σε όλες τις τέχνες, τις κλίσεις, τις ηλικίες, τα είδη, τα θέματα. Ή τουλάχιστον προσπαθήσαμε.. και φτάσαμε εκεί που εγώ θα πω αναγκαστικά ραδιοφωνικό «αντίο» και απόψε Παρασκευή 12 Ιουλίου (το γραφω σαν τατουάζ, να το θυμάμαι) στις 17.00 τελευταία φορά θα απαριθμήσω σαν τον Σαββόπουλο στον «Τσάμικο» τα αγαπημένα ονόματα: Αλέκα, Κώστας Σαβο, Ανδρέας-Ανδρέας, Τζούλη, Μελινάκι, Μαρία, Νίκος, Βαρβάρα (Βαρβαράκι), Γιάννης, Ευγενία, Ελένη, Γεωργια, Ηρώ, Αλέξης, Θανάσης, Διονύσης, Νίκος, Νίκος, Γιώργος, Γιάννος, Βασίλης, Ιωάννα, Παντελής (Παντελής!), Λευτέρης, Αγγελος, Αλεξάνδρα, Γιώργος, Ευγενία, Χρυσόστομος, Μαργαρίτα, «Αίολος», <<η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει
κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει
Καλωσόρισες πουλί μου μοναξιά ελληνική μου…>>.
(Απόψε και τέλος. Μετά ραντεβού μόνο στα γραπτά. Αλλά, υπόσχεση ότι θα προσέξετε σαν τα μάτια σας το Κόκκινο, το «Κοκκινάκι» («μην λές Κοκκινάκι ακούγεται κάπως υποτιμητικό. Στο Κόκκινο να λες» μου λεγε όλο τρυφερότητα για το σταθμό ο Αλέξης). Κοκκινάκι-Κοκκινάκι, Αλέξη μου απόψε που ειναι γαμημένα δύσκολη η βραδιά. Να το αγαπάμε-τε όπως και τα «παιδιά», παραγωγούς ηχολήπτες τεχνικούς που είναι πολύτιμοι. Κοκκινάκι και μην το κλαίτε μετά εκ των υστέρων κι αρχίζουν τα «τότε που..» και «όταν τότε». Όχι. Τωρα. Τώρα. Πώς έλεγε ο Αναγνωστάκης; «Όμως εγώ Δεν παραδέχτηκα την ήττα. Έβλεπα τώρα Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω». Ε αυτό".
Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ελενα Ακρίτα, με ανάρτησή της στο Facebook, έγραψε για την αποχώρηση της Ναταλί Χατζηαντωνίου:
"Λίγες συναδέλφισσες εκτιμώ όσο τη Ναταλί Χατζηαντωνίου. Λίγες συναδέλφισσες έχουν υποστεί δολοφονία χαρακτήρα (από Κούγια και Λιγναδη εν προκειμένω) όσο η Ναταλί.
Η Ναταλί δε μασάει. Η Ναταλί δε λυγίζει. Η Ναταλί δεν ιδρώνει το αυτί της από απειλές και τσαμπουκάδες τραμπούκων. Η Ναταλί που η ψυχούλα της το ξέρει πώς αντέχει τα χτυπήματα χωρίς να γονατίζει. Η Ναταλί που είναι από τις καλύτερες συναδέλφους σε έναν κλάδο που - με δική του ευθύνη - φθίνει κι εξευτελίζεται.
Πολιτικός είμαι ένα χρόνο και δημοσιογράφος σαράντα. Ως δημοσιογράφος, λοιπόν, θλίβομαι, αγχώνομαι κι ανησυχώ με όσα συμβαίνουν. Δεν ξέρω τί την ώθησε να αποχωρήσει από το Κόκκινο. Θα ήθελα ωστόσο πολύ να το μάθω. Όταν τέτοιοι δημοσιογράφοι αποσύρονται στα παρασκήνια της δουλειάς μας, τότε δεν είναι απλά Παρασκευούλα. Κι ευχομαι να μη γίνει ποτέ. Με τη Ναταλί. Εννοείται αυτό".
κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει
Καλωσόρισες πουλί μου μοναξιά ελληνική μου…>>.
(Απόψε και τέλος. Μετά ραντεβού μόνο στα γραπτά. Αλλά, υπόσχεση ότι θα προσέξετε σαν τα μάτια σας το Κόκκινο, το «Κοκκινάκι» («μην λές Κοκκινάκι ακούγεται κάπως υποτιμητικό. Στο Κόκκινο να λες» μου λεγε όλο τρυφερότητα για το σταθμό ο Αλέξης). Κοκκινάκι-Κοκκινάκι, Αλέξη μου απόψε που ειναι γαμημένα δύσκολη η βραδιά. Να το αγαπάμε-τε όπως και τα «παιδιά», παραγωγούς ηχολήπτες τεχνικούς που είναι πολύτιμοι. Κοκκινάκι και μην το κλαίτε μετά εκ των υστέρων κι αρχίζουν τα «τότε που..» και «όταν τότε». Όχι. Τωρα. Τώρα. Πώς έλεγε ο Αναγνωστάκης; «Όμως εγώ Δεν παραδέχτηκα την ήττα. Έβλεπα τώρα Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω». Ε αυτό".
Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ελενα Ακρίτα, με ανάρτησή της στο Facebook, έγραψε για την αποχώρηση της Ναταλί Χατζηαντωνίου:
"Λίγες συναδέλφισσες εκτιμώ όσο τη Ναταλί Χατζηαντωνίου. Λίγες συναδέλφισσες έχουν υποστεί δολοφονία χαρακτήρα (από Κούγια και Λιγναδη εν προκειμένω) όσο η Ναταλί.
Η Ναταλί δε μασάει. Η Ναταλί δε λυγίζει. Η Ναταλί δεν ιδρώνει το αυτί της από απειλές και τσαμπουκάδες τραμπούκων. Η Ναταλί που η ψυχούλα της το ξέρει πώς αντέχει τα χτυπήματα χωρίς να γονατίζει. Η Ναταλί που είναι από τις καλύτερες συναδέλφους σε έναν κλάδο που - με δική του ευθύνη - φθίνει κι εξευτελίζεται.
Πολιτικός είμαι ένα χρόνο και δημοσιογράφος σαράντα. Ως δημοσιογράφος, λοιπόν, θλίβομαι, αγχώνομαι κι ανησυχώ με όσα συμβαίνουν. Δεν ξέρω τί την ώθησε να αποχωρήσει από το Κόκκινο. Θα ήθελα ωστόσο πολύ να το μάθω. Όταν τέτοιοι δημοσιογράφοι αποσύρονται στα παρασκήνια της δουλειάς μας, τότε δεν είναι απλά Παρασκευούλα. Κι ευχομαι να μη γίνει ποτέ. Με τη Ναταλί. Εννοείται αυτό".
