Οπότε βγαίνει ο άλλος ο τηλεοπτικός (δεν θα τον διαφημίσω), πρωί πρωί και λέει τις μαγικές παρόλες:
«Μπάνια του λαού δεν μπορούν να γίνονται μόνο από τις 15 Ιουλίου ως τις 30 Αυγούστου. Αυτό προσπαθώ να πω καιρό τώρα. Έτσι όπως πάμε, αν θέλουμε ο τουρισμός να μας φέρνει είκοσι plus δισεκατομμύρια ευρώ στον τόπο, είναι γεγονός ότι εμείς οι κάτοικοι αυτού του τόπου θα υποχωρούμε έναντι των τουριστών. Διότι δεν χωράμε!»
Γελάει ο Αγγελάκας τώρα στη Θεσσαλονίκη, που τον δικαιώνουν τα κανάλια με καθυστέρηση μερικών δεκαετιών, αλλά το θέμα μας δεν είναι οι ανήσυχες και φλεγόμενες ψυχές αυτού του τόπου, το θέμα μας είναι οι οικογενειάρχες που προσπαθούν με το «βασικό» μισθό να μεγαλώσουν παιδιά και όχι φίδια. Και όπως με πληροφορούν οι φίλοι μου από τον Πλαταμώνα, ενώ περάσαμε ήδη τη δεκάτη πέμπτη Ιουλίου που έθεσε ως απαράβατο χρονικό όριο ο τηλεοπτικός αναλυτής, οι Έλληνες μάχονται υπέρ βωμών και εστιών. Ο λόγος στον Βαγγέλη (ας τον πούμε Βαγγέλη), που διατηρεί κατάστημα στο μαγευτικό θέρετρο της Πιερίας:
«Από ξένους, όσους είχαμε πέρυσι έχουμε και φέτος, μη σου πω περισσότερους. Από δικούς μας, όλη τη βδομάδα ένας εδώ κι ένας άλλος παραπέρα. Μόνο τα Σαββατοκύριακα έρχονται πλέον οι Λαρισαίοι, ίσα ίσα για να κάνουν κάνα μπάνιο τα παιδιά, να μην πάθουν καμιά ζημιά. Και τους βλέπεις όλη μέρα με τον καφέ στο χέρι, πουθενά δεν κάθονται και τοστάκι από το σπίτι, με σαλάμι και τυρί του σούπερ μάρκετ».
Εντάξει ρε, όπως θα έλεγε και ο συνάδελφος του τηλεοπτικού αναλυτή, στο ίδιο κανάλι. Με τέσσερα τοστ τιγκάρει το πατσοκοίλι μιας τετραμελούς φαμίλιας και μένουν και ψίχουλα για τα σπουργίτια. Μην τα θέλετε όλα δικά σας, που μου είχατε καλομάθει με τα παπανδρεϊκά μπάνια του λαού, βδομάδες επί βδομάδων, και γυρνάγατε το Σεπτέμβριο στις δουλειές σας γκαγκανιασμένοι λες και σας είχαν περάσει μόνωση με πίσσα. Πάνε αυτά τώρα, πλέον δουλεύουμε για τους ξένους που φέρνουν τα δισεκατομμύρια στην πατρίδα και πληρώνουμε τις συντάξεις, τα επιδόματα, τα pass (συγγνώμη, τα passes!) και όλα αυτά τα ευεργετήματα που έχει υιοθετήσει η κοινωνικά ευαίσθητη κυβέρνησή μας. Κι αν δεν σας αρέσει, ψηφίστε τους μπορντοροδοκόκκινους να σας τηγανίζει ο Κατρούγκαλος με λάδι Friol…
Ούτως ή άλλως υπάρχουν κι άλλες λύσεις:
Πως έγινε, δηλαδή, Νοέμβριο και Δεκέμβριο το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου στο Κατάρ, για να μην ψοφολογήσουν οι ποδοσφαιριστές κάτω από τον καυτό ήλιο της ερήμου;
Όλα τα προγράμματα της Fifa και της Uefa ανατράπηκαν προκειμένου να εξυπηρετηθεί η διοργάνωση και να δει μπαλίτσα και όχι κηδείες ο κοσμάκης κι εσείς δεν μπορείτε να πάρετε τα κουτσούβελα Σεπτέμβριο μήνα και να πάτε στην παραλία;
ΟΚ, το ξέρω ότι το Σεπτέμβριο ανοίγουν τα σχολεία.
Και λοιπόν, αγράμματο θα μείνει το πιτσιρίκι άμα λείψει τρεις βδομάδες απ’ το θρανίο;
Βρες έναν γιατρό να του γράψει μια πνευμονία, στείλε το χαρτί στην υπηρεσία, δικαιολογημένες οι απουσίες, όλα εγώ πχιά;
Μάλιστα, το ξέρω ότι και το αφεντικό την κλείνει τη δουλειά μόνο τον Αύγουστο και άμα λείψεις το Σεπτέμβριο θα πρέπει να πάρεις άνευ αποδοχών και θα φαίνεται απ’ τον Πλούτωνα η τρύπα στην πορτοφόλα.
Ωραία, το κατάλαβα. Και σε ρωτάω:
Τόσος και τόσος κόσμος κάνει θυσίες εκατομμυρίων για την πατρίδα, εσύ δεν μπορείς ούτε ένα πεντακοσάρικο να ξηλωθείς για να πάει μπροστά ο τόπος;
Στη γιαγιούλα ρε θα καταλήξει, στον παππού που έδωσε τα νιάτα του για να δούμε όλοι και όλες προκοπή.
Δεν τους λυπάσαι;
Δεν τους σκέφτεσαι;
Δεν τους πονάς;
Μόνο την πάρτη σου θα κοιτάς πάντα και για την Ελλαδίτσα τίποτα;
Γι’ αυτό δεν θα προκόψουμε ποτέ ως χώρα και θα μας προσπεράσει και η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, της οποίας κανονικά θα έπρεπε να ηγούμαστε…
Χρήστος Ξανθάκης