Όταν ήμουν κοντά στα δέκα μου χρόνια, ο πατέρας μου δούλευε στα καράβια του εφοπλιστή Σταμάτη Παλαιοκρασσά. Τον επισκεπτόμαστε συχνά στο γραφείο του στο κέντρο του Πειραιά με τη μητέρα μου (εξαργύρωνε τα τσέκια!) και φαινόταν να κάνει χάζι να ακούει και να απαντάει τις ερωτήσεις μου. Φαντάζομαι ήταν ένα διάλειμμα από τις σκοτούρες της μέρας.
Τότε είχε πιάσει τα 70 ο κύριος Παλαιοκρασσάς, στα μάτια μου φαινόταν ένας τετραπέρατος γέρος. Πάνω στο ξύλινο γραφείο του υπήρχαν στοίβες χαρτιά, και τα σημείωνε όλα μ' ένα μολύβι. Σε περίοπτη θέση στο γραφείο του ήταν μια ξύστρα-άγκυρα, με την οποία έξυνε το μολύβι. Κι όταν αυτό γινόταν τόσο μικρό που δεν μπορούσε να το πιάσει με τα δύο του δάχτυλα, είχε δίπλα κι ένα καλέμι, στο οποίο στερέωνε την άκρη του μολυβιού! Δεν το αποχωριζόταν μέχρι που δεν μπορούσε να γράψει άλλο.
Η διαδικασία ήταν η εξής: Μια γρήγορη καλημέρα, χαιρετούρες, πήγαινε η μαμά στο λογιστήριο, έπαιρνε τα λεφτά, ανέβαινε στο γραφείο του κι άκουγε επί αρκετή ώρα τις νουθεσίες του εφοπλιστή για... οικονομία. «Λοιπόν, η Εθνική Τράπεζα είναι δύο στενά από εδώ, δίπλα στον Αϊ Νικόλα. Κατευθείαν εκεί να πάτε», της έλεγε. «Μην ανηφορίσετε κατά τη Σωτήρος, θα στεναχωρηθεί πολύ ο μάστρο-Λάζαρος!» Η Σωτήρος Διός είναι ακόμα και τώρα εμπορικός δρόμος. Τότε, τη δεκαετία του '80, ήταν η... Ερμού του Πειραιά. Πριν ακόμα γίνει πεζόδρομος.
Τότε είχα αρχίσει να καταλαβαίνω πόσο ρόλο παίζουν τα λεφτά στη ζωή. Τον ρωτούσα συχνά για τα λεφτά, πώς τα απέκτησε, πώς τα διαχειρίζεται, τι σκέφτεται να τα κάνει. Ερωτήσεις που, φαντάζομαι, θέλουν να κάνουν και οι μεγάλοι στους εφοπλιστές, αλλά ντρέπονται. Όταν τον πρωτορώτησα πόσα καράβια έχει και μου απάντησε «τέσσερα», αμέσως του βγήκα... καπιταλιστής: «Θέλετε να τα κάνετε δέκα, έτσι δεν είναι;»
Την απάντηση τη θυμάμαι και τώρα ακόμα: «Τα λεφτά νεαρέ, να τα σέβεσαι. Αλλά μην τα αφήσεις να καθορίσουν τη ζωή σου. Άφησέ τα να σε βοηθήσουν, να περάσεις καλή ζωή. Μην κάνεις το λάθος και γίνεις δούλος τους. Και βάλε όρια. Μην τα κυνηγάς συνέχεια. Πες κάπου ότι είσαι καλά και φτιάξε τη ζωή σου εκεί».
Και έκλεισε με την τρομερή ατάκα: «Όταν είναι πολλά τα λεφτά, η μόνη διαφορά που κάνουν είναι στο βιβλιάριο της τράπεζας, όχι στη ζωή σου. Αν χρειάζεσαι το μήνα 3.000 δραχμές να περάσεις, είτε βγάζεις 200.000 δραχμές, είτε βγάζεις 300.000 δραχμές, το ίδιο θα ζεις».
Κάθε φορά που ακούω ιστορίες όπως αυτή του Φορτούνη, αυτή τη φράση του Παλαιοκρασσά θυμάμαι.
Καλή συνέχεια στη ζωή σου, Κώστα Φορτούνη. Με υγεία.
- Το κείμενο είναι του Αργύρη Παγαρτάνη από τη σελίδα του στο fb. Ο Φορτούνης δεν απάντησε στην τελική προσφορά του Ολυμπιακού, η οποία, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ήταν «τέτοιου ύψους που θα τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο Έλληνα ποδοσφαιριστή». Ο μέχρι την προηγούμενη περίοδο αρχηγός του Ολυμπιακού καταλήγει στην Ελ Καλίτζ της Σαουδικής Αραβίας, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα, με ένα «μυθικό συμβόλαιο» ύψους τουλάχιστον έξι εκατομμυρίων για δύο χρόνια.