Πριν από κάνα δυάρι χρόνια μιλάω με έναν άνθρωπο που τον ξέρουν λίγοι, αλλά αυτός γνωρίζει τους πάντες και τα πάντα. Σοβαρός τύπος με δυο λόγια, όχι απ’ αυτούς που πάμε γήπεδο παρεάκι και φωνάζουμε στον λάιζμαν «ξέρω που μένεις». Λέμε για τα πολιτικά, λέμε για τα κοινωνικά, λέμε για τα οικονομικά, φτάνει οι κουβέντα και στην κτηματαγορά. Εντάξει, μικρομεσαίος εγώ με τάσεις αφραγκίας, πλην όμως ρεπόρτερ είμαι. Να μη ρωτήσω; Να μη μάθω;
«Άκου Χρήστο», μου απάντησε ο ψαγμένος συνομιλητής. «Όπως κατέχουν όλα τα αηδόνια της πιάτσας, το 90 % των χρημάτων που κινούν το μπουμ, ή τη φούσκα αν προτιμάς, της κτηματαγοράς, έρχεται απέξω. Ξένα λεφτά είναι εννιά στα δέκα ευρώπουλα που κυκλοφορούν στο ρήαλ εστέητ κι ό,τι περισσεύει βγαίνει από ελληνικές τσέπες. Και που κατευθύνονται αυτά τα λεφτά; Σε τρεις περιοχές:
* Στα Νότια προάστια του Λεκανοπεδίου
* Στο Κέντρο της Αθήνας
* Στα νησιά, με προεξάρχουσες τις Κυκλάδες
Όλα τα υπόλοιπα ανεβαίνουν λόγω αισιοδοξίας και μόχλευσης και όταν έρθει η κακιά η ώρα που θα ξεφουσκώσει το μπαλόνι θα τα πάρει ο διάολος…»
Πράγμα το οποίο το βλέπω να συμβαίνει στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, αλλά δεν αυτό το σημερινό μας θέμα. Το σημερινό μας θέμα είναι η κυριακάτικη έρευνα της «Καθημερινής» που υπέγραψε ο συνάδελφος Γιώργος Λιάλιος και έφερε τον τίτλο:
«Φωτιά στο real estate των Κυκλάδων».
Και προχωρώ τάχιστα στο παρασύνθημα, σε στοιχεία δηλαδή της έρευνας, για να μην μακρηγορούμε:
- Οι περισσότερες από 12.000 ιδιοκτησίες που «άλλαξαν χέρια» από το 2020 έως σήμερα στις Κυκλάδες βρίσκονται στην Πάρο και στην Τήνο, ενώ την πρώτη πεντάδα συμπληρώνουν η Σαντορίνη, η Σύρος και η Νάξος.
- Στο διάστημα Ιανουάριος 2020-Ιούνιος 2024 η Πάρος κατοικοεδρεύει στην πρώτη θέση με 2.172 αγοραπωλησίες. Φέτος, μέχρι τα τέλη Ιουνίου έχουν «αλλάξει χέρια» 422 ακίνητα, ενδεικτικό της δυναμικής που εξακολουθεί να υφίσταται.
- Στη δεύτερη θέση σε πολύ μικρή απόσταση φιγουράρει η Τήνος με 2.127 αγοραπωλησίες ακινήτων.
- Τρίτη θέση για τη Σαντορίνη με 1.873 αγοραπωλησίες, τέταρτη για τη Σύρο με 1.508 δικαιοπραξίες και την πεντάδα συμπληρώνει η Νάξος με 1.355 αγοραπωλησίες ακινήτων, ακολουθούμενη σε μικρή απόσταση από τη Μύκονο.
- Ενδιαφέρον: Στα μικρότερα νησιά ξεχωρίζει η Αντίπαρος με 291 αγοραπωλησίες, όταν η Σίκινος και η Ανάφη με σχεδόν ανάλογο μέγεθος έχουν 63 και 13 αντίστοιχα. Φαινόμενο Τομ Χανκς, υποθέτω εγώ…
Στο δια ταύτα όμως. Στο δια ταύτα, αφού έγκωσαν η Μύκονος με τη Σαντορίνη, στράφηκαν οι επενδυτές (εντός και εκτός εισαγωγικών) σε Πάρο, Σύρο, Τήνο, πάντα, βέβαια, στη λογική του εύκολου και εγγυημένου κέρδους. Εξ ου και στοχεύουν στις μεγάλες εκτάσεις για να τις εκμεταλλευτούν τουριστικώς, εξ ου και διόλου δεν νοιάζονται για τον χαρακτήρα (εντός και εκτός εισαγωγικών) των νησιών, εξ ου και τους ενοχλούν σφόδρα (ίου!) οι κάθε είδους παραγωγικές δραστηριότητες, εξ ου και οι ντόπιοι και όσοι κατάγονται από εκεί μετατρέπονται σιγά σιγά σε μειοψηφίες που εκλέγουν «πρακτικά ανίσχυρους δημάρχους». Και έπεται συνέχεια όχι και τόσο χαριτωμένη στις πάσης φύσεως Ντίσνεϋλαντ του Αιγαίου…
Υ.Γ. 1: Στο ίδιο φύλλο της «Καθημερινή» φιλοξενείται και άρθρο των Δημήτρη Βαγιανού, Κώστα Μεγήρ και (surprise!) Χριστόφορου Πισσαρίδη με τίτλο «Από τον τουρισμό στην οικονομία της καινοτομίας». Όπου, αφού διαβάσουμε διάφορα εύοσμα για το πώς η «περιβαλλοντική νομοθεσία είναι από τις πιο αδύναμες της Ευρώπης» (Κωστή, τους ακούς τους ξετσίπωτους;), για το πώς πρέπει να είναι «βιώσιμη η αξιοποίηση του φυσικού μας περιβάλλοντος» (duh!) και για το πώς πρέπει η οικονομία μας να στραφεί στη μεταποίηση, στην πληροφορική, στις τηλεπικοινωνίες, στις χρηματοπιστωτικές και ασφαλιστικές υπηρεσίες (βασικά στο σέρβις δηλαδή, που παράγει τα πάντα εκτός από πλούτο), φτάνουμε και στο κουμπί τσ’ Αλέξαινας που έλεγε και η γιαγιά μου η Μικρασιάτισσα:
«Η παραγωγικότητα στον τουριστικό κλάδο είναι χαμηλή, γιατί οι στρεβλώσεις στην οικονομία μας ευνοούν τις επιχειρήσεις μικρού μεγέθους»!
Πράγμα που αποδεικνύει για μία ακόμη φορά ότι πρώτα βγαίνει η ψυχή και ύστερα το χούι…
Υ.Γ. 2: Επειδή όλο και κάποιο καϊνάρι θα βρεθεί να πει ότι το βγάζω απ’ το μυαλό μου το ίνφο για την κτηματαγορά, ορίστε και όσα έγραφε το πρωτοσέλιδο δημοφιλούς κυριακάτικης εφημερίδας πριν από μερικές εβδομάδες:
«Αγοράζουν με… τρέλα Ελλάδα. Οι ξένοι επένδυσαν φέτος 3 δισεκατομμύρια για αγορές ακινήτων στη χώρα.
40 % πάνω η ζήτηση στα ακίνητα το 2023 και από αυτά το 85 % το πήραν ξένοι επενδυτές κυρίως Αμερικανοί, Βρετανοί, Γερμανοί και Γάλλοι».
Υ.Γ. 3: Όσοι κατέχουν από Αντύπα, καταλαβαίνουν και τον σημερινό τίτλο. Στους υπόλοιπους, ούτε γειά!
Υ.Γ. 1: Στο ίδιο φύλλο της «Καθημερινή» φιλοξενείται και άρθρο των Δημήτρη Βαγιανού, Κώστα Μεγήρ και (surprise!) Χριστόφορου Πισσαρίδη με τίτλο «Από τον τουρισμό στην οικονομία της καινοτομίας». Όπου, αφού διαβάσουμε διάφορα εύοσμα για το πώς η «περιβαλλοντική νομοθεσία είναι από τις πιο αδύναμες της Ευρώπης» (Κωστή, τους ακούς τους ξετσίπωτους;), για το πώς πρέπει να είναι «βιώσιμη η αξιοποίηση του φυσικού μας περιβάλλοντος» (duh!) και για το πώς πρέπει η οικονομία μας να στραφεί στη μεταποίηση, στην πληροφορική, στις τηλεπικοινωνίες, στις χρηματοπιστωτικές και ασφαλιστικές υπηρεσίες (βασικά στο σέρβις δηλαδή, που παράγει τα πάντα εκτός από πλούτο), φτάνουμε και στο κουμπί τσ’ Αλέξαινας που έλεγε και η γιαγιά μου η Μικρασιάτισσα:
«Η παραγωγικότητα στον τουριστικό κλάδο είναι χαμηλή, γιατί οι στρεβλώσεις στην οικονομία μας ευνοούν τις επιχειρήσεις μικρού μεγέθους»!
Πράγμα που αποδεικνύει για μία ακόμη φορά ότι πρώτα βγαίνει η ψυχή και ύστερα το χούι…
Υ.Γ. 2: Επειδή όλο και κάποιο καϊνάρι θα βρεθεί να πει ότι το βγάζω απ’ το μυαλό μου το ίνφο για την κτηματαγορά, ορίστε και όσα έγραφε το πρωτοσέλιδο δημοφιλούς κυριακάτικης εφημερίδας πριν από μερικές εβδομάδες:
«Αγοράζουν με… τρέλα Ελλάδα. Οι ξένοι επένδυσαν φέτος 3 δισεκατομμύρια για αγορές ακινήτων στη χώρα.
40 % πάνω η ζήτηση στα ακίνητα το 2023 και από αυτά το 85 % το πήραν ξένοι επενδυτές κυρίως Αμερικανοί, Βρετανοί, Γερμανοί και Γάλλοι».
Υ.Γ. 3: Όσοι κατέχουν από Αντύπα, καταλαβαίνουν και τον σημερινό τίτλο. Στους υπόλοιπους, ούτε γειά!
Χρήστος Ξανθάκης