Γιατί να μην κλείσει η Αυγή στις μέρες τής μεταβολής του ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά; Η Αυγή ενοχλούσε, και όχι μόνο τους αντίπαλους. Ενοχλούσε τους ημέτερους, προφανώς ενοχλεί και τον Στέφανο Κασσελάκη όταν έχει, ας πούμε, έναν Καρτερό στις στήλες της να τον τραβάει συχνά από το μανίκι για λάθη, δηλώσεις, (περι)στροφές.
Ενόχλησε πριν από κάνα δυο χρόνια η Αυγή και τον Παύλο Πολάκη, όταν η εφημερίδα πρόβαλε στην πρώτη της σελίδα άρθρο του Πέτρου Κατσάκου με τίτλο «Τα χταπόδια δεν έχουν δικαιώματα» (αναφερόταν, μεταξύ άλλων, στις επιπτώσεις που θα προκαλέσουν οι βιομηχανικές «φάρμες χταποδιών» στην εξέλιξη του είδους παγκοσμίως).
Δαυλός έτοιμος πάντα να ανάψει ο αψύς Κρητικός, πήρε αμέσως φωτιά. Και άσκησε σκληρή κριτική κατά της εφημερίδας (το έκανε θέμα στην Κεντρική Επιτροπή, μάλιστα!) κατηγορώντας την ότι δεν ασκεί την αντιπολίτευση που πρέπει.
Η Αυγή, πέρα από τα οικονομικά προβλήματα, που μπορούν να συζητηθούν, δεν αρέσει σε αυτούς που αλλάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πτώση της κυκλοφορίας της σε ιστορικό χαμηλό –λίγο πάνω από τα 400 φύλλα ημερησίως μετά της Ευρωεκλογές– οφείλεται και στους συνταρακτικούς κλονισμούς τού κόμματος. Γιατί, δηλαδή, ο οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ που δεν συμφωνεί με τους νεωτερισμούς, τους αιφνιδιασμούς, τις απιθανότητας να συνεχίσει να την αγοράζει ή να επισκέπτεται την ιστοσελίδα της;
Έφυγε από το κόμμα, έφυγε και από την Αυγή. Και απομακρύνθηκε από την Κουμουνδούρου όταν αυτή, η Κουμουνδούρου, απομακρύνθηκε από τις θέσεις της. Αν συνέχιζε η εφημερίδα ευθυγραμμιζόμενη με το «καινούργιο» αλλά όχι αριστερό, δεν θα ήταν η γνωστή έκδοση. Δεν θα ήταν ο ιστορικός εαυτός της. Αν, πάλι, διατηρούσε τη δική της ακέραιη γραμμή δεν θα χωρούσε στον «δικό του» και «δικό τους» ΣΥΡΙΖΑ.