41τακατό + τούρμπο φιλελέ = Δεν Χωράς Πουθενά…

Ο φίλος μου ο Βασίλης (ας τον πούμε Βασίλη) στα Τρίκαλα, αυτοπροσδιορίζεται ως δεξιός.
Με γειά του με χαρά του λέω εγώ, απατεώνας, κλέφτης και λαμόγιο να μην είναι κάποιος και όλα τ’ άλλα θα τα βρούμε.
Όπως τα έχουμε βρει σε πολλά με τον Βασίλη, στην κοινή ξινίλα αμφοτέρων, ας πούμε, απέναντι στο παπαδαριό και στην ανάγκη να μην υπακούνε τα πάντα στις διαθέσεις της αγοράς.
Πώς είπατε;
Τι ρωτήσατε;
Από πού κι ως που είναι δεξιός ο κολλητός, όταν δεν ασπάζεται τα δόγματα του Φρίντμαν;
Λυπούμαι πολύ για την άγνοιά σας (για να μην πω τίποτα χειρότερο και προσβάλλω τον Μπάιντεν), αλλά υπάρχουν κι άλλες σχολές σκέψεις στον συντηρητικό κόσμο και όχι μόνο το μπάτε σκύλοι αλέστε που έκανε τον Πινοσέτ να ρεύεται ευτυχισμένος πρωί μεσημέρι βράδυ.

Υπάρχει, για παράδειγμα, αυτό που σκέπτεται ο Βασίλης:
«Εγώ Χρηστάρα», μου είπε τις προάλλες που πήγα πάλι απάνω να πλακωθώ με τα μαστόρια, «θέλω η αγορά να είναι σαν ένα τραπέζι του μπιλιάρδου. Μέσα να γίνεται παιχνίδι, αλλά τα όρια του τραπεζιού να τα σεβόμαστε. Όχι να πετάμε τη μπάλα στο πάτωμα και να την κυνηγάμε με τη στέκα»!

Το οποίον το κατανοώ, το αντιλαμβάνομαι και το σέβομαι, έστω κι αν εγώ οραματίζομαι στο βάθος του ορίζοντα τον σοσιαλισμό. Ως την άγια εκείνη ώρα, όμως, ως την ώρα που η γη θα γίνει κόκκινη, κάπως πρέπει να πορευτούμε. Και οι επιλογές είναι δύο:

• Ή θα πορευτούμε σε έναν καπιταλισμό με στοιχειώδεις κανόνες
• ή θα πορευτούμε σ’ έναν καπιταλισμό του τύπου όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε και όλοι οι υπόλοιποι ας απευθυνθούν στον κύριο Σπάθα να τους πληροφορήσει τι άποψη έχει για το μέλλον τους.

Το πρώτο θα το ‘θελα, το δεύτερο το ζούμε στην Ελλάδα από το 2021 και δώθε. Για να είμαστε και ειλικρινείς δηλαδή, διότι ως τότε την πήγαινε στη μαλακωσιά την νταλίκα η Νέα Δημοκρατία. Έκτοτε, ωστόσο, έχει βάλει μπροστά το τούρμπο, με πρώτο πρώτο ανασκολοπιστικό νομοσχέδιο το περιβόητο περιβαλλοντοκτόνο του αγαπημένου Κωστή. Που μας το έφερε στο νου το πρόσφατο στόρι με το παπόρι να «αποβιβάζει» όχι δεκάδες αλλά εκατοντάδες τουρίστες σε προστατευόμενη περιοχή Natura, στην κάποτε μαγευτική παραλία του Μπάλου. Και για να μην ταλαιπωρούνται τα δόλια τα τουριστάκια θα τους φτιάξουν προβλήτα και αύριο, ποιος ξέρει, ίσως και κάνα σκίαστρο, καμιά ξαπλωστρίτσα, ένα μίνι μάρκετ για τα απολύτως απαραίτητα μωρομάντηλα, καμπινέδες με λεκάνη όχι τούρκικους για τις έκτακτες ανάγκες, ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Και στο τέλος θα έρθει ένας μερακλής τοπογράφος και θα το κόψει όλο σε οικοπεδάκια…

Εκεί είμαστε παιδιά. Άλλους αποκαλούσε «κατσαπλιάδες» το Μέτωπο της Λογικής (αχ Μακρόν!) κι από αλλού μας προέκυψε τελικά το πλιάτσικο. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικονομίας και της κοινωνίας, λες και πρωταγωνιστούμε άπαντες και άπασες στο επόμενο σίκουελ ή πρίκουελ του Mad Μax. Με γραβάτες όμως, όχι σαν τους άλλους τους αναρχοάπλυτους που ούτε πουκάμισα δεν φοράγανε ενίοτε. Που τους έβλεπε ο δόλιος ο Σαββόπουλος κι αναρωτιόταν αν τζάμπα ξόδεψε τα νιάτα του για να ρίξει τη χούντα και να ξαναφέρει τη Δημοκρατία στον τόπο μας…

Χρήστος Ξανθάκης

Voices / Newpost (16.7.2024)