Αιχμές κατά της στάσης και της τακτικής που ακολούθησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης, κατά την προεκλογική περίοδο αφήνει ο αρθρογράφος της Αυγής, Θανάσης Καρτερός, μετά το 14,9% που πήρε το κόμμα στις ευρωεκλογές της Κυριακής.
Ο Θανάσης Καρτερός στο άρθρο του στην Αυγή, στα ερωτήματα που θέτει «για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ» αναρωτιέται, μεταξύ άλλων:
- Η μονοπρόσωπη εκστρατεία και οι ρηξικέλευθες εμφανίσεις του Στέφανου Κασσελάκη ωφέλησαν τελικά;
- Αποδοκιμάστηκε μόνο η αλαζονεία του Μητσοτάκη ή μήπως δεν προκάλεσε τον αναμενόμενο ενθουσιασμό και το one man show του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ;
- Η στάση απέναντι στο αποτέλεσμα, με τις πρώτες δηλώσεις Κασσελάκη («δεν έχω καμιά τύψη», «ο λαός μου έδωσε τον χρόνο» κ.λπ.) σημαίνει ότι δεν χρειάζεται συλλογικός προβληματισμός;
Ακολουθεί το άρθρο του Θανάση Καρτερού με τίτλο «Μερικά ερωτήματα για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ»
"Για τις προχθεσινές εκλογές μπορεί να παραφράσει κανείς ένα παλιό σύνθημα: Τα αποτελέσματά τους δεν ήταν απάντηση, ήταν ερωτήσεις. Για τις ηγεσίες όλων των κομμάτων, και κυρίως των «κομμάτων εξουσίας». Πάμε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Πρώτο: Γιατί εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι που τον επέλεξαν στις εκλογές της «οδυνηρής ήττας» τώρα του γύρισαν την πλάτη;
Δεύτερο: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι άμοιρος ευθυνών για την τεράστια αποχή; Αφορά αυτή μόνο τη Ν.Δ. και τους άλλους;
Τρίτο: Γιατί ενώ τα ποσοστά της Ν.Δ. κατέρρευσαν, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν ενισχύθηκε, αλλά είδε την εκλογική του επιρροή να μειώνεται; Τη «διαμαρτυρία» να κατευθύνεται στην Άκρα Δεξιά, στο ΚΚΕ και στα μικρότερα κόμματα; Φταίνε γι’ αυτό μόνο οι επιθέσεις που όντως δέχτηκε και οι δύσκολες αντικειμενικές συνθήκες; Οι διασπάσεις κ.λπ.;
Τέταρτο: Η μονοπρόσωπη εκστρατεία και οι ρηξικέλευθες εμφανίσεις του Στέφανου Κασσελάκη ωφέλησαν τελικά; Η μάχη του πόθεν έσχες έσχε θετικό αποτέλεσμα; Αποδοκιμάστηκε μόνο η αλαζονεία του Μητσοτάκη ή μήπως δεν προκάλεσε τον αναμενόμενο ενθουσιασμό και το one man show του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ;
Τελευταίο: Η στάση απέναντι στο αποτέλεσμα, με τις πρώτες δηλώσεις Κασσελάκη («δεν έχω καμιά τύψη», «ο λαός μου έδωσε τον χρόνο» κ.λπ.) σημαίνει ότι δεν χρειάζεται συλλογικός προβληματισμός; Συνεχίζονται τα ίδια; Όλα καλά με το θεώρημα ότι μειώθηκε η διαφορά με τη Ν.Δ.; Αν ναι, λίγος Μπρεχτ.
Κάποτε επισκέφτηκε τον κ. Κ. ένας καθηγητής της Φιλοσοφίας κι άρχισε να του μιλάει για τη σοφία του. Μετά από λίγη ώρα, ο κ. Κ. είπε στον καθηγητή:«Κάθεσαι ενοχλητικά, μιλάς ενοχλητικά, σκέφτεσαι ενοχλητικά».Σαν τ’ άκουσε αυτό ο καθηγητής, θύμωσε και του είπε: «Δεν μ’ ενδιαφέρει τι σκέφτεσαι για το άτομό μου, μ’ ενδιαφέρει να μάθω τη γνώμη σου γι’ αυτά που λέω».«Αυτά που λες δεν έχουν περιεχόμενο» αποκρίθηκε ο κ. Κ. «Σε βλέπω να βαδίζεις αδέξια και το βάδισμά σου δεν έχει προορισμό. Μιλάς σκοτεινά και η ομιλία σου δεν φωτίζει τίποτα. Βλέποντας τη στάση σου παύει να μ’ ενδιαφέρει ο στόχος σου».
Είναι εχθρική ενέργεια να ζητήσει κάποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ να προβληματιστεί μήπως υπάρχει κάποια σχέση της στάσης του προέδρου του με το εκλογικό αποτέλεσμα;
